Rasulullahın Yolculuğa Çıktığında Yaptığı Dua

Rasulullahın Yolculuğa Çıktığında Söylediği (Yaptığı Dua)

1332) İbn Abbas şöyle dedi:

Rasulullah (s.a.v.) bir sefere (yolculuğa) çıkmak istediğinde şu duayı yapardı:

"Allah'ım! Yolculuk esnasında arkadaş olan, geride kalan aileyi koruyup gözeten sensin. Allah'ım! yolculuktaki fitneden, dönüşün tasasından sana sığınırım. Allah'ım! Yeryüzünü bizim için kabzet yolculuğu bize kolaylaştırır."[3]

1333) Abdullah îbn Sercis şunu anlattı:

Peygamber (s.a.v.) bir yolculuğa çıktığında şu duayı yapardı.

"Allah'ım! Yolculuğun meşakkatinden, dönüşün tasasından, iyi halden kötüye dönmekten, mazlumun bedduasından, aile ve malda kötü halden sana sığınırım."[4]

1334) Abdullah îbn Ömer şunu söyledi:

Peygamber (s.a.v.) hayvanına binince yani yolculuğa çıkınca üç defa tekbir getirip şöyle derdi:

"Bunu, bizim hizmetimize vereni teşbih ve takdis ederiz, yoksa biz bunlara güç yetiremezdik. Biz şüphesiz Rabbimize döneceğiz." [5]

Daha sonra şöyle derdi:

"Allah'ım! Bu seferimde senden taatle takva ve amellerden rızana uygun olanı dilerim. Allah'ım! Yolculuğumuzu kolaylaştır, yerin uzaklığım bize yaklaştır. Allah'ım! Yolculukta arkadaşım ve ailemi koruyup gözeten sensin.

Allah'ım! Yolculuğumuzda bize arkadaş ol. Ailemiz için halef (koruyup gözeten) ol."[6]

1335) Ali îbn Rabia şunu anlattı:

Ali'ye binmesi için bir hayvan getirildi. Ayağını üzengiye koyunca:

-Bismillah, dedi. Üzerine oturup yerleşince; Allah'a hamdolsun! Bunu bizim hizmetimize vereni teşbih ve takdis ederiz, yoksa biz bunlara güç yetiremezdik. Biz, şüphesiz Rabbimize döneceğiz, dedi. Sonra üç defa Allah'a hamdetti. Üç defa da tekbir getirdikten sonra:

-Seni her türlü kusur ve noksanlıktan teşbih ederim. Senden başka ilah yoktur. Ben kendime zulmettim. Beni bağışla dedi.

Daha sonra güldü. Ben:

-Ey müminlerin emiri! Niçin gülüyorsun? dedim. O da şu cevabı verdi:

-Ben, Rasulullah'm (s.a.v.), bu yaptıklarımı yaptığını sonra güldüğünü gördüm! Neden güldün ya Rasulaliah! dedim. O da şu cevabı verdi.

"Rab, kulu; Rabbim! Beni bağışla, dediğinde ondan hoşlanır ve şöyle der; "Kulum, benden başka günahları bağışlayacak birisinin olmadığını bildi."[7]

[4] Müslim, Sahih, kitabul-hac, 425-427; Nesaî, VI! 1/282; İbn Mace, Sünen, 3888; Ahmed, Musned, 11/150, 433, V/82, 83; Darimî, Sünen, ti/287, İbnu's-Sınnı, Ameli'! yevmi ve'l-leyle, 486, 487. 492, Ebu Nuaym, Hılyetu'l-Evliya, 111/122, İbn Asakır, Tarih, H/98

[5] Zuhruf Suresi. 13-14

[6] Tirmızi, Sünen, 3447; Ebu Davud, Sünen. 2902; İmam Ahmed, Musned, İl/ 144; Darımı, Sünen, H/287

[7] Ahmed İbn Hanbel, Musned, I/975 Suyutî, Durru'l-Menşur, VI/14.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın