Randevu By: hafizvuslat Date: 30 Temmuz 2009, 23:05:19
............Ýþimin yoðunluðu, eþim ve üç çocuðumun
beklentileri sebebiyle annemi görme fýrsatým pek olamýyordu.
O akþam annemi yemeðe ve ardýndan sinemaya davet ettim.
Endiþelendi ve hemen "Ýyi misin, her þey yolunda mý"
diye sordu. Annem de geç saatte gelen bir telefonun
veya sürpriz bir davetin mutlaka kötü bir anlamý
olacaðýndan þüphelenen tipte kadýnlardandý.
- "Seninle beraber ikimizin biraz zaman geçirmemizin
güzel olacaðýný düþündüm" diye yanýtladým.
- "Sadece ikimiz mi?" Biraz düþündü ve
"Çok isterim" diye cevap verdi.
O cuma, iþ çýkýþý onu almaya giderken kendimi biraz
gergin hissediyordum. Eve vardýðýmda fark ettim ki o da,
randevumuzdan ötürü hafif gergin görünüyordu. Kapýsýnýn
önünde, paltosunu çoktan giymiþ bir þekilde bekliyordu.
Saçlarýný yaptýrmýþtý ve üzerinde babamla kutladýklari
son evlilik yýldönümlerinde giydiði elbise vardý.
Bana melekler kadar ýþýltýlý bir yüzle gülümsedi.
Arabaya bindiðimizde:
- "Arkadaþlarýma oðlumla dýþarý çýkacaðýmý söyledim
gerçekten çok etkilendiler" dedi. "Randevumuzun
nasýl geçtiðini duymak için sabýrsýzlanýyorlar."
Gittiðimiz restoran, çok þýk olmasa da sevimli, sýcak ve
servisin kaliteli olduðu bir mekândý. Annemse, bir kraliçe
edasýyla koluma girdi.Yerimize oturduktan sonra ona menüyü
okumam gerekmiþti, çünkü küçük yazýlarý göremiyordu.
Ben daha menünün ortalarýndayken annemin nemli gözlerle
ve nostaljik bir gülüþle bana bakmakta olduðunu fark ettim.
- "Eskiden, sen küçükken, menüleri okuyan bendim,
sense meraklý bakýþlarla beni dinlerdin" dedi.
Ben de gülümsedim.
- "O zaman, þimdi senin rahat rahat oturma sýran ve
ben de okuyarak borcumu ödeyebilirim" dedim.
Yemek boyunca muhabbetimiz çok güzeldi, sýra dýþý hiç
bir þey olmadý ama eskilerden ve hayatlarýmýzdaki
yeniliklerden bahsederek kaybettiðimiz zamanýn birazýný
telafi etmeye çalýþtýk. O kadar çok konuþtuk ve eðlendik ki
film saatini kaçýrdýk. Akþam annemi evine býrakýrken;
- "Seninle tekrar çýkmak isterim ama ancak bu sefer
benim seni davet etmeme izin verirsen" dedi ve
bir akþam tekrar buluþmaya karar vererek ayrýldýk.
Eve geldiðimde eþim yemeðin nasýl geçtiðini sordu:
- "Çok güzeldi" dedim. "Düþünebileceðimin çok üstündeydi."
Birkaç gün sonra annem aniden ciddi bir kalp krizi sonucu
vefat etti. Bu o kadar ani gerçekleþmiþti ki, onun için bir þey
daha yapma þansým olmamýþtý. Birkaç zaman sonra evime,
annemle yemek yediðimiz restorandan, ödenmiþ iki kiþilik
bir yemek faturasý ve üzerine iliþtirilmiþ bir not yollandý:
- "Oðlum, bu faturayý önceden ödedim, çünkü seninle
kararlaþtýrdýðýmýz randevu gününe gelemeyeceðimden
neredeyse yüzde yüz emindim. Yine de iki kiþilik bir yemek
ayarladým çünkü bu sefer eþinle beraber gitmenizi istiyorum.
Seninle olan o günkü randevumuzun benim için ne anlam
ifade ettigini bilemezsin. Seni Seviyorum."
O an, "Seni Seviyorum" demenin ve hayatta deðer verdigimiz
insanlara hak ettikleri zamaný ayýrmanýn önemini anladým.
radyobeyan