Âmir ile Merhab ın vuruşması

5— Âmir ile Merhab'ın Vuruşması:

Mücahidler saf saf olduklarında (yahudilerden) Merhab, kılıcını sallayarak kaleden dışarı çıktı. Şöyle diyordu:

"Hayber halkı bilir ki ben Merhab'ım! Tepeden tırnağa silahlı, tücrübeli kahramanım, Harp kızışıp şiddetlendiği zamanlarda."

Âmir, şöyle diyerek onun karşısına çıktı:

"Hayber halkı bilir ki ben Âmir'im!
Tepeden tırnağa silahlı, tehlikelerden sakınmaz kahramanım."

Birbirlerine kılıçla hücuma başladılar. Merhab'ın kılıcı Âmir'in kalkanına saplandı. Âmir,-Merhab'ın ayaklarına doğru hamle yapmak üzere atıldı. Kılıcı kısa idi. Kılıcının ağzı kendisine dönerek diz kapağına isabet etti. Bu darbeden dolayı da şehid oldu. Seleme, Hz. Peygamber'e (s.a.): "Âmir'in amelinin boşa gittiğini söylüyorlar." dedi. Allah Rasûlü (s.a.) de: "Bunu söyleyen yalan söylemiştir. Şüphesiz Âmir'e iki ecir vardır." buyurdu ve iki parmağım birleştirerek dedi ki: "Şu gerçek ki Âmir, hem Allah'a itaat yolunda bütün ilim ve amel kuvvetini sarfeden, hem de Allah yolunda savaşan bir mücahiddir. Yeryüzünde Araplardan onun gibisi az bulunur."[735]

Allah Rasûlü (s.a.) Hayber'e geldiğinde sabah namazını kıldırdıktan sonra müslümanlar hayvanlarına bindiler. Haber halkı müslümanlann geldiğinden habersiz, tarlalarına gitmek üzere ipleri ve zembiUeriyle yollara düşmüşlerdi. Orduyu görünce: "Vallahi Muhammedi İşte Muhammed, işte ordu!" deyip kaçışarak kalelerine döndüler. Rasûlullah (s.a.) onların bu halini görünce şöyle söyledi: "Allahu ekber, harap oldu Hayber! Allahu ekber harap oldu Hayber! Biz düşman bir kavmin yurduna girince, uyarılmış olan o kimselerin hali yaman olur!"[736]

Hz. Peygamber (s.a.), Hayber'e yaklaşıp onu karşısına alınca, "Durunuz." diyerek mücahidleri durdurdu ve: "Allah'ım! Yedi gök ve onların gölgeledikleri şeylerin Rabbi! Yedi kat yer ve onların yüklendikleri şeylerin Rabbi! Şeytanlar ve onların saptırdıklarının Rabbi! Senden bu kentin hayrını, halkının hayrını ve orada bulunanların hayrım diliyoruz. Bu kentin şerrinden, halkının şerrinden ve orada bulunanların şerrinden sana sığınırız." diye dua edip sonra orduya: "Haydi ilerleyiniz. Bismillah!"[737] diye talimat verdi. [738]

[736] Buharî, 12/6, 56/102, 64/38; Müslim, 1365; Tjrmizî, 1550; Nesâî, 1/272; Ahmed b. Han-bel, Müsned, 3/102, 161, 164, 168, 206, 246, 263. Bu hadis, her ikisi de Mâliki mezhebinden olan İbn Abdilber ve İbn Reşîk'in Muvatla Şerhİ'nde Nevevî'nin Müslim Şerhİ'nde olmak üzere, hepsi de bu hadisin şerhinde belirttikleri gibi Kur'an'dan misal verme, is-tişhad etme ve iktibas yapmanın caiz olduğu hususunda bir asıldır. Aynı şekilde Mâliki mezhebinden Kadı Iyaz ve Bâkıllânî de bu hususun caiz olduğunu açıklamışlardır. Sahih hadisler ile sahabe ve tâbiîn'den gelen haberler de bunun caizliğine delâlet ederler.

[737] İbn Hişâm (2/329) İbn İshak'tan rivayet etmiştir. İbn İshak, "Bana, itham edemediğim bir kimse-Atâ b. Ebu Mervan el-Eslemî- babası -Ebu Muattib b. Amr kanalıyla rivayet etmiştir." diyerek nakletmektedir. İbn Kesîr'in (Bidâye, 4/183) kaydettiğine göre Bey-hakî, seneddeki müphem kişinin adının Salih b. Keysân olduğunu söylemiştir. Ondan rivayet eden İbrahim b. İsmail b. Mecma' zayıf bir râvidir. Fakat Hâkim {1/446, 2/101), Heysemî (5/252) ve İbnü's-Sünnî'nin (525) Süheyb'den (r.a.) rivayet ettikleri hadis bu hadise şahîdlik eder: Süheyb şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.) girmek İstediği her şehri gördüğünde şöyle dua ederdi: "Yedi kat göklerin ve gölgelendirdiklerinin Rabbi olan Allah'ım!..." Metinde geçen hadisi destekleyen bir başka rivayet de Ebu Lübâbeb. Münzir kanalıyla gelen hadistir. Heysemî bu hadis hakkında Mecmau'z-Zevâİd'de (10/134) der ki: Hadisi Taberânî, £v5û/'ta rivayet etmiştir. İsnadı sahihtir.

[738] İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 3/364-365.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın