Misafir By: ehlidunya Date: 08 Aðustos 2012, 21:15:30
Saliha FERÞADOÐLU
Misafir
Beklenen nihayet geldi…
Öyle bir geliþle geldi ki, cennet kapýlarý pare pare açýldý sonsuzluða. Cehennem kapýlarý kapatýldý katbekat sýký sýkýya. Ýblis, bu sefer serbest deðildi kötülüðünü icra etmede. Fena olan ne varsa yeryüzünde, yasaktý. Misafir gidesiye kadar þeytanýn elleri, ayaklarý sýkýca baðlýydý.
Beklenen nihayet geldi… Her zamanki gibi olaðanüstü ve muhteþemdi. Fevç fevç daðýldý kararan dünyamýza, þehrimize. Evlerin kapýlarýndan sükûn ile süzüldü. Sinelere bereket ile sokuldu. Hayatýmýzý yeni baþtan düzenleyerek baþladý iþe. Önce vakti belirledi. Gün ikiye ayrýldý memnuniyetle. Adýna sahur ve iftar denildi. Sonra sözümüze, halimize, yaþayýþýmýza çekidüzen verdi. “Rab” isminin terbiye ediciliði ile seslendi ruhumuza, kalbimize. Talim ve tedrise baþladý bir anne þefkatiyle. Þýmarmýþ nefsimizi ikaz etti rikkat ile. Arýndýk, aklandýk; yeni doðmuþ bir bebek gibi, uykusundan henüz uyanmýþ bir kimse gibi aydýnlandýk.
Beklenen nihayet geldi… Ve gerçek yolculuk baþladý. Ýçimize döndük, insanlýðýmýza. Unuttuðumuz deðerler bir bir canlandý varlýðýmýzda. Ýyilik, hayýr, atýfet, adalet… Ýyi bir insaným ben, demekle yetinmenin; yürekte uyuyan iyiliðin hiçbir iþe yaramadýðýnýn farkýna vardýk. Doðru olanýn birbirine karþý iyi olmakta, birbirine muhabbet göstermekte saklý olduðunu anladýk. Bir baþkasý için atmýyorsa kalbin, ne önemi vardý hayatta yer edinmenin? Bencilliðin ve merhametsizliðin aslýnda bize hiç mi hiç yakýþmadýðýnýn bilincine bu ziyaret ile vardýk.
Beklenen nihayet geldi… Kulluðumuzun ne ulvi bir meslek olduðunu hatýrladýk sayesinde. Ýbadetlerin önemini kavradýk. Mirac’a çýktýk çok kereler. Huzura durduk, heybemizde piþmanlýklarýmýz, günahlarýmýz ve hayýflanmalarýmýz ile beraber. Havf ve reca arasýnda gittik geldik günler geceler boyu. Aðlayarak anlattýk bizi bizden daha iyi bilen Yaratýcýmýza. “Ben beni býraktým Allah’ým. Sen beni býrakma.” diyerek fýsýldadýk yüreðimizdekileri. Anlattýkça açýldýk, açýldýkça yol aldýk. Cevap geldi, müjdeledi Kur’ân: “Rabbin seni terk etmedi, sana darýlmadý da.” Rahatladýk.
Beklenen nihayet geldi... Manevî bir týlsým sardý dört bir yaný. Camiler her zamankinin aksine gani gani ziyaretçilerini aðýrladý. Evler misafirler ile doldu taþtý. Allah için aç kalmýþ benizler sararýp solarken yüzler nura gark oldu. Kötü sözler yutuldu, öfkeler dindirildi. Bir tatlý intizar, bir huzur dolu bekleyiþ sabrý, tahammül ve tekâmülü öðretti. Þükr-ü manevî çeþmesinde feyizlendi niyetlenen her kiþi. Aczini, fakrýný bilerek geri çekildi. Duruldu israfa kaçan tüm istekleri. Oruç ile hemhal olan, Ramazan ile halleþen artýk tertemizdi.
Beklenen nihayet geldi, hoþ geldi.
radyobeyan