Maruf Ve Münker

Ma'ruf Ve Münker

Aynı sebepten dolayı Kur'ân mâ'rufu iyilik için, münker'i de kötülük için kullanmaktadır: "Onlar, Allah'a ve âhiret gününe inanırlar, iyiliği emreder, kötülükten men'ederler; hayır işlerine koşuşurlar. İşte onlar iyilerdendir." (3: 114). Böyle olmak, Kur'ân'ın emridir. Ma'ruf kelimesi, bilmek anlamına gelen 'arafa kelimesinden türemiştir. Bu suretle ma'ruf olan, her yönden tanınan, bilinen bir şeydir. Münker, hiçbir yönden kabul edilemeyecek şey anlamına gelir. Kur'ân bu terimleri özellikle kullanmaktadır; çünkü insanlar arasındaki farklılıklar ne olursa olsun, her yönden iyi olarak bilinen ve aynı şekilde her yönden kötü olarak bilinen şeyîer vardır. Meselâ, hepimiz gerçeği konuşmanın doğru, yalan konuşmanın yanlış olduğu üzerinde hem fikiriz-dir. Herkes namusluluğun erdem, namussuzluğun ayıp olduğunda hemfikirdir. Herkes ana-babaya itaatin, komşulara karşı müşfik olmanın, fakirleri korumanın ve mazlumlara yardım etmenin iyi olduğu üzerinde hemfikirdir. Hiçkimse bu eğilimler konusunda farklı bir görüşe sahip değildir. Dünyanın bütün dinleri, bütün ahlâkî kurallar, bütün felsefeler, bütün topluluklar, diğer mevzularda hangi görüşü savunurlarsa savunsunlar, evrensel olarak bilinen bu değerler konusunda aynı fikirdedirler. Kur'ân'a göre, bu kategorideki değerler, Allah'ın Din'inin insanlara tembih ettiği değerlerdir. Bu tavır, vahyedilmiş dinlerin özünde olduğu için, o konuda hiçbir farklılık ortaya çıkmamıştır, bu yüzden evrensel olan bütün hak dinler tarafından kabul edilmiştir. Bu suretle Kur'ân, evrensel olarak herkesin doğru kabul ettiğini emredip, yanlış gördüğünü yasaklamaktadır. Başka bir deyimle Kur'ân, insanı evrensel olarak doğru görülen şeyleri yapmaya, evrensel olarak yanlış addedilen şeyleri yapmamaya yöneltmektedir. Bu münasebetle şu soru sorulmalıdır: "Kur'ân'ın böyle va'zettîği şeylere, niçin bir çokları muhalefet etmektedir?"

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın