Ah Rabbim Diye Diye
Yüreğim öyle dolu ve bir o kadar da yaralı ki,
Kendimi ifade edemiyorum.
Ben aciz zavallı bir kölenim.
Ey Rabbim!
Sen ise, Aşk’sın, Sevda’sın Dost’sun.
Öyle büyüksün ki;
‘‘Şüphesiz bütün âlemi yaratan Sensin’’
Diyebilmek, bunu söyleyebilmek bile,
Bana haz, bana güç, bana mutluluk veriyor.
Kanayan yarama merhem oluyor,
Ey Rahman! Diyebilmek…
Sana inanan ve inanmayan herkese rızkı veren sensin.
Dillerde günah kelimeleri dolaşırken,
Küfrün biri bin olmuşken, hala sabırla bekliyorsun,
Sana döner, belki tövbe ederler diye…
Onları bırakmıyorsun, ne şanslar veriyorsun,
Yeter ki, Sana dönsünler veya dönelim diye…
Bana da bir şans daha ver,
Ne olur, ey yoluna kurban olduğum tek Rabb!
Ey merhameti, şefkati, rahmeti bol olan eşsiz Padişah!
Bende geldim kapına,
Cürümümden fazla günahla, günahkâr azalarımla…
Kovma beni kapından, gidecek sığınacak kimsem yok.
Aciz zavallı kul olmaya çalışan kölenim.
Bilal-i Habeş gibi kölelikten Sana layık kul olmaya azad et
beni,
Ebubekir-i Sıddık gibi razı ol benden de, ey Gani!
Ey Gaffar, ey Kuddus, ey Cebbar olan Baki!
Benim Sana karşı sevdam, indinde zerre de olsa,
Senin bir nazarının kırıntısına muhtaç ben
Habibini Sana gelmede vesile eden ben
Salihlerinin kapısında himmet dilenen aciz ben…
Ben senin o mükemmel sevgini hak etmesem de
Sen yine de, ne olur sev…
Sev ki; eridiğim, yıkıldığım yerden kendimi toparlayayım
Ah Rabbim! Ah Rabbim! Diye diye…
Rabbim deyince, gözlerim doluyor,
Nefes alıp vermem bile kolaylaşıyor.
Ey bana “ Rabbim ’’ dedirten Sultanım!
Sana sonsuz teşekkürlerdir arzım.
Ey adının tek harfine kurban olduğum Rabbim,
Seni bana tanıtan Nebine olsun, eşsiz salât ve selam
Ve yine günahkâr aciz değersiz bir dille;
Canım çıksın ama bu söz dilimden çıkmasın;
Lailahe illallah nur Muhammed Resulullah!
R. K. KÜÇÜK
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
