'Ya bu dünya minicik veya biz dev gibiyiz, her neyse, bizim onu bütünüyle doldurduðumuz kesin.' der yazar. Dayanýklýðýn her gün sýnandýðý, imtihanlarýn zorlaþtýðý bu uzun yolculukta, karþýlaþtýðýmýz her zorlukla birlikte ruhumuz da deðiþime uðrar. Kaybedebileceðimizi veya kazanacaðýmýzý ister bilelim, ister bilmeyelim mücadeleye devam etmek zorunda hissederiz kendimizi; hayatýn hangi kulvarýnda koþtuðumuza aldýrmadan...
Yazarýn 'minnacýk' diye nitelediði bu dünyada, hepimiz, evrensel birliðin bir parçasý olduðumuzu anlarsak, diðer yaratýklarla olan baðýmýzý dostluða dönüþtürebiliriz. Öyle bir dostluk ki, O'nun bize sunduðu sevgiyi hiçbir beklenti içine girmeden, istisnasýz herkese verebilir, her þeyle paylaþabiliriz.
Her an, her yerde durup dinlediðimizde, dinlerken duygularýmýzýn bilincine varmamýzda, sevginin o büyülü atmosferine kapýlýrýz. 'Eðer bir þey karmaþýk gibi görünüyorsa, bu, sevgi deðildir; baþka bir þeydir.' diyordu yazar, sevgiyi anlatýrken. Öyle ya, sevgi duruma göre hangi yol daha fazla yardýmcý oluyorsa, yardým edici, verici veya alýcý deðil miydi?
Ýnsanlar bilgiye ulaþma yolunu öðrenebilir ve ulaþabilirler; ama diðer canlýlara bu fýrsat verilmemiþtir. Bizi diðer canlýlardan ayýran duygularýmýzdýr. Ve bizlere verilen bu fýrsatý fark ettiðimiz noktada sahip olduðumuz þeyin ne kadar kýymetli olduðunu anlarýz.
Evet, bizlere verilen bu nimetin hakkýný vermek, "Yaratýlaný Yaratan'dan ötürü sevmek" bizim yeryüzündeki asli görevlerimizden biridir. Abdullah bin Serces (ra), bir gün Sevgililer Sevgilisi'ne (sas): 'Ben Ebu Zerr'i seviyorum.' demiþti. Peygamberimiz: 'Bunu kendisine bildirdin mi?' diye sordu. 'Hayýr' diye cevap verdi Abdullah. Peygamberimiz: 'Öyleyse onu haberdar et.' buyurdu. Abdullah bu tavsiye üzerine kalkýp Ebu Zerr'in yanýna gitti ve ona, 'Ben seni Allah için seviyorum' dedi. Ebu Zerr de, 'Beni kendisi için sevdiðin Allah da seni sevsin.' cevabýný verdi. Abdullah daha sonra Hz. Peygamber'in yanýna geldi ve Ebu Zerr ile aralarýnda geçen konuþmayý nakletti. Allah Resulü (sas): 'Sevmekte olduðu gibi, sevdiðini söylemekte de sevap vardýr.' buyurdu.
Hiç þüphesiz, sevgiyi vereni sevmek, bu mesajý bütün kainata yayan Habibullah'ý sevmek, sohbetlerimizi sehbet-i canana çevirmek için geç kalmadýk. Yol uzunsa, yolda dikenler varsa, meclislerimiz sevgilisiz kalmýþsa, içimize, kalbimize açýlan kapýnýn tokmaðýna ufak da olsa dokunmamýz yeterli olacaktýr.
'Dinleyin!' diyordu Allah'ýn Resulü: 'Birbirinizi sevmedikçe kamil iman etmiþ olmazsýnýz; iman etmedikçe de cennete giremezsiniz.' diyordu ve bizi O'na ulaþtýracak kestirme yolun sevgiden geçtiðine iþaret ediyordu. Baþka bir Hak âþýðý da 'Býrakýn kalbinizin yarasý görülsün, çünkü sevgi yolunda yürüyenler bu yaralarýndan tanýnýrlar.' diyordu. Ve biz de gönüllerin yandýðýný, yüzümüzü yanan kumlara dayamayý, etrafýmýzda güneþ suretinde insanlarýn dolaþtýðýný O'ndan öðrendik. O'ndan öðrendik, insanlarýn kalblerinde oluþan buz tabakalarýný eritmeyi. Gönüllere sevgi ekmeyi ve hasat zamanýnda gül biçmeyi. Çakýl taþlarýna rahmet damlalarý dökmeyi O'ndan öðrendik.
Öyle bir týlsýmdýr ki sevgi, bize, her varlýða sevgi ile bakma þuuru kazandýrýr. En umulmadýk þeylerde bile bir güzellik yakalama þansý verir. Bütün müritlerin gördükleri bir köpek ölüsünden tiksindikleri bir durumda, Hz. Mevlana'ya, o leþteki güzelliði idrak ettirip; 'Ne güzel diþleri varmýþ.' dedirten de yüreðinin yakýtý sevgi deðil mi?
Evet, O'nun yolu sevginin yoludur. Ve gerçek sevgi, daima sonsuzluðu kucaklayan ve bu yolda yürüyen bütün insanlara adanan evrensel bir duygudur. Unutmayalým ki, karþýmýzdakine deðer verdiðimiz sürece insanýz. Hepimiz sevdiðimiz kadar seviliriz. Ve sevgiyi paylaþtýðýmýz ölçüde mukabele görürüz.
Kimi zaman duygularýmýzýn gelgitlerinden, kimi zaman da yaþadýðýmýz inhiraflardan kurtulmak için Efendimiz'in (sas) þu duasý hayatýmýza rehber olur: 'Allahým! Sevgini, seni sevenin sevgisini ve seni sevmeye beni yaklaþtýracak olanýn sevgisini bana nasip et.'
Evet, Allah (cc), sevilenleri sevenlerin dualarýyla koruduðu gibi bize de kendisine ve Habibine yaklaþtýracak olan sevgi vermesini diliyoruz.
Ynt: =Sevginin Yolu= By: Nursima Date: 14 Mart 2011, 16:53:50
[size=12pKimi zaman duygularýmýzýn gelgitlerinden, kimi zaman da yaþadýðýmýz inhiraflardan kurtulmak için Efendimiz'in (sas) þu duasý hayatýmýza rehber olur: 'ALLAHým! Sevgini, seni sevenin sevgisini ve seni sevmeye beni yaklaþtýracak olanýn sevgisini bana nasip et.'
Evet, ALLAH (cc), sevilenleri sevenlerin dualarýyla koruduðu gibi bize de kendisine ve Habibine yaklaþtýracak olan sevgi vermesini diliyoruz.t][/size]
Amin..Ýnþaallah..