Yahudilere Karşı İzlenen Politika

YAHUDİLERE KARŞI İZLENEN POLİTİKA

1- Yahudilere Karşı İzlenen Politika Medine'ye Varınca İzlenen Politika

Rasulullah Medine'ye gelince, yahudiler-le dostça ilişkiler geliştirmenin yollarım aradı, ki onlar da aynı zamanda onu bir müttefik kazanma umuduyla karşılamışlardı. Peygamber Kitab-ı Mukaddes halkı oldukları için yahudilerden samimiyet ve işbirliği bekliyordu. Böylece onların hahamları ve ileri gelenleriyle görüşmeler*yaparak ilişkilerini geliştirmeye başladı. Ayrıca başkanlarım ve asillerini ziyaret ederek dostluk kurdu. Onlara iyilik, muhabbet ve alicenaplıkla muamele etti. Yahudiler tek Allah'a inandıkları ve taptıkları için de onları korudu. Yahudilerin 10 Muharrem'de Firavn'ın köleliğinden kurtulma günü olarak oruç tuttuklarım görünce Rasulullah da onlarla birlikte oruç tuttu. Kıbleleri olan Kudüs yönüne namaz kıldı. Rasulullah 'in bu jestleri, yahudilerle iyi ve dostça münasebetler kurulmasını sağladı. Yahudiler ona hürmet ettiler ve dinî görüşlerine saygı gösterdiler. Müslümanlar, yahudilerden doğru ve samimi dostlar edinip büyük bir işbirliği ve yardım eli bulacakları ümidindeydiler. Rasulullah 'm şahsî merhamet, mütevazilik, iyilik ve muhabbet nitelikleri O'nu birçok yahudiye sevdirmiş ve onların gözünde büyük bir şeref ve prestij kazanmıştı. Bu asil nitelikleri sayesinde Rasulullah Medine yahudileriyle karşılıklı bir savurana antlaşması imzalamayı başardı: "(Ey Muhammed), sen hikmetle, güzel öğütle Rabbinin yoluna çağır ve onlarla en güzel şekilde mücadele et. Doğrusu Rab-bin, kendi yolundan sapanları daha iyi bilir. O, doğru yolda olanları da en iyi bilir." (16: 125).

Fakat gittikçe daha çok insanın İslâm'a girmesi ve Muhammed'in pozisyonunun dinî bir lider olarak gittikçe kuvvetlenmesi nedeniyle işler başka türlü gitmeye başladı. Yahudiler onun artan güç ve kudretinden korkmaya başladılar ve İslâm'ı kendilerinin bölgedeki üstünlüklerine potansiyel bir tehlike olarak gördüler. Yahudiler ticaret yaparlardı ve ilim sahibi kişilerdi. Evs ile Hazrec kabilelerinden hem bilgi olarak, hem de maddî zenginlik yönünden üstündüler. Yeni dinin büyüyen kuvvetinin bu iki yönden de pozisyonlarını tehlikeye düşürmesinden korktular. Bu nedenle, Rasulullah'la ve asha-bıyla olan münasebetlerini tekrar düşünmeye başladılar. Bu arada, bazı hahamları, Abdullah b. Selâm da dahil İslâm'a sarılmışlardı. Ve Kur'an-ı Kerim de onların çoğunlukla Musa'ın ve diğer peygamberlerinin buyruklarını bırakarak tutturdukları ahlâksız ve kokuşmuş hayat tarzlarına işaret ediyordu. Ayrıca yahudüerin tarihte bazı peygamberlerini öldürme suçunu işlediklerinden, bazılarını da reddettiklerinden ve yeryüzünde zulmü ve zorbalığı yaydıklarından bahsediyordu. (2: 61). Bu da, Rasulullah'a ve dinine karşı artan şüphelerine katkı yaptı. Onun peygamberliğini reddetmeye ve birçok fikir ve öğretisini alaya almaya başladılar.

Hicret'in ikinci yılının ortalarında müslü-manSarın kıblesi Kudüs'ten Mekke'ye çevrilince, yahudiler Rasulullah'a ve dinine açıkça saldırmaya başladılar. Bundan sonra artık, düşmanca faaliyetleri, müslümanların düşmanlarıyla birlikte entrikalar çevirme şekline dönüştü. Ve Arap kabilelerini Medine'ye saldırıp yok etmeleri için kışkırtmaya başladılar. Hatta artık açıkça Mekke putperestlerinin dinlerinin Peygamber ve ashabının dinlerinden daha iyi olduğunu söylemeye başladılar. Rasulullah yahudileri asgarî müşterekler üzerinde mutabakata çağırdı: "De ki: 'Ey kitap ehli, bizim ve sizin aranızda eşit olan bir kelimeye gelin: Yalnız Allah'a tapalım. O'na hiçbir şeyi ortak koşmayalım; birimiz, diğerini Allah'tan başka tanrı edinmesin.' Eğer yüz çevirirlerse: 'Şahit olun, biz müslümanlanz.' deyin." (3: 64). O zaman ayrıca onlara şunlar tembihlendi: "Kendilerine Kitap verdiklerimiz, O'nu, oğullarını tanıdıkları gibi tanırlar, ama yine de onlardan bir grup, bile bile gerçeği gizlerler." (2: 146). Muaz b. Cebel onlara şöyle çağrıda bulundu: "Ey yahudiler! Allah'tan korkun ve O'na itaat edin. Bir zamanlar siz, Peygamber Muhammed sayesinde size zafer verilmesi için dua ediyordunuz. İşte şimdi beklediğiniz peygamber geldi. Ona inanın ve ona yardım edin." Fakat onlar hiçbir delili, hiçbir çağrıyı dinlemediler ve Peygamber 'a ve dinine karşı düşmanlıklarını artırdılar.

Yahudiler, Rasulullah'a ve ashabına karşı birçok cephede kampanya başlattılar. İlkin, bir söz savaşı başlattılar; çirkin ve söv-gülü dil kullandılar, suistimal ettiler ve hatta Rasulullah'a selâm verirken onu taciz etmek için kelimeleri başka anlamlara çevirdiler: "Yahudilerden öyleleri var ki, kelimeleri yerlerinden değiştiriyorlar: 'İşittik ve isyan ettik,', 'Dinle, dinlemez olası.' ve dillerini eğip bükerek: 'Râinâ diyorlar, dini taşlıyorlar. Eğer onlar: 'İşittik ve itaat ettik,', 'Dinle ve bize bak.' deselerdi, elbette kendileri için daha iyi, daha doğru olurdu. Fakat Allah, inkârlarından dolayı onları lânetle-miştir, pek az inanırlar." (4: 46). Yahudiler üç yolla bozgunculuk suçu işlemişlerdi: Birincisi, Tevrat'ın sözlerinde değişiklik yapmışlardı. ikincisi, Kitaplarının sözlerini bİ-lerek yanlış yorumluyorlardı, farklı mânalar çıkarıyorlardı. Üçüncüsü, Rasulullah'ave sahabelerine giderek, kelimeleri geveleyip hakaret manasını kullanıyorlardı. İslâm hakkında işte böyle yanlış mânalar yayıyorlardı. (Ebû'l Alâ Mevdûdi, The Meaning of Qur'an, Cilt II, sf. 130). Hatta Önce İslâm'a giriyorlar ve insanları yanıltmak, İslâm'a girmelerini engellemek için ertesi günü îslâm1 dan vazgeçiyorlardı: "Kitap ehlinden bir grup dedi ki: 'İnananlara indirilmiş olana, günün başında inanın, sonunda inkâr edin ki, belki (bu hareketinizle onlar da) dönerler...' " (3: 72). Yahudiler bu kampanyalarını sonuna kadar sürdürdüler, fakat fazla bir başarı da elde edemediler.

Yahudilerin ikinci bir fesat yolu da sürekli münafıklar ve Mekke müşrikleriyle müslü-manlara karşı entrikalar çevirmeleriydi. Fakat onların askerî hücumları meyvesiz kaldı. Üçüncüsü, yahudilerin, halkı Medine'ye saldırmaları için kışkırtma kampanyalarıydı. Kureyş'e ve diğer Arap kabilelerine heyetler gönderirlerdi ve çoğunlukla onlara Medine'ye saldırmaları için para yardımı yapmayı teklif ederlerdi. İnsanları Medine'ye karşı kışkırtmaktan bir an bile geri durmadılar. Dördüncüsü, bütün çabalan sonuçsuz kalıp, Rasulullah'ın çok güçlendiğim anlayınca ve onu askerî olarak yenemeyeceklerini farkedince, ona karşı iftira ve karalama kampanyası başlattılar. Rasulullah'ın bütün insanlar üzerindeki üstünlüğünün onun muazzam ahlâkî karakterinden kaynaklandığını düşünerek, belki onu ahlâkî yönden alçaltarak başarılı olabileceklerini zannettiler. Böyle bir bâtıl iş için zaten dünden hazır olan münafık Abdullah b. Übey'le işbirliği yapmanın yollarını aradılar. Rasulullah 'ın aile halkı hakkında asılsız şayialar yaydılar ve onun şahsına iftiralar attılar. Fakat Allah'ın rahmetiyle, Rasulullah, bütün bunlardan sabrı ve sebatı sayesinde muzaffer olarak sıyrıldı ve bütün yahudilerle müttefiklerinin planlan tamamen boşa çıktı.

Hatta Evs ve Hazrec kabilelerini bölmeye bile çalıştılar ve Rasulullah'ı saptırmak için bir teşebbüste bulundular. Yahudi alimleri ve hahamları Rasulullah 'a gelerek kendi lehlerine hüküm vermesini istediler, böyle yaparsa ona tâbi olacaklarını söylediler. Allah onların köt-ü niyetlerini açığa vurdu: "Aralarında Allah'ın indirdiğiyle hükmet, onların keyiflerine uyma ve onların, Allah'ın indirdiği şeylerin bir kısmından seni şaşırtmalarından sakın! Eğer dönerlerse bil ki Allah, bazı günahları yüzünden onları felâkete uğratmak istiyordu. Zaten insanlardan çoğu yoldan çıkmışlardır!' (5: 49). Yahudiler, hatta Rasulullah'ı öldürmeye bile kalkıştılar; fakat Allah, Rasulullah 'ı zamanında uyararak onu tuzağa düşmekten kurtardı: (Savaştan geri kalanlar arasında) zarar vermek, (Hakkı) tanımamak ve müminlerin arasını açmak ve önceden Allah ve Rasulüyle savaşmış olan (adamın gelmesin)i gözetmek için bir mescid yapanlar da var. 'İyilikten başka bir niyetimiz yoktu.' diye de yemin edecekler. Halbuki Allah onların yalan söylediklerine şahitlik eder. Orada asla namaza durma. Tâ ilk günden takva üzere kurulan mescid, elbette içinde namaza durmana daha uygundur. Onda temizlenmeyi seven erkekler vardır. Allah da temizlenenleri sever?' (9: 107-108).

Yahudiler, müslümanlarla bir savunma-işbirliği antlaşması yapmış olmalarına rağmen, bu sırada da onlara karşı her türlü düşmanca faaliyete giriştiler. Bu yaptıkları Rasulullah'la aralarında olan ahit maddelerinin açık bir ihlâliydi. Aslında bu, onların din özgürlüklerini, çalışma özgürlüklerini, canlarının ve mallarının korunmasını garanti altına alan antlaşmanın apaçık bir suistimaliydi. Bu antlaşmayla, yahudiler, müslümanlarla dostça münasebetlerde bulunmak ve onların düşmanlarıyla anlaşmamak konusunda kanunen ve ahlaken bağımlıydılar. Bu antlaşmanın hiçbir maddesine riayet etmediler, fakat onun bütün nimetlerinden faydalandılar.

Peygamber, yahudİlere karşı zamanın gereklerine göre fazilet üzerine kurulu dostça ve uzlaşıcı bir politika takip etti. Aslında, onlara karşı mülayim, hoşgörülü ve iyİnİyetliydi ve onların dostluğunu ve desteğini kazanmak için elinden gelen gayreti gösterdi. Onlara mümkün olan en iyi bir şekilde muamele etti ve onlara Kitap ehli olarak hürmet etti. Fakat yahudiler, onun bu jestlerine hiç önem vermediler ve aralarındaki antlaşmayı ilk onlar bozdular. Her çeşit düşmanca, haince, saldırgan ve isyankâr faaliyete giriştiler ve müslümanların düşmanlarıyla birlikte entrikalar çevirdiler. Rasulullah, onların ihanetlerinin ve düşmanlıklarının, artık müslümanların kutsal şehri sayılan Medine'yi tehlikeye soktuğunu görünce, suçlarının ağırlığına ve zamanın gereklerine göre onlara kar...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın