Diğer Yazılar

Pages: 1

Erva r.a By: hafiza aise Date: 20 Mayıs 2012, 12:29:10

Mart 2012 78.SAYI

Bilir miydi annesi ilk ağlamasını duyduğu bebeğinin bir gün kendisine o günleri göstereceğini?
İlk adımlarını gördüğü bebeğinin kıtalar, asırlar aşacağını bilir miydi?
Kucağında taşıdığı bebeğinin kendisini asırlara, kıtalara taşıyacağını bilir miydi?

SEN NE DERSEN

Erva bint Kureyz (r.a), Kureyz bin Rabia’nın kızıdır. Allah Rasulü’nün (s.a.v) iki kızı ile evlenerek Zinnureyn lakabını alan Hz. Osman’ın (r.a) annesidir. Bir yandan da Allah Rasulü’ne (s.a.v) halakızı olarak akrabadır. Annesi, Peygamberimiz’in (s.a.v) halası Ümmü Hakim Beyza bint Abdulmuttalip’dir.
Erva (r.a) Affan bin ebil As ile evlendi. Bu evlilikten Hz. Osman (r.a) ile kız kardeşi dünyaya geldi. Bir süre sonra Affan vefat edince Ukbe bin Ebu Muayt ile evlendi. Bu evlilikten de dünyaya altı çocuk getirdi.
Kan bağıyla bağlı olduğu Peygamber’e (s.a.v) bir gün içindeki sahte bağları, esaret zincirlerini kopararak kalbi bir bağ ile bağlandı.
İnandı.
Biat etti.
Sadık kaldı.
Sözüne, özüne sadık kaldı.
Ümmü Talha, Ümmü Ümare, Ümmü Abdurrahman, Ümmü Ebu Bekir, Ümmü Zeyd ve Ümmü Yasir ile (Allah onlardan razı olsun) birlikte Müslüman oldu.
İlk Müslümanlar arasına katıldı.
Davete ilk koşanlar.
“Şu dağın ardından bir ordu geliyor desem bana inanır mısınız?” sorusuna “Evet, inanırız” deyip bir ömür inananlardır onlar.
“Şu denizi gösterip, dalın deseniz hiç düşünmeden dalarız” diyenlerdir onlar.
Öyle bir inanışla inanmışlardır.
Öyle bir bağlılıkla bağlanmışlardır.
Deniz derler zira deniz, Araplarda korkulur şeydir. En korktukları şeyle örnek verirler. En korktuklarıyla sınarlar kendilerini ve verirler imtihanlarını.

BAŞKA BİR YER YOK ARTIK DÜNYADA

Erva (r.a) “La İlahe İllallah” deyip biat ettikten sonra ömrü boyunca sözünde kaldı, gönlünde kaldı. Böylelikle özünde kaldı.
Tüm kendini kaybetmişliklere rağmen kendinde kaldı.
Tüm kopmalara rağmen dalında kaldı.
Sözünde kalmakla özünde kalmak birdi. O biri bozmadı.
Gün geldi şehrinden vazgeçti sözünden vazgeçmedi.
Mekke’den geçti.
Sokaklarında şiirler söylediği, sokaklarında çocuklarını kucağına aldığı, sokaklarında Müslüman olduğu şehirden geçti.
Medine’ye göçtü.
Sözünden geçmedi.
Peygamber şehriydi Medine.
Medeniyetin beşiğiydi.
Nurlu şehirdi.
Peygamber’e bağlanır gibi bağlandı Medine’ye.
Kitap’a sığınır gibi sığındı.
Gurbetti belki Medine, gurbetteydi Medine’de.
O, vuslat bildi gurbet şehrini.
Mademki Peygamber göçmüştü o şehre, o da tüm varlığı, içi ve dışıyla göçtü Medine’ye.
Mademki Peygamber (s.a.v) o şehirdeydi, tüm varlığıyla o şehirdeydi Erva (r.a).
Öyle ki Medine’ye hicretinden sonra dışarıya hiç çıkmadı.
Ne sokaklarında küçük adımlarıyla koştuğu Mekke, ne de dünyanın daha güzel başka bir köşesi, başka bir şehri gözündeydi.
O günden sonra Erva (r.a) için Medine’den gayrı bir yer yoktu, olmadı.

ÖYLE BİR OĞUL Kİ

O, bir oğul yetiştirdi. Evlatlar yetiştirdi.
Oğullarından biri Peygamber halifesi olan Osman (r.a) idi. Osman (r.a) aynı zamanda vahiy katiplerindendi. Hafızası güçlüydü, çok güzel yazar ve konuşurdu. Maddi zenginliğe sahipti. Manevi zenginliğe de sahipti ki hem kazanır hem cömertçe infak ederdi.
Kıtlık olduğu bir zaman Şam’dan yüz deve yükü buğday kervanı gelmişti. Tüccarlar çok yüksek karla buğdaylarını almak istediler fakat o tüccarların tekliflerini reddederek buğdayları fakir, muhtaç halka dağıttığı gibi develeri de keserek infak etti.
Hz. Ebu Bekir (r.a) bu infakından dolayı Hz. Osman’ı (r.a) alnından öptü ve gece rüyasında Hz. Peygamber’i (s.a.v) gördü. Peygamber (s.a.v), nerden teşrif buyurduğunu soran yol arkadaşı Ebu Bekir’e (r.a) “Osman’ı ziyaretten” diyordu.
Yine bir gün Hz. Osman (r.a) Müslümanlara bir kuyu hediye ediyordu.
Şöyle ki, Medine’de sahibi Yahudi olan Rume isimli bir tatlı su kuyusu vardı. Sahibi olan Yahudi suyu parayla satardı. Hz. Osman (r.a) bu su kuyusunu satın alarak suyunu bedava olarak Müslümanlara dağıttı. Böylece Müslümanlar su sıkıntısından kurtuldular.
İşte Erva (r.a) böyle bir oğul yetiştirmişti.
Müslümanlara ve Allah’ın dinine böyle hizmet eden oğlu gün gelecek Peygamber’in (s.a.v) farklı zamanlarda iki kızıyla evlenerek Zinnureyn lakabını alacak, nurdan iki damlaya eş olacaktı.
Hayat arkadaşı, gönül yoldaşı olacaktı.
Erva da (r.a) Peygamberimiz’in (s.a.v) iki kızı Ümmü Gülsüm ve Rukiye’ye (r.a) anne olacak, Onları canı gibi koruyup gözetecekti.
Gün gelecek oğlu halife olacaktı ve hizmetin büyüğü bilecekti makamını, emaretin değil.
İşte böyle bir oğula anne olmuştu.

BİR OĞUL BIRAKMAK ARDINDA

Erva (r.a) oğlu Hz. Osman’ın (r.a) hilafeti sırasında doksan yaşındayken vefat etti. Baki Kabristanı’na defnedildi.
Annesinin kabre konulmasının ardından Osman (r.a) uzun süre kabrin başında kalarak dua etti.
O gün gördüklerini Abdullah bin Hanzala (r.a) anlatır:
“Halife Osman annesini kabre koyduktan sonra uzun süre orada kalarak ayakta dua etti. Kabristandan dönünce Mescid-i Nebevi’ye geldi. Namaza durdu. Selam verdikten sonra secdeye kapanarak ‘Allahım, annemi bağışla. Allahım annemi bağışla!’ diyerek gözyaşları içinde dua etti.”
…
Peygamber göçtü diye bir şehre göçmek,
Sevdi diye sevmek bir şehri,
O sevgi, o göç nasibidir şimdi Erva’nın (r.a).
Ona halife bir oğul yetiştirmek nasibidir.
Asırlara Peygamber (s.a.v) ile yazılmak nasibidir.
Peygamber’e (s.a.v) ve arkadaşlarına selam ile…

Elvida ÜNLÜ

---

radyobeyan