Merhamet By: saniyenur Date: 24 Temmuz 2012, 11:53:58
Merhamet
Rasûlullah, herkese karþý sevgi ve merhamet dolu idi. Düþmanlarýna bile merhamet gösterirdi.
Hz. AÝþe'nin anlattýðýna göre, Rasûlullah kimseden kendi nâmýna intikam almamýþtýr. Hiç bir zaman kötülüðe karþý kötülükle karþýlýk vememiþ, buna mukabil baðýþlamýþ ve affetmiþtir. Kureyþliler O'na her türlü ezâ ve cefa ile muamele ettiler, alay ettiler, hakir gördüler, sövdüler, saldýrdýlar, hayatýna kastettiler. O'na karþý pek çok defa savaþ açtýlar. Fakat O, on bin kiþilik bir orduyla Mekke'ye muzaffer olarak girdiðinde bile hiç kimseden Ýntikam almadý. Birçok savaþta yer alan, can düþmaný Ebû Süfyan ve evinde bulunanlarý dahi baðýþladý.
Mekke'nin fethini müteakip Kabe önünde toplanan halka yüksek sesle: "Ey Kureyþ topluluðu! Benden ne umuyorsunuz? Size nasýl davranacaðýmý sanýyorsunuz?" diye sordu. Onlar cevaben: "Hayýr bekleriz. Sen kerîm bir kardeþsin, kardeþ oðlu kardeþsin" dediler. Rasûlullah de: "Bugün ben size, kendisine zulmeden kardeþlerine, Yusuf aleyhis selâmýn dediðini diyeceðim: 'Bugün size muaheze yok. Hepiniz serbestsiniz. Evlerinize gidiniz." buyurdu. (Zâdû'l-Meâd). Rasûlullah Mekkelilerin hepsine eman verdi, düþmanlarýný affetti. Yalnýzca onlardan dokuz kiþiyi genel aftan muaf tutmuþtu. Fakat bunlardan piþman olup gelenleri de sonradan affetti.
Abdullah b. Þerh Ýslâm'dan çýkmýþ bir hain idi. Korkusundan Osman b. Affân'a sýðýnmýþtý. Onun süt kardeþiydi. Ortalýk biraz yatýþtýktan sonra Osman aracý oldu, Rasûlullah de onu affetti.
Ebû Cehl'in oðlu Ýkrime en büyük Ýslâm düþmaný idi. Yaptýklarýný bildiðinden korkup Yemen'e kaçmýþtý. Karýsý müslüman oldu. Rasûlullah'a gelerek Ýkrime'nin affýný diledi. Sonra îkrime, Rasûlullah'ýn huzuruna gelerek müslüman oldu. O da Ýkrime'nin müslüman olmasýna pek sevindi. Ýkrime bundan sonra Ýslâm'a büyük hizmetlerde bulundu. Suriye'nin fethinde büyük yararlýklar gösterdi.
Ebû Süfyân'ýn karýsý Hind en büyük Ýslâm düþmaný idi. Uhud savaþýnda þehid düþen Hz. Hamza'nýn karným yarmýþ, ciðerlerini aðzýna alýp çiðnemiþti. O da affolundu.
Hz. Hamza'nýn katili Vahþi de affedilenler arasýndaydý. Af dilemek üzere Rasûlullah'ýn yanma geldi, onu da affetti. Yalnýz ona: "Seni görünce amcam þehid Hamza'yý hatýrlýyorum, içim yanýyor. Gözüme görünme de ne yaparsan yap" dedi.
Mekke'nin Ýleri gelenlerinden biri olan Safvân b. Ümeyye de Ýslâm'ýn ve Rasûlullah'ýn azýlý bir düþmanýydý. Rasûlullah'ý öldürmesi için bir ödül vaadiyle Umeyr b. Vehb'i göndermiþti. Mekke fetholunduðunda Cidde'ye kaçtý ve oradan da deniz yoluyla Yemen'e geçmeyi ümid ediyordu. Umeyr, Rasûlullah'a gelerek: "Ey ALLAH'ýn Rasûlü! Safvân, kabilesinin önderidir. Korkudan kaçtý, kendisini denize atacak" dedi. O da korunma kapsamýna alýndý. Geriye döndüðünde RasûÝullah'dan düþünmek için iki ay süre istedi. Ona dört ay süre verildi ve daha sonra kendi isteðiyle müslüman oldu.
Ýki câriye vardý. Çalar oynarlar, Rasûlullah aleyhinde türkü söylerlerdi. Bunlar da saklandýklarý yerden çýkýp geldiler, Rasûlullah'dan af dilediler ve affedildiler.
Müþriklerden Esved b. Hebbâr de Ýslâm'a düþman biriydi. Rasûlullah'ýn kýzý Zey-neb'e acý çektirmiþti. Medine'ye hicret ederken ona mýzraðýyla saldýrmýþ ve bindiði deveden düþürmüþtü- Hamile olan Zeynep bu yüzden çocuðunu düþürmüþ ve sakatlanmýþtý; yýllarca hastalýk çektikten sonra babasým büyük bir üzüntüye gark ederek vefat etmiþti. Hebbâr bunun gibi pek çok suç iþlemiþti. Fetihten sonra Ýran'a kaçmak istediyse de, daha sonra Rasûlullah'e geldi. Rasûlullah iþte bu adamý da affetti.
Rasûlullah'ýn Ýslâm'a davet gayesiyle þehirlerini ziyaret ettiðinde O'nu taþlatan Taif in önderleri de affedilmiþtir.
Medineli münafýklarýn lideri Abdullah b. Ubey de baðýþlandý. Ki o, hayatý boyunca Rasûlullah ve Ýslâm'a karþý çalýþmýþ, bu dine engel olabilmek gayesiyle Rasûlullah'ýn itibarýný düþürmek yolunda her yola tevessül etmiþti. Uhud'da üç yüz taraftarýný geri çekerek müsîümanlann âdeta belkemiðini kýrmýþtý. Rasûlullah ve müslümanlara karþý hasmâne hareket ve entrikalara giriþmiþti.. Hz. Aiþe hakkýnda iftira atarak Rasûlullah 'ý ve ashabýný karalamak için ifk hâdisesini ortaya atan da oydu. Müslümanlar arasýnda fitne ve zarar vermek üzere Mescid-i Dýrar'ý inþa. edenlerin baþmda bulunan, Mekkeli müþrikleri müslümanlara karþý savaþ açmak için sürekli teþvik eden ve 'eðer bir vesileyle Medine'ye dönerse daha güçlü olan zayýf olaný kovacaktýr' diyen de yine Abdullah b. Ubey'di. Bütün bu günah kayýtlarýna raðmen Rasûlullah onu affetmiþ ve daima nezaketle muamele etmiþtir.
Mekke'nin fethinden sonra, etraftaki kabileler Ýslâm'a katýlýrken Benî Hanife kabilesi düþmanlýðýný hâla sürdürüyordu. Liderlerinden Sümâme b. Üsâl müslümanlar tarafýndan yakalanarak Rasûlullah'a getirildi. O da, onun Mescidin direklerinden birine baðlanmasýný emretti. Daha sonra Rasûlullah Mescide giderek Sümâme'ye isteðini sordu O da: "Ey Muhammedi Eðer beni öldürecek olursan bir caniyi öldürmüþ olursun; eðer beni affetme lûtfunda bulunursan nimete karþý þükreden bir kiþiye iyilik etmiþ olursun; eðer fidye için mal istersen, söyle, onu vereyim."
dedi. Rasûlullah cevap vermedi. Sümâme bu sözleri üç gün boyunca tekrarladý. Sonra Rasûlullah salýverilmesini emretti. Hiçbir karþýlýk istenmeden serbest býrakýlmasý Sümâme'yi müteessir kýldý. Hemen Mescidin yakýnýndaki bir suya koþtu. Gusledip mescide girdi. Rasûlullah'ýn huzuruna vardý ve kelime-i þehadet getirerek müslüman oldu. Sonra þu sözleri söyledi: "Ey Muhammedi Vallahi þu yeryüzünde bana senin yüzünden daha düþman hiçbir yüz yoktu. Fakat bu sabah, senin mübarek sîman bana yüzlerin en sevimlisi göründü. Vallahi dinlerden hiçbir din bana senin dininden daha ziyade düþman görünmezdi. Fakat bu sabah senin dinin bana göre dinlerin en sevimlisidir. Vallahi memleketlerden hiçbir þehir bana senin þehrin kadar menfur deðildi. Fakat bu sabah bu þehir beldelerin en sevimlidir." (Buharî).
Düþmandan intikam almak normal görülen bir uygulama olduðu halde, Rasûlullah hiçbir zaman Ýntikam almamýþtýr. Bütün düþmanlarýný affetmiþ, onlara belli bir deðer vermiþtir. Rasûlullah þöyle buyurmuþtur: "Rabbim bana intikam alacak gücüme raðmen düþmanlarýmý affetmemi, benimle iliþkisini kesenle görüþmemi, ve beni mahrum býrakana vermemi emretmiþtir." Rasûlullah risaletine kadar dahi intikam peþinde olmamýþ, hayýr dua etmiþ ve affetmiþtir.
Uhud savaþmda düþman saldýrýsýna maruz kalarak dört diþi kýrýlmýþ, baþ ve yüzünden yaralanmýþtý. Ashabý ezâ ve cefalarla yüzyüze iken O'ndan düþmanlarýna beddua etmesini istemiþlerdi. Onlara da, insanlara beddua etmek için deðil, ALLAH'ýn yoluna çaðýrmak için gönderildiðini ifade etmiþtir. (Müslim). Ve kendisini anlamayan halkýnýn baðýþlanmasý için ALLAH'a "Yâ Rabbi! Halkýmý affet, çünkü onlar cahiller." diye niyazda bulunmuþtur.
Taif in muhasarasý sýrasýnda ashab O'ndan düþmanlarýna beddua etmesini istedi, Rasûlullah ellerini niyaz için kaldýrdýðýnda görenler Taif halkýna lanet edeceðini düþündü. Fakat O: "ALLAH'ým! Taif halkýný Ýslâm'ýn zenginliði ile nîmetlendir ve onlarý Medine'ye dostluk ruhu ile gönder!" diyerek dua etti. Taifliler Medine'ye gelerek Ýslâm'ý etmiþlerdir. (Ýbni Sa'd).
Yemen'de bulunan Devs kabilesi'nin müslüman lideri Tufel b. Amr ed-Devsî, kabilesini ýsrarla Ýslâm'a çaðýrmasýna raðmen, halký bu çaðrýyý reddederek küfürlerinde inat ediyordu. Tufel Medine'ye gelerek Rasûlullah'dan onlara lanet etmesini söyledi. Bunu duyanlar Devs kabilesinin helak olacaðýný düþündüler. Fakat Rasûlullah: "ALLAH'ým! Devs'e hidayet et ve onlan Ýslâm'a yönelt!" diye niyazda bulundu. (Müslim).
Sümâme müslüman olduktan sonra Mekke'ye göndermekte olduðu tahýlý kesti. Mekke'de tahýl üretimi olmadýðýndan darlýk baþgöstermiþti. Onlar Rasûlullah'a müracaat ederek yardýmcý olmasýný istediler. Rasûlullah de, Sümâme b. Üsâl'e mektup yazarak Yemâme'den Mekke'ye tahýl gönderilmesinin devamýný temin etti. Oysa onlar, Mekke'de üç yýl müslümanlara boykot uygulayan, tek bir yiyeceðin geçmesine izin vermeyenlerin bizzat kendileriydi. Fakat O, bütün bunlarý unuttu. Þahsýna ve diðer müslümanlara karþý iþledikleri ve yaptýklarý zulümleri affetti.
Bir gün Rasûlullah'ý öldürmeye niyetlenen biri yakalanarak huzuruna getirilmiþ ve O da affetmiþti.
Hudeybiye antlaþmasýnýn yürürlükte olduðu dönemde Ten'îm daðýndan Kureyþ kabilesi mensubu 80 kiþi Rasûlullah'ý öldürmek maksadýyla gelmiþlerdi. Bunlar yakalanýp Rasûlullah'a getirildiler. O da onlara birþey söylemedi ve serbest býraktý. (Tirmizî).
Hayber'de bir Yahudi kadýný Rasûlullah'a zehir katýlmýþ bir yemek takdim etmiþti. Rasûlullah bir lokma alýr almaz beraberindekileri, yemeðin zehirli oduðu ve yememele-n hususunda uyardý. Bu hýyaneti yapan Yahudi kadýný getirildi. Suçunu itiraf eden kadýn serbest býrakýldý. Rasûlullah þahsý için intikam peþinde deðildi. Fakat sonradan, o yemekten zehirlenerek ölen olunca, kadýn kýsas edildi. (Buharý).
Safvân b. Ümeyye'nin Rasûlullah'i Öldürmesi için kiraladýðý Umeyr b. Vehb Medine'de zehirli kýlýcýyla birlikte yakalanmýþtý. Komplosu ortaya çýkarýlan Umeyr, Rasûlullah'in huzuruna getirildiðinde kendisine mülayemetle ve iyi muamelede bulunulmasýyla Ýslâm'ý kabul etmiþti. Umeyr daha sonra Mekke'ye döndüðünde Ýslâm'ýn çaðrýsýný yaymaya baþlamýþtý. (Taberi).
Rasûlullah, kendine karþý iþlenen suçlar ne kadar büyük olursa olsun affederdi. O, baðýþlayýcýlýk ve merhamet sembolüydü. Kur'an-ý Kerîm'de buna iþaret edilmektedir: "(Ey Mu-hammed!) Sen af yolunu tut, baðýþla, uygun olaný emret, cahillere aldýrýþ etme." (7: 199).
Günahý daima affederek ve þefkatle davranarak Önlerdi. Çünkü panzehir mutlaka zehirden daha iyiydi. Sevginin, nefreti önleyeceði ve saldýrganlýðýn yenilecesine inanmýþ ve göstermistir. Ýnsanlarýn cehaletlerini îslâmî bilgiyle ortadan kaldýrdý. Baðýþlayýcýlýðýyla insanlarý suç ve günahýn esaretinden kurtarmýþ ve onlarý Ýslâm'ýn dostlarý yapmýþtýr.
Allahu Teâlâ, Kur'an-ý Kerîm'de Rasûlullah'in bu özelliðini þöyle bildirmektedir: "Allah'ýn rahmeti sebebiyledir ki, sen onlara yumuþak davrandm. Eðer kaba, katý yürekli olsaydýn çevrenden daðýlýr giderlerdi." (3: 159). O'nun dost-düþman herkese kendini sevdiren-yumuþak tabiatý yukarýda ifade edildiði gibi "ALLAH'ýn rahmeti"dir.