Büyük Þafii Ýlmihali
Pages: 1
Lukata By: seymanur K Date: 16 Aralýk 2011, 18:56:29
LUKATA (BULUNAN EÞYA)


Sahipsiz bir yerde veya bir yolda kayýp eþya bulan kiþi yerden alma­sýnda veya terketmesinde serbesttir. Ancak gereðini yerine getireceðine dair kendine güveni varsa almasý terketmesinden daha evladýr.

Örfen deðer taþýyan bir lukatayý yerinden alan kiþinin bununla ilgili al­tý þeyi öðrenmesi gerekir:

1- Kýlýfýný. 2- Kapaðýný. 3- Baðlama ipini. 4- Cinsini. 5- Sayýsýný. 6- Tartýsýný.

Lukatayý alan kiþi onu benzerinin muhafaza edildiði bir yerde koruma­sý gerekir. Sonra onu sahiplenmek isterse bir sene boyunca cami kapýla­rýnda ve bulduðu yerlerde ilan etmesi gerekir. Buna raðmen sahibini bula­mazsa sorumlu olmak þartýyla kendi mülkiyetine geçirir.

Lukata dört çeþittir:

1- Aslý baki kalmakla dayanýklý olan mal. Yukarýda belirtilen bunun hükmüdür.

2- Yiyecek gibi dayanýklý olmayanlar.

Bu gibi maddeleri bulan kiþi ya kendisi tüketir bedeliyle yükümlü olur veya sarfederek misliyle borçlu olur, ya da satarak bedelini muhafaza eder.

3- Yaþ yiyecekler gibi devamý saðlanmayan maddeler.

Bunlarý gördüðü zaman maslahatý için ya satarak deðerini ya da kuru­tarak onu muhafaza eder.

4- Hayvanlar gibi nafakaya ihtiyacý olanlar. Bunlar da iki çeþittir:

a) Kendini koruyamayacak cinste olan hayvanlar (koyun ve buzaðý gi­bi): Bunlarý bulan kiþi ya alýp tüketir, kýymetiyle zamin (sorumlu) olur ya da yerinde býrakýr ve sevap olsun diye o hayvana nafaka verir veyahut sa­tar ve parasýný muhafaza eder.

b) Kendini koruyabilecek cinste olan hayvanlar (at, katýr gibi): Bunlar çölde bulunursa yerinde býrakýlýrlar. Yerleþim merkezinde bulunursa, bu­lan kiþi yukarýda saydýðýmýz üç iþlem arasýnda dilediðini yapar.

Lukata, dalgýnlýkla yere düþürmek ve benzeri þekillerde sahibinden kaybolan maldýr. Lukata'nýn delili Allah-u Teala'nnýn þu kavli þerifidir:

"Ýyilik ve takva üzerine birbirinizle yardýmlaþýn" (Maide: 5/2)

Lukatanýn meþru olmasýnda insanlara kolaylýk vardýr. Çünkü kayýp malý bulan bir kimse sahibine verdiði zaman ona yardýmcý olur. Bu saye­de insan kayýp malýný bulunca gönlü ferahlar ve sýkýntýsý gider. Bu neden­le kayýp malý bulup sahibine verenin Allah katýnda sevabý çok olur. Bu konuda Peygamberimiz (s.a.v.) þöyle buyurmuþtur:

"Kim dünyada müslüman kardeþinin sýkýntýlarýndan bir sýkýntý giderirse , Allah ondan kýyamet sýkýntýlarýndan bir sýkýntý giderir" [1]

Hükmü: Lukatayý bulan kimse kendi nefsine güveriip, hýyanet etmiyeceðini bilirse, onu muhafaza edip sahibine ulaþtýrmak gayesiyle almasý sünnettir. Eðer kendine güvenmeyip hýyanet edeceðini bilirse o zaman al­masý haramdýr.

Peygamberimiz (s.a.v.) þöyle buyurmuþtur:

"Kayýp malý ilan edip bildirmeden kaldýran kimse dalalettedir.'' [2]

Kendisinden baþka o malý alacak güvenilir biri yoksa o zaman buluntu malý (lukatayý) alýp korumasý vaciptir. Kaybolmuþ olan þeyi alýp koru­mak ve sahibine iade etmek için almak iyiliktir. Zeyd bin Halit (r.a.)'den þöyle bir rivayet vardýr.

Resulullah (s.a.v.)'e  altýn ve gümüþün yitiðinden soruldu. Buyurdu ki:

"Cüzdan ve kesesini bir seneye kadar muhafaza et ve tanýt. Sahibi bi­linmezse o senin yanýnda emanet olarak kalsýn. Bir gün sahibi gelirse kendisine ver, sahibi çýkmazsa senindir."

Suali soran kimse bu defa deve yitiðinden sordu:

Resulullah (s.a.v.) yine buyurdu ki;

- "Ondan ne istiyorsun, onu býrak, onun ayakkabýsý ve su tulumu onunla birliktedir, suya gider ve aðaç yer, sahibi onu buluncaya kadar.

O zat "Koyunun yitiði nedir?" diye sorduðunda, Resulullah (s.a.v.) bu­yurdu ki:

"Onu al, o ya senin ya kardeþinin ya da kurdundur" [3]




[1] Müslim, 2699.

[2] Müsned-Ýmam Ahmed, 7360.

[3] Buhari 2295, Müslim, 1722.

Kadý Ebu Þuca’, Ðayet’ül-Ýhtisar ve Þerhi , Ravza Yayýnlarý: 397-369.



radyobeyan