Muaviye ye biat edilmesi

Muaviye'ye Biat Edilmesi

Hicretin otuz sekizinci yılının Zu'1-Ka'de ayında (Amr b. Âs ve) Şamlılar Muaviye'ye halife olarak biat ettiler.[765]

Halife b. Hayyat ve bir başka tarihçi Şamlıların Muaviye'ye hicri otuz yedinci yılın Zu'1-Ka'de ayında biat ettiklerini söyler.754

Bu daha doğruya benzer. Zira bu biat hadisesi Amr b. El-Âs'ın hakemlik işinden dönüşünün ardında yapılmıştır.

Muhammed b. Ed-Dahhak el-Hızâmî babasından naklediyor:

-İki hakem hükümde ihtilafa düştükleri zaman bu haberi alan Hz. Ali (r.a.) Küfe mescidinde -insanları toplayıp- minbere çıktı ve şöyle söyledi:

-"Ben sizi bu tür hakem olayına karışmayın diye uyarmış idim. Ama siz bana karşı geldiniz."

Bunun üzerine esmer bir genç kalkıp ona: "Vallahi sen bizi böyle bir şeyden men etmedin, fakat, buna girmemizi emredip bizi helak ettin. Ama durum senin hoşuna gitmeyen bir hale gelince şimdi kendini suçluluktan kurtarıp kendi günahını bize yüklüyorsun!" dedi. Hz. Ali:

-Allah belam versin, sen neyin nesisin bu laf ne! Vallahi Müslümanlar cemaat iken senin daha adın şanın yoktu. Ama fitne ortaya çıkınca, Mağira (denen yerin) yıldızları gibi fitnenin ortasına doğuveri-yorsun! Diye azarladı, sonra da "Allah'ın konaklayacak (fitneden sakındıracak) yerleri vardır. Sa'd b. Malik ve Abdullah b. Ömer oraya

754 Tarihi Halife s. 192

konakladılar. Vallahi bu bir günah ise kesinlikle küçük günahlardın olup af edilecektir. Ama sevap ise kesin kez muazzam bir şükürdür," dedi.

Derimki, bu haberin senedi "munkatı" olmasaydı ne kadar güzel bir haberdi.

Zühri, Salim aracılığıyla babası Abdullah b. Ömer'den naklediyor:

-Bir gün -fitneler döneminde- bacım Hafsa (r.a.)'m yanına girdim ve saç beliklerinden sular damlıyordu. Ona: "İnsanların ne yaptıklarını görüyorsun. Emirlikten bana hiçbir görev verilmedi." dedim. IIalsa da; "Derhal onların yanına git. Zira onlar senin gelmeni bekliyor. Senin onlardan kendini ayrı bir yerde tutman korkarım ki bir tefrika olur." diyerek beni ikaz etti. Hafsanın ısrarı karşısında İbni Ömer de gidip onlara katıldı.

İnsanlar -ve iki hakem- dağılınca yatsı vakti Muaviye bir hitabede bulunup "Kim bu halifelik meselesinde konuşmak arzu ediyorsa suk-lamasın bize boynuzlarını (başım) göstersin. Biz kesinlikle bu hilafete İbni Ömer'den de, babası Ömer'den de daha fazla hak sahibiyiz." dedi,

Habib b. Mesleme daha sonra İbni Ömer'in evine geldi ve otut, "Muaviye'ye cevap versen olmaz mıydı?" deyince Abdullah:

-"Ben o söz üzerine kuşağımı çözdüm ve ona: "Halifeliğe senden daha layık olan kimse seninle ve babanla, İslam dinini savunmak için savaş eden kimsedir. (Yani Ali'dir). Sonra bir laf ederim de cemnati tefrikaya ve aralarında kan akmaya sebep olurum, söylediğim söz başka şeye çekilir diye korktum. Hem de Allah'ın cennette -sabredenlere* hazırladığı nimetler aklıma geldi." dedi.[766]

Cerîr b. Hazim, Ya'la yoluyla Nafi'den naklediyor:

-Ebu Musa el-Eş'arî (r.a.) Amr'a "Ben bu işe Abdullah b. Ömer'den daha layık kimse görmüyorum." dedi. Amr da İbni Ömer'e gelip, "San» halife olarak biat edelim, ister misin, yoksa sana muazzam bir mal verilmesi karşılığında, halifeliğe senden daha hırslı birine bu işi terk eder misin!" diye teklifte bulundu. Bunun üzerine Abdullah b. Ömer öfkelenip kalkıp gitti.[767]

Bu haberi Ma'mer b. Raşid Zühri'den naklediyor.[768]

Bu Yıl Cereyan Eden Bazı Olaylar

Bu yıl Hz. Ali (r.a.) Sehl b. Huneyf i -isyan eden- İranlılar üzerine yolladı. İranlılar ona engel oldular. Bunun üzerine Hz. Ali, Ziyad'ı bir orduyla İran'a yolladı. Ziyad onlarla sulh yapıp İranlıları tekrar haraç vermeye ikna etti.[769]

Ebu Ubeyde der ki: Bu yıl Harûra'da kamp kuran hariciler isyana başladı. Yirmi bin kişiydiler. Başlarında Şebes b. Rıbî vardı. Hz. Ali onlarla konuşup delillerini dinledi ve cevaplarını vererek ikna etti. Onlar da kapışma olmadan geri döndü.[770]

Süleyman et-Teymî, Enes (r.a.)'ın şöyle dediğini anlatır:

-Şebes b. Rıb'î övünerek "Harurî'ye fırkasını hürriyete ilk kavuşturan (zulümden kurtaran) benim!" dedi. Adamın biri de ona "Bunda hiç de övünülecek bir şey yok." dedi.[771]

Muğira'nın şöyle dediği anlatır:

-İlk hüküm veren kişi İbnu'l-Kevvâ ve Şebes'tir.[772]

Derim ki: Buradaki "Hakem" kelimesinin ayrı bir anlamı vardır. Bu kelime Haricilerin alamet-i farikası olmuştu. Çünkü Harici ortaya çıkıp "Hüküm Allah'ındır. Başka hüküm yok, dedi mi (Hakeme hüküm verdi) derlerdi.[773]

[765] Ahbaru't-Tıval 202; Taberi 3/113; Belazuri, Ensab 3/122-126

[766] Buhari, Meğazi 64/29 h.no 4108; Abdurrezzak, Musannef 5/465 h. No 9770

[767] İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam, Cantaş Yayınları: 6/ 302-303

[768] Ebu Nuaym, Hilye 1/293, 294

[769] Ebu Nuaym, Hilye 1/293, 294

[770] Halife Tarih 192; Taberi 3/109; Belazuri, Ensab 3/127

[771] Halife Tarih 192

[772] Halife Tarih 192

[773] İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam, Cantaş Yayınları: 6/ 303

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın