Babam ve ben By: hafiza aise Date: 14 Aðustos 2012, 13:32:24
BABAM VE BEN
Babam kasaptý...
Bir sýðýrý, ne kadar büyük olursa olsun, en çok yarým saatte keser parçalardý. Amma benim kasaplýðý öðrenmeme müsaade etmedi, "Kasaplýk yapmayacaksýn!" derdi. Erzincan'dan ayrýlmamý, arkadaþlarýmdan uzaklaþmamý istiyordu. Gerçi ben çevreme bakýp "Böyle olmayacaðým." demiþtim. Çevremden farklý olmak için de çalýþmalara giriþmiþtim. Mesela bir sandýk dolusu kitabým olmuþtu; yani o sandýðý iki kiþi zor kaldýrýyordu. Annem, bu halimden korkuyordu, "oðlum bu kadar okuma, aklýna zarar verir" derdi; babam da "sen karýþma" derdi.
Babamý sýtma tutardý. Her ikindi vakti nöbet gelirdi, titrerdi, periþan olurdu. Doktor yok, hastane yok. Ýmkânlar kýsýtlý... Bazý ahmak arkadaþlarý ona demiþ ki: "Bir yýl beklemiþ raký iç, iyileþirsin." Köyümüzün mezarlýðý vardý. At arabasýyla oraya gittik. Babam ayaða kalktý. Bir elinde de raký þiþesi var... Aynen þöyle dedi: "Allah'ým! Bunu haram etmiþsin. Bu hastalýðý da sen verdin. Bana þifa ver. Bu rakýyý bana içirme Allah'ým!" Sonra þiþeyi fýrlatýp attý. Ve arabaya oturdu. 'Köye gidelim' dedi, arabayý sürdüm...
Köye indik. Babamý sýtma tutmadý. Ertesi gün de tutmadý... Babam bir daha sýtmadan titremedi. Ýyileþti... Allah'ýn mucizesi...
Babamýn unutamadýðým bir tarafý vardýr: Namazlara imamdan evvel gider, camiyi açar, sobayý yakar, imamý beklerdi. Namazlarýný hiç kaçýrmazdý. Bir gün yine dükkândan çýkmýþ, camiye gidiyor, ortaðý da dükkânda mangal yakýyor, et kýzartýyor, arkadaþlarýný topluyor, içki içiyorlar. Babam "Geç geleceðim." dediði halde, erken dönüyor, dükkâna girer girmez bakýyor ki içki sofrasý var. Babam o ortaðýyla iliþkisini kesti. Onun bu tavrý bize de tesir etti. Ömrü hayatýmda, mesleðimden atýlma pahasýna, aðzýma içki sürmedim. Mesela bana diyorlar ki: Çocuklarýmýza Ýslam'ý nasýl anlatalým? Doðrusu bu soruya þaþýrýyorum. Babam bize hiç nasihat etmedi amma davranýþlarýyla, yaþayýþýyla bana örnek oldu. Ben de diyorum ki: Çocuk kulaðýndan terbiye olmaz, gözünden terbiye olur...
Gençlik yýllarýmda bir gazete parçasýnda tank okuluna öðrenci alýnacaðýný okudum. Askerlik þubesine gittim. Bu okula girmek istediðimi söyledim. Onlar da bazý evraklar istediler. Götürdüm hemen verdim. Ne annemin ne babamýn haberi vardý... Kimseye söylemedim. Bir süre sonra okuldan yazý geldi. Bir ay sonra Ankara'da okulda bulunmam isteniyordu. O zaman söylediðimde babam, "Her þey olup bitmiþ, söyleyecek bir þey yok" dedi. Annem de memur olacaðýma çok sevindi. Bir bavul dolusu peksimet yaptý. Bavulu aldým, Ankara'nýn yolunu tuttum. Bir ucuz otelde yer buldum. Bir ay boyunca sadece annemin peksimetlerini yedim ve su içtim. Sýnavlarý kazanýp okula girince, ilk maaþýmýn elli lirasýný babama gönderdim. Ondan sonra her ay maaþýmýn yarýsýný anneme babama gönderdim. Böylece geçimlerini saðladýlar. Nasýl dua ederlerdi... Hem nasýl dua... "Boþ keseye el sokmayasýn" diye dua ederlerdi. Ömrüm boyunca geçim sýkýntýsý çekmedim.
Babam hastalandý, zatürre oldu, vefat etti. Vefatýnda yanýnda deðilim. Babamýn eksikliðini çok hissettim. Eðer babam ve annem sað olsaydý, her zaman onlarla beraber olmak isterdim.
Babamý çok özlüyorum... Neyini mi özlüyorum?..
Yanýmda olsun, hizmet edeyim... Anama babama hizmet etmeyi özlüyorum...
HEKÝMOÐLU ÝSMAÝL
Ynt: Babam ve ben By: sümeyra Date: 14 Aðustos 2012, 13:58:39
Okurken burnumun direði sýzladý..Allah herkese böyle evlat nasib etsin..Bu þuurda ve bu hissiyatta,inþaallah..
Rabbim hayýrlý uzun ömür versin,hizmetini daim kaim eylesin hocamýzýn..
Ynt: Babam ve ben By: hafiza aise Date: 17 Aðustos 2012, 13:35:40
Esselamu aleykum ; hayat meþgalesine dalýp ana babamýzý ihmal ediyoruz farkýnda olmadan. Rabbim bugünlerin kýymatini bilip hizmette kusur ettirmesin bizlere.