Hz.Yunus By: [Muhammed] Date: 05 Mayýs 2015, 19:29:40
Hz.Yunus
Hz Yunus dahi, enbiya-ý Benî Ýsrail’den olup, Nineva ahalisine men’us oldu. Ve onlarý tevhide davet etti. Onlar putlarýný terk eylemediler. “Allah tarafýndan azap gelecek ve kýrk güne kadar Nineva þehri yere batacak “ diye korkuttu, yine kulak asmadýlar.
Hazreti Yunus dahi onlara darýldý ve meyus oldu. Gazap ve hiddet ile “Dicle” kenarýna indi ve bir dolmuþ gemiye bindi.
Hâlbuki Allah tarafýndan vahiy gelmedikçe, peygamberlerin görev yerlerini býrakýp da, bir tarafa gidivermeleri caiz deðildi. Onun için gemi yürümedi. Gemi reisi: “içimizde bir suçlu adam olmalý; kur’a atalým, kime isabet ederse denize atalým” dedi.
Kur’a attýlar, Yunus’a isabet etti. O dahi “ suçlu benim” deyip; kendisini suya attý. Derhal onu bir büyük balýk yuttu.
Hazreti Yunus ettiðine piþman oldu. Tövbe ve istiðfar eyledi. Cenab-ý Hak tövbesini kabul etti. Ve hemen balýk onu çýkarýp, bir kenara attý.
Balýðýn karnýnda Ynus’un cismi pelte gibi olmuþtu. Cenab-ý Hakk, ona taze kuvvet ve sýhhat verdi ve onu yine Nineva ahalisini davete gönderdi.
Meðer ki Hazreti Yunus’un gemiye bindiði gün gökyüzü kararmýþ ve Nineva þehrini bir kara duman kaplamýþ. Ahali korkup, Yunus’u aramýþlar; bulamadýklarý gibi doðru olarak O’nun haber verdiði veçhile bir musibet geleceðini anlamýþlar ve hemen þehir dýþýnda “Tövbe Tepesi” denilen yere çýkmýþlar ve feryat ve figan ederek Allah’a yalvarmýþlar. Allah Teâlâ hazretleri onlarýn tövbesini kabul buyurmuþ ve vaad edilmiþ olan azabý üzerlerinden kaldýrmýþ idi.
Hazreti Yunus dönüp Nineva’ya gitti ve ahalisine ilahi hükümleri teblið etti. Onlar dahi, onun nasihatiyle âmil oldular ve bir müddet azaptan masun kaldýlar. Sonralarý þark ve garpta büyük büyük vakalar zuhura geldi. Nice devlet ve milletlerin iliþkileri bozuldu ve yeniden yeniye devletler ve cemaatler peyda oldu… (Kýsas-ý Enbiya Ahmet Cevdet Paþa)
Yûnus (a.s)’ýn Ya’kub (a.s)’ýn torunlarýndan olduðu, Kur’ân’da þöyle haber veriliþtir:
“Nûh’a ve ondan sonra gelen peygamberlere vahyettiðimiz gibi, sana da vahyettik. Nitekim Ýbrâhim’e, Ýsmail’e, Ýshâk’a, Yakub’a, torunlarýna, Ýsa’ya, Eyyûb’a, Yûnus’a, Harûn’a, Süleyman’a da vahyetmiþ ve Davud’a da Zebûr’u vermiþtik” (en-Nisâ, 4/163).
Bu âyette ifâde edildiði gibi Ýsâ (a.s), Eyyûb (a.s), Harun (a.s) ve Süleyman (a.s)’da Yunus (a.s) ile ayný soydan, Yakub (a.s)’ýn torunlarýndandýrlar.
Yûnus (a.s)’ýn nüfusu yüz bini aþkýn bir þehrin halkýna uyarýcý ve tevhide çaðrýcý bir peygamber olarak gönderildiði, Kur’ân’da þöyle geçmektedir:
“Ve onu yüz bin insana, ya da daha fazla olanlara peygamber gönderdik” (es-Saffat, 37/147).
O’nun peygamber olarak gönderildiði bu yerin Ninova þehri olduðu nakledilmiþtir. Ninova þehri, Dicle nehrinin kýyýsýnda, þimdiki Musul’un yerinde bulunmaktaydý. Bu beldenin insanlarý küfrün içinde bulunuyorlardý ve putlara tapmakta idiler. Yûnus (a.s) onlarý küfürden ve putperestlikten nehyetmek bir de onlara, küfürlerinden dolayý tevbe etmelerini, Yüce Allah’ýn varlýðýna ve birbirine inanmalarýný emretmek üzere gönderilmiþti (ez-Zemahþerî, el-Keþþâf, Kahire, t.y., V, 126; et-Taberî, Tarih, Mýsýr 1326, II, 42).
Yûnus (a.s)’ýn adý, Kur’ân’ýn çeþitli yerlerinde geçmekle berâber, Kur’ân’daki sûrelerden birine isim olarak verilmiþtir. Kur’an’ýn onuncu sûresinin adý, Yûnus sûresidir.
Yûnus (a.s) milletini otuz üç yýl Allah’a imân etmeye, küfürden kurtulmaya davet etti, tebliðde bulundu ve peygamberlik vazifesini yerine getirdi. Ancak sadece iki kiþi ona imân etti (Ýbn Esir, el-Kâmil, Beyrut 1965, I, 360; Sahihi Buhâri ve Tecridi Sarih Tercümesi, IX, 152).
Milletinin bu þekilde küfürde direnmesi ve imâna gelmemesi, Yûnus (a.s)’ýn zoruna gitti. Yüce Allah onun bu kýzgýnlýðýný ve bunun neticesinde milletini terketmeye kalkýþmasýný þöyle haber vermiþtir:
“Zünnûn (Yûnus)’a gelince, o, öf keli bir halde geçip gitmiþti. Bizim kendisini asla sýkýþtýrmayacaðýmýzý zannetmiþti. Nihâyet karanlýklar içinde; “Senden baþka hiç bir ilâh yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben zalimlerden oldum!” diye niyaz etti.” (el-Enbiyâ, 21/87).
Bu âyette Yûnus (a.s)’dan Zünnûn diye bahsedilmiþtir. Zünnûn, balýk sahibi demektir. Kur’ân’ýn baþka bir yerinde de, Yûnus (a.s) bu lakabla anýlmýþtýr:
“Sen Rabbinin hükmünü sabýrla bekle. Balýk sahibi (Yunus) gibi olma. Hani, o dertli dertli Rabbine niyaz etmiþti” (el-Kalem, 68/48).
Hem bu âyette hem de yukarýdaki âyette Yûnus (a.s)’ýn sabretmemesine, Allah’ýn emri olmadan milletini terketmeye kalkýþmasýna iþâret edilmiþtir. Onun bu hali üzerine, Yüce Allah þöyle buyurmuþtu:
“O halde, peygamberlerden azim sahibi olanlarýn sabrettiði gibi sen de sabret” (el-Ahkâf, 46/35).
Allah’ýn müsaadesi olmadan Yûnus (a.s)’ýn ayrýlmaya kalkýþmasý, iyi netice vermemiþti. Ninova’dan ayrýlmak için bir gemiye binmiþti. Geminin batmaya yüz tutmasý üzerine, hafiflemesi için yolculardan birinin suya atýlmasý gerekti. Kimin suya atýlacaðýný tesbit için kur’a çekildi ve kur’a Yûnus (a.s)’a isâbet etti. Bu durum kur’ân’da þöyle haber verilmiþtir:
“Gemide onlarla karþýlýklý Kur’a çektiler de yenilenlerden oldu” (es-Saffat, 37/141).
Ýþin daha acýsý, Yûnus (a.s) denize atýldýktan sonra bir balýk onu yutmuþtu. Yüce Allah Kur’ân’da onun bu durumunu þöyle haber vermiþtir:
“Yûnus, (Rabbinden izinsiz olarak kavminden ayrýldýðý için) kendisi kötülüklerken, onu bir balýk yuttu” (es-Saffat, 37/142).
Burada Yûnus (a.s) hatasýný anlamýþ ve nefsini kýnamaya baþlamýþtý. Balýðýn karnýndaki karanlýklarda:
“Senden baþka ilâh yoktur. Sen eksikliklerden uzaksýn, yücesin. Ben zalimlerden oldum!” (el-Enbiyâ, 21/87) diye dua etmeye ve Allah’a yalvarmaya baþladý. Bu þekilde imân ve inançla Allah’a sýðýnmasý neticesinde, Yüce Allah onu affetmiþti (el-Maverdî, en-Nuketu ve’l-Uyûnu, Beyrut 1992, III, 465 vd). Yûnus (a.s)’ýn duasýnýn kabul edildiði ve Allah tarafýndan baðýþlandýðý, Kur’ân’da þöyle dile getirilmiþtir:
“Biz de onun duasýný kabul ettik ve onu tasadan kurtardýk. Ýþte biz, insanlarý böyle kurtarýrýz” (el-Enbiyâ, 21/88).
“Eðer tesbih edenlerden olmasaydý, (insanlarýn) yeniden diriltilecekleri güne kadar onun karnýnda kalýrdý” (es-Saffat, 37/143, 144).
Gücü her þeye yeten Yüce Allah, balýðýn karnýndaki Yûnus (a.s)’ý öldürmedi. Bir süre sonra balýk onu aðzý ile sahile býrakmýþtý. Onun kurtuluþ ve daha sonraki hafi, Kur’ân’da þöyle haber verilmiþtir:
“(Ama balýðýn karnýnda bizi andý, tesbih etti), biz de onu hasta bir halde aðaçsýz, boþ bir yere attýk ve üzerine (gölge yapmasý için) kabak türünden bir aðaç bitirdik” (es-Saffat, 37/145, 146).
Yûnus (a.s)’ýn Allah tarafýndan affedilmesi ve büyük bir tehlikeden kurtarýlmasý, Kur’ân’ýn baþka bir yerinde dile getirilmiþtir:
“Sen Rabb’inin hükmüne sabret, balýk sahibi (Yûnus) gibi olma. Hani o, sýkýntýdan yutkunarak (Allah’a) seslenmiþti. Eðer Rabb’inden ona bir nimet yetiþmeseydi, yerilerek çýplak bir yere atýlýrdý. Fakat (böyle olmadý), Rabb’i onun duasýný kabul etti de onu salihlerden kýldý” (el-Kalem, 68/8, 49, 50).
Yûnus (a.s)’ý bu sýkýntýlardan kurtaran Yüce Allah, onun milletine de neticede hidâyeti nasib etti. Onlar da sonunda Allah’a imân edip tevhid’e sarýldýlar. Onlarýn tevbe edip hakka dönüþlerini ifâde eden âyetin meâli þöyledir:
“Ýnandýlar, biz de onlarý bir süreye kadar geçindirdik” (es-Saffat, 37/148).
Yûnus (a.s)’ýn milletinin bu þekilde tevbe etmeleri, küfürden dönüp Allah’a inanmalarý, Allah tarafýndan övülmüþ, methedilmiþtir:
“Keþke (azabý gördükten sonra) inanýp da, inanmasý kendisine fayda veren bir memleket olsaydý! (Azabý gördükten sonra inanmak, hiç bir memlekete yarar saðlamamýþtýr). Yalnýz Yûnus’un kavmi, (azab henüz inmeden önce) inanýnca, dünya hayatýnda onlardan rezillik azabýný kaldýrmýþ ve onlarý bir süre daha yaþatmýþtýk” (Yûnus, 10/98).
Yûnus (a.s)’ýn faziletli bir insan olduðu, Yüce Allah tarafýndan þöyle haber verilmiþtir:
“Ýsmâil, el-Yesa’, Yunus ve Lut’a da (yol gösterdik). Hepsi iyilerden idiler” (el-En’âm, 6/86).
Hz. Muhammed (s.a.v) de onu þöyle övmüþtür:
“Her kim ben Yûnus b. Mattâ’dan hayýrlýyým derse, yalan söylemiþtir” (Buhârî, Tefsiru süre 6, 4).
Yûnus (a.s) da, diðer peygamberler gibi, insanlarý küfrün þerrinden nehyetmiþ ve Allah’a imân etmeye davet etmiþtir. Ýnanan insanlar için, onun hayatýndan alýnacak çeþitli ibretler vardýr.
Ynt: Hz.Yunus By: ceren Date: 28 Haziran 2015, 21:54:56
Esselamu aleykum.Rabbim razý olsun paylaþýmdan kardeþim.Hz.Yunus Nineva kentine gönderilmiþ.Kavmini tevhide çaðýrmýþtýr.Ama kavmi inanmamakda direndi.Ve helaka uðradýlar.Hz.Yunus da Allah dan vahiy gelmeden kavmini terk ettiði için,Allahýn cezasýný almýþ ve yunus balýðýnýn karnýnda bir sure hapis oldu.
Ynt: Hz.Yunus By: Kevšer Date: 04 Eylül 2015, 01:45:18
Ve Aleykümüsselam.
Yûnus (a.s) da, diðer peygamberler gibi, insanlarý küfrün þerrinden nehyetmiþ ve Allah’a imân etmeye davet etmiþtir. Ýnanan insanlar için, onun hayatýndan alýnacak çeþitli ibretler vardýr.Rabbim bizleri kurtuluþa erenlerden eylesin inþaAllah..