O Ana Adanmak By: hafizvuslat Date: 17 Temmuz 2009, 04:58:55
O ANA ADANMAK
Güzel Sanatlar Fakültesinde sýradan bir gündü. Resim atölyesinde bir daire oluþturmuþ olan öðrenciler, hocalarýnýn gözetiminde, önlerindeki yaþlý erkek modelin karakalem resmini yapýyorlardý. Yaklaþýk yirmi öðrenci vardý. Hemen hepsinin aklýndan türlü türlü düþünceler geçiyordu. Kimi dersten sonra ne yapacaðýný planlýyor, kimi baþarýsýz olduðu dersler için endiþeleniyor, bazýlarý erkek ya da kýz arkadaþýný düþünüyor, bazýlarý da yaptýklarý resimlerin istedikleri kadar iyi olmamasýna üzülüyordu. Atölyede sýkýcý ve durgun bir hava vardý. Dersin ortasýna doðru gelmiþlerdi ve çoðu yaþlý adamýn resminin kaba hatlarýný yapmýþtý bile.
Tam o sýrada, yaþlý model bir külçe gibi yere yýðýldý ve hareketsiz kaldý. Kýz öðrenciler çýðlýk attýlar, erkek öðrenciler ne yapacaklarýný bilemediler. Hocalarý hemen adamýn yanýna geldi ve nabzýný tuttu. Sonra aðzýndan tek bir kelime çýktý:
"Ölmüþ!" Sonra, öðrencilerine dönerek þöyle dedi: "Arkadaþlar! Biliyorum, bu zor bir durum. Ama birer sanatkâr olarak karþýnýzda eþi bulunmaz bir fýrsat duruyor. Önünüzde son nefesini vermiþ bir insan yatýyor. Þimdi onun resmini yapmaya baþlayýn."
Ýlk þaþkýnlýðý üstlerinden atan öðrenciler, önlerine yeni temiz birer kâðýt aldýlar ve yerdeki adamýn resmini yapmaya baþladýlar. Artý kimse, adamý en gerçekçi biçimde resmetmekten baþka bir þey düþünmüyordu. Kimse, yaptýðý resmin iyi mi yoksa kötü mü olduðunu umursamýyordu. Üzücü de olsa bu eþsiz anýn kâðýtlarýna çizgilerle dökmekten baþka bir þey yoktu akýllarýnda. Atölyede kalemlerin kâðýt üstünde hýzla gezerken çýkardýðý seslerden baþka bir þey duyulmuyordu. Nefesler bile sanki tutulmuþtu.
Yaklaþýk bir saat sonra, resimler bitmiþti. Herkes "hayatýnýn resmini" yaptýðýný düþünüyordu. Ama hâlâ büyük bir sessizlik hâkimdi ortama.
Derken, hocalarýnýn sesini iþittiler: "Þimdi kalkabilirsin!"
O zamana dek kýpýrdamadan yatan yaþlý adam, öðrencilerin hayret nidalarý arasýnda yerinden kalktý, hocanýn elini sýktý ve atölyeden çýktý.
Hocalarý gülümseyerek durumu izah etti.
"Size böyle bir oyun oynadýðým için özür dilerim. Ama bir gerçeði baþka türlü anlatmam herhalde mümkün deðildi. Modelimize böyle davranmasýný ben söyledim ve sanýrým bu küçük yalan iþe yaradý." Hoca sözlerine devam etti:
"Arkadaþlar, bize verilen her an eþsiz, biricik ve bir daha yakalanmasý asla mümkün olmayan bir hazinedir. Önümüzdeki beyaz kâðýtlar o an ki hayatýmýz, elimizdeki kalemler de o aný nasýl yaþayacaðýmýza iliþkin isteklerimizdir. Ama týpký dersin baþýnda olduðu gibi, içinde bulunduðumuz aný yaþamamýza birçok engeller çýkarýyoruz. Bunlar ve geçmiþe ait elemler, ya da geleceðe iliþkin korkular veya beklentiler. Oysa hayatýmýzýn her aný, baþka hiç bir þeyi düþünmeden adanmayý hak edecek kadar önemli ve deðerli. Umarým bu küçük hayat dersini bir hatýra olarak hatýrlarsýnýz."
Ynt: O Ana Adanmak By: kardelen7d Date: 29 Nisan 2014, 18:36:30
bazen gerçekleri deðiþtirmemiz gerekiyor herhalde
Ynt: O Ana Adanmak By: 8/A Date: 10 Temmuz 2014, 16:50:24
Esselamü aleyküm ve rahmetullahi ve berekatüh...
Gerçekten ilginç bir hayat dersi verme þekli olmuþ ama ben açýkçasý öðrencilerin bu þekilde bir tavýrla karþýlýk vermelerini pek mantýklý bulamadým...
Buradaki mantýk biraz kafamý karýþtýrdý ama gerçekten insanlar için bazen böyle dersler gerekebiliyor(...)
Ynt: O Ana Adanmak By: 8/A Date: 10 Temmuz 2014, 16:50:24
Esselamü aleyküm ve rahmetullahi ve berekatüh...
Gerçekten ilginç bir hayat dersi verme þekli olmuþ ama ben açýkçasý öðrencilerin bu þekilde bir tavýrla karþýlýk vermelerini pek mantýklý bulamadým...
Buradaki mantýk biraz kafamý karýþtýrdý ama gerçekten insanlar için bazen böyle dersler gerekebiliyor(...)
radyobeyan