Hâkimin Mesuliyeti

Hâkimin Mesuliyeti

Hâkimlerin, insanların meseleleri ile meşgul olurken ihtiyatlı ve itidalli olabilmelerini sağlamak amacıyla Rasûlullah hâkimler yararına bazı genel emirler ortaya koymuştur.

1- Öfkeli iken hiç kimse iki kişi arasında hükmetmesin. (Buharı).

2- Hâkim hüküm verirken içtihadda bulunur; isabet ederse ona iki ecir ulaşır. Fakat içtihadda bulunarak hükmeder ve hata eylerse ona bir ecir vardır. (Buharî ve Müslim).

3- Hâkimler üç çeşit olup ikisi cehennemde, biri cennettedir. Hakkı bilerek onunla hükmeden cennette; hakkı bildiği hâlde onunla hükmetmeyerek hükümde zulmeden cehennemde; hakkı bilmediği halde cehaletle hüküm veren de cehennemdedir. (Ebu Davud ve İbni Mâce).

4- İnsanlar arasında hüküm irad eden her hâkim kıyamet gününde boynunun ardını tutan bir melekle gelecek, sonra melek onun başını cennete yükseltecek; ancak Allah indirmesini emrederse melek onu kırk yıl derinliğindeki boşluğa iteleyecektir. (Ahmed, İbni Mâce ve Beyhaki).

5- Kıyamet gününde adaletsiz hâkim çağrılarak o derece şiddetli hesaba maruz kalacak ki, önünde iki kişi arasında bir kuru hurma hakkında bile hüküm vermemiş olmayı dileyecektir. (Ahmed).

6- Allah, zâlim olmadığı müddetçe hâkimle birliktedir; ancak zulme başlarsa onu terkeder. Artık şeytan da kendini ona rapteder. (Tirmizi ve İbni Mâce).

7- Görevini adaletle tamamlayan hâkim kınanmadan, nüfuz elde etmeden ondan yüzünü çevirsin. (Tirmizi).

8- Rasûlullah hüküm için rüşvet verene de alana da lanet etti. (Ebu Davud, İbni Mâce, Ahmed ve Beyhaki).

9- Şefaat ettiği kişiden hediye kabul eden, muhakkak tefecilik yapmıştır. (Ebu Davud).

10- Her kim hâkimliği üzerine alırsa muhakkak bıçaksız kesilmiştir. (Ahmed, Tirmizi, Ebu Davud ve İbni Mâce).

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın