Gül Kokulum Hoş Geldin
sınırsız şefkatin sahibi olmaya ihsan olunan Nebi,
Ey dünyanın şerefi,
Ey yüz deve karşılığında kurtulan zatın oğlu,
Ey doğmadan yetim kalan güneş,
Ey Hatice’nin gülü,
Ey Aişe’nin goncası!
Hoş geldin, Dünya ya şeref verdin…
Bizler seni görmeden, sana biat eden, ümmetiniz.
‘’Beni görmeden bana biat eden ümmetimi görmeyi istiyorum” demiştin,
Cömertlik abidesi olan hazreti Ebu Bekir Sıddık’a.
Ah annesinin ve ümmetinin gözbebeği!
Geldin ya, temizlenir bu Dünya.
Günah fırtınalarında savrulurken bu ümmetin,
Görüp te, üzülmenden korkuyorum,
Ne olur üzülme,,
Sen çok büyük bir Muallimsin,
Bizler sana layık öğrenciler olamadık,
Yenik düştük nefsimize.
Ey Allah’ın Habibi,
Ey solmayan gül,
Ey hüzün gölü yar!
Ne olur geri gitme!
Bizi bizle bırakma,
Bırakma ki; yetim kalmayalım,
Sen varken ay bile farklı parlar,
Güneş bile farklı doğar.
Gitme ne olur, bırakma ümmetini.
Sen gitsen bile, bizler seni bırakmayız.
Ey güllerin solmayanı!
Tekrar hoş geldin, şeref verdin,
Baş göz üstüne geldin…
R. K. KÜÇÜK
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
