Doğru Yol Bilgiye Dayanır

Doğru Yol Bilgiye Dayanır

Kur'ân-ı Kerîm ile bize bildirilen hakikat den biri de, Hz. Muhammed'in getirdiği kitap, önceki peygamberlerin kitapları Hak'tır, çünkü Vahiy Bilgisine dayanma! dır: "İyi bilin ki, göklerde ve yerde ne varsa yalnız Allah'ındır. O halde, Allah'tan ba ortaklara tapanlar neyin ardına düşüyor! Doğrusu onlar, sadece zanna uyuyorlar yalan söylüyorlar. Geceyi sizin istirahat menize elverişli, gündüzü de (geçiminizi sağlamanız için) aydınlık yapan O'dur. Şüphe bunda dinleyen bir toplum için ibretler v dır." (10: 66-67).

Kur'ân'm bu kısa ifadesi kâinat hakkıi esaslı bir hakikate açıklama getirmekte» "Vahyedilmiş olanın dışındaki bütün dinle bâtıl olduğunu, çünkü onların kâinatın varlığının temel sebebi konusunda daha ziyade felsefi düşüncelere dayandıklarını vurgu maktadır. Herşeyden önce felsefî düşül tahmine dayanır ve tabiatı gereği Hakik ulaşmaya muktedir değildir. Hakikate ulaşmanın doğru yolu, rasûllerin getirdiği vah Şaşılmasından geçer. Bu Hakikati keşfetmenin tek yolu budur; aksi takdirde, yanlış yollar takıp edilirse hep yanlış sonuçlara varılacaktır. Şimdi çeşitli kesimlerden insanların bu bilgiye ulaşmak için izledikleri yollan sözden geçirelim:

Müşrikler (çoktanrıcılar) araştırmalarım tamamen ve yalnızca bâtıl itikada dayandırırlar.

Keşişler ve riyazetçiler bilgiyi tefekkür (meditasyon) ile elde ettiklerini ve Hakikati sırları aralamak suretiyle görebileceklerini iddia ederler. Fakat gerçek şu ki onlar Hakikati göremezler; gördükleri sadece hayal güçlerinin bir oyunudur. Onlar zihnî bir hayali tasavvur edip, sonra onun üzerinde zihinlerini yoğunlaştırırlar ve böylece bu tasavvur 'hakikatin şeklini alır. Bu yolla İki ayrı kişinin ulaştığı 'hakikat'in asla birbirini tutmaması, söylediklerimizi doğrulamaktadır.

Filozof denen kimseler, araştırmalarını akılcılık (rasyonalizm) üzerine temellendİrdikle-rini ileri sürerler, ulaştıkları sonuçlan desteklemek için 'mantıkî delliler ve 'muteber' sebepler sunsalar bile, yaptıkları gerçekte sadece zan ve şüphedir.

Bir de, bilim adamları vardır. Bunlar fizikî âlemde ilmî araştırma metodlarmı takip etseler bile, metafizik üzerine araştırma yaparken bunu tamamen terkederler ve zanlarını, tahminlerini konuşturmaya başlarlar. Kâinatın yaratılışı teorisi 'big bang' böyle bir tahmindir.

Bu grupların hepsi, peşin hükümlerine boyun eğmişlerdir; bakış açıları kendilerinden farklı olanları anlamaya yanaşmazlar ve dolayısıyla kendi farklılıkları Vahiy yoluyla elde edilen bilgiyle karşılaştırıldığında, teorilerini inatla terketmezler. Yukarıda meali verilen Kur'ân ayetlerinde görüldüğü gibi bu bilgiye ulaşma yolları temelde yanlıştır. "Sizin sapmanızın gerçek sebebi, Hakikati şüphe ve tahmine dayanarak araştırmanızdır, önyargılarınız dolayısıyla, mâkul olanları bile dinlemeyi reddediyorsunuz" denmektedir. Sonuç olarak sadece Doğruyu bulmakta başansızhğa uğramıyor, aynı zamanda Elçiler tarafından sunulan Vahiy Dinini layıkıyla değerlendiremiyorsunuz."

Yukarıdaki araştırma yollarının aksine, Kur'ân kendi yolunu bildirmekte ve hakikata ulaşmanın yalnızca doğru, aklî ve ilmî yolunun o yol olduğunu beyan etmektedir. Hakikati araştırmanın yolu şudur: Araştırmaya başlamadan önce daha evvel edindiğiniz önyargılarınızdan vazgeçmeli ve Hakikat hakkındaki haberlerinin zan, şüphe, düşünce, müşahede ve soyut tahliller üzerine değil, doğrudan doğruya "vahiy" üzerine temellendiğini ileri süren kimselerin mesajını dinlemelisiniz. Sonra Kur'ân'ın dikkatinize sunduğu kâinattaki ibretleri düşünmelisiniz. Eğer bunlar, vahyedildiği iddia edilen Hakikate işaret ediyorsa, o zaman rasûl ve nebilerin öğrettiği Hakikati reddetmeniz için hiçbir mazeretiniz kalmıyor demektir. İslâm felsefesinin temeli işte budur.

Kur'ân bu metodu birçok yerde zikretmekte ve birer Hakikat delili olarak birçok tezahürü tekrar ve tekrar gözler önüne sermektedir. Böylece insanlara Hakikati kavramak için doğru sonuçlara nasıl ulaşılacağı Öğretilmektedir. Nitekim 67. âyette gece ve gündüz bir ibret olarak insanların derin idraklerine sunulmaktadır. Gece ve gündüzün dönüşümleri olağanüstü birer ayettir ve Musavvir olan, herşeye kadir bulunan Allah'a delalet etmektedir. Zira bu dönüşüm arzın matematiksel bir kesinlikle kendi ekseni ve güneş etrafında dönmesi ile oluşur. Bu ardarda geliş, Musavvir olan Allah'ın yüce hikmetini gösterir ve arkasında büyük bir gaye yatmaktadır. Nitekim bu dönüşümün arz üzerinde bulunan tüm varlıklara sayısız faydalar sağladığı ortadadır. Bu aynı zamanda Yaratıcının arz üzerindeki nimetine işaret eder ve sonuç olarak yaratıkları için ne mükemmel düzenlemelerde bulunduğunu gösterir. Ayrıca şu büyük Hakikat'e delalet eder ki, tapınılmaya en layık olan, Veli ve Rabb olarak Allah'tır, başkası değil. Zira, O'nun dışında olan her varlık gece ile gündüzün ard arda gelişiyle ihtiyaçlarını giderir. Bu ihtiyaçları başka kimse gideremez, bu yüzden bu muhtaç varlıklardan hiçbiri Rabb ve Veli olamaz. Bu ayetlerin ışığında, yalnızca şüphe ve zan üzerinde temellenen diğer dinlerin, böyle apaçık ayetlere dayanan semavi dinle karşılaştırıldıklarında hakiki din oldukları nasıl düşünülebilir? (Ebu'l-A'Ia Mevdûdî, The Meaning of îhe Qur'an, c. V, sh. 42-43).

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın