Evlenmek By: ehlidunya Date: 29 Þubat 2012, 16:38:00
Evlenmek
Evlilik, Efendimizin ifadesiyle imanýn yarýsýný mükemmelleþtirmektir. Geri kalan yarýsýný güzelleþtirmek için de Allah'a karþý gelmekten sakýnmak gerekir. (Taberânî, el-Evsat, VII 332, VIII, 335; Elbânî, Silsiletü’l-ehâdîsi’s-sahîha, II, 199).
Anneler aðlarlar evlatlarýný evlendirirken, babalarýn kalbi hüzünlüdür. Düðünleri en çok sevenlerse çocuklardýr. Þeker, balon onlar için ne güzel hediyelerdir. Hayatlarýný süsleyen ve kalplerine heyecan veren küçük masum hediyelerdir.
Düðün geceleri akþamdan plan program yapýlýr ve evin büyüðü de görev daðýlýmýný yapardý. Sabah erken kalkmak için, akþamdan erken yatýlýrdý. Çünkü yeni bir hayat kurulacaktý ertesi günün ardýnda. Herkes en güzel kýyafetlerini giyecek, evde güzel yemekler piþecek, misafirler itina ile buyur edilecekti evlere.
Yeni bir yuva kurma telaþýnda olan ebeveynler ve yeni bir yuvaya sahip olacak gençler her zaman heyecanlýlardý. Evlilikle hayatlarýna yeni bir temel atmak ve yýllarca bu hayatý bir beden olarak yaþamak vardý düþüncelerinde. Gönüllerinde, nesillerini ve deðerlerini korumak vardý. Bunu da evlilik gibi güzel bir müessese ile tamamlamak gerekirdi. O güzel insanlarýn niyetleri hep Sünnetullaha uymak ve güzel nesiller yetiþtirmekti.
Maddiyata fazla önem veren kiþiler deðildi onlar. Çünkü Allah’ýn c.c. yeni yuva kuracak bir insana yardýmcý olacaðýný biliyorlardý.
Ne güzeldi o günler. Küçükler büyüklerin ellerini sýrayla öper, hediyeleþirlerdi. Komþu köyden gelen insanlar, yapýlan sohbetler, söylenen ilahiler ev sahiplerine bir hediyeydi sanki.
Yaþamý deðerli kýlan birliktelikti. Birbirine güven duyarak yaþamaktý. Ayný hayatý paylaþmak ama ayný hayattan farklý tatlar almak insana verilen en güzel nimetlerdi.
Birbirine baðlý gönüller, birbirine baðlý yaþamlarla doluydu hayat. Bir zincirin halkalarý gibi kopmaz, kýrýlmaz, yitirilmezdi. Uzun bir çizgi üzerinde hem dünya hem de ebediyette yaþamdý birliktelik.
Yaþam, gönüllerden akana kulak vermekti. Deðerlere baðlý kalmaktý. Her ne olursa olsun zincirin halkasýndan kopmak yerine, ona sýkýca sarýlmaktý. Çalýþmaktý durmaksýzýn, emek vermekti.
Þimdi ne oldu bizlere? Yuva kuracaðýmýz zamanki heyecanýmýz nerede kaldý? O heyecaný nasýl yitirdik? Verdiðimiz sözleri nasýl unuttuk?
Baþarý ve yaþam; güzel günleri tekrar yaþamak için geriye dönüp kaybettiklerimizi toplamak ve üzerine yenilerini eklemektir…
Rabbim, bizleri birliktelikten ayýrma.
amin. amin.amin.
NUR KABADAYI
radyobeyan