Rasulullaha Ağaç Gelme Mucizesi

Rasulullaha Ağaç Gelme Mucizesi

413) Yala İbn Murre es-Sekafî anlattı:

Rasulullah'la birlikte yürürken, bir yerde konakladık. Rasulullah kalktı. Bir ağaç yeri yararak gelip onu gölgeledi. Daha sonra yerine döndü.

Uyanınca bunu O'na anlattım. O da şöyle dedi:

"Bu, bana selam vermek için Aziz ve Celil olan Rabbinden izin isteyen ve kendisine izin verilen bir ağaçtır" buyurdu. [52]

414) Ya'la İbn Murre anlattı:

Bir gün, Rasulullah'la birlikte Cebane'ye çıktım. Sonunda yürümeğe karar verdik. Rasulullah (s.a.v.):

- "Haydi baksana! Beni örtecek birşey görebiliyor musun?" dedi. Ben:

-Bir ağaçtan başka seni örtecek birşey göremiyorum ama seni örteceğini zannetmiyorum, dedim. Rasulullah (s.a.v.):

- "Onun yakınında ne var?" dedi. Ben:

- Onun aynısı veya ona yakın bir ağaç, dedim. Rasulullah (s.a.v.):

- "Onların yanına git ve şöyle söyle. Rasulullah sizin, Allah Tea-la'nm izniyle birleşmenizi emrediyor" dedi.

Ağaçlar birleşti. Rasulullah (s.a.v.) defi hacetine çıktı ve sonra döndü. Bana:

- "Onların yanma git ve şöyle de: Rasulullah (s.a.v.) sizin herbiri-nrzin yerine dönmesini emrediyor" dedi. Ben de tekrar döndüm. [53]

415) Cabir îbn Abdillaİı anlatmıştır:.

Rasûlullah'Ia (s.a.v.) birlikte yürüdük. Sonunda geniş bir vadiye indik. Rasûlullah (s.a.v.) def-i hacete gitti. Ben de bîr su kabıyla kendisini takip ettim, Rasûlullah (s.a.v.) etrafına baktı fakat kendisini gizleyecek birşey göremedi. Birden vadinin kenarında iki ağaç gördü. Rasûlullah (s.a.v.) hemen bunlardan birine giderek dallarından birini tuttu ve:

- "Allah'ın izniyle.bana itaat et" dedi.

Dal, sürücüsüne uyan gemli deve gibi Rasulullah'a itaat etti. Öteki ağaca da gidip dallarından birini tutarak:

- "Allah'ın izniyle bana uy" dedi. O da aynı şekilde Rasulullah'a i-taat etti. İkisinin ortasına varınca aralarını birleştirip:

- "Allah'ın izniyle benim üzerime kapanın" dedi. Onlar da hemen kapandılar.

Cabir şöyle demiştir:

Rasûlullah (s.a.v.) yakınında olduğumu hissederse uzaklaşır korkusuyla oradan çıkarak koştum, oturdum. Bir de ne göreyim, Rasûlullah (s.a.v.) geliyor, o iki ağaç da birbirinden ayrılmış ve her biri gövdesinin üzerine doğrulmuştu. [54]

416) Cabir anlattı:

Rasûlullah'Ia birlikte çıktık. Ağaç bulunmayan bir yere gelip konakladık. Rasûlullah (s.a.v.):

- "Cabir! Benim peşimden su getir" dedi.

Onun peşine düştüm. Ağaçlık bir yere vardık. Rasûlullah (s.a.v.):

- "Cabir! şu iki ağaca git, onlara: Rasûlullah size "Birleşin" diyor, de" buyurdu.

îki ağaç yeri kazarak gelip birleştiler. Rasûlullah (s.a.v.) abdest alıp:

- "Cabir! Onlara git ve yerlerine dönmelerini söyle" dedi. [55]

417) îbn Bureyde'nin babası şöyle anlattı: Bir bedevi, Peygamber'e (s.a.v.) gelip:

-Ya Rasulellah! Ben, müslüman oldum. Bana birşey göster ki, o-nunla imanım artsın, dedi. Rasûlullah (s.a.v.):

- "Ne istiyorsun?" dedi. Bedevi:

- Şu ağacı çağır da sana gelsin, dedi. Rasûlullah (s.a.v.):

- "Git, onu çağır" dedi. Bedevi onun yanma gidip:

- Rasulullah'a icabet et, dedi. Ağaç bir tarafına eğildi. Kökleri koptu. Sonra başka tarafa eğildi. Yine kökleri koptu. Sonun da Pey-gamber'e gelip:

- Es-Selamu aleyke, ya Rasulellah! dedi. Bedevi:

- Bana yeter, yeter, dedi. Peygamber (s.a.v.) ağaca:

- "Dön" dedi. Ağaç yerine döndü. Köklerinin üzerine oturdu. [56]

418) Ibn Ömer şunu anlattı:

Bir yolculukta Rasulullah'la birlikteydik. Bir bedevi geldi. O'na yaklaşınca, Rasûlullah (s.a.v.):

- Nereye gitmek istiyorsun? dedi. Bedevi:

- Ailemin yanma, dedi. Rasûlullah (s.a.v.):

- Sana faydası olacak hayırlı bir haber vereyim mi? dedi. Bedevi:

- Nedir o, faydalı haber? dedi. Rasûlullah (s.a.v.):

- "Tek ve ortağı olmayan Allah'tan başka ilah olmadığına ve Mu-hammed'in O'nun kulu ve elçisi olduğuna şehadet edersin" dedi. Bedevi:

- Senin bu söylediğine şehadet edecek bir delilin var mı? dedi. Rasûlullah (s.a.v.):

- "Şu ağaç" dedi.

Rasûlullah (s.a.v.) vadinin kenarındaki ağacı çağırdı. Ağaç yeri kazarak gelip Rasulullah'm karşısında durdu. Rasûlullah (s.a.v.) ondan üç defa şehadet getirmesini istedi. Ağaç da üç defa şehadet getirdi. Sonra daha Önceki yerine döndü. Bedevi kavmine dönüp:

-Eğer onlar bana uyarlarsa, onları sana getiririm. Değilse döner, seninle birlikte olurum, dedi. [57]

419) îbn Abbas anlattı: Bir bedevi Rasulullah'a (s.a.v.) gelip:

- Ya Rasulellah! Senin Allah'ın Rasulü olduğunu nasıl bileyim? dedi. Rasûlullah (s.a.v.):

- "Şu hurma ağacından şu salkımı çağırsam gelirse, ne dersin? Benim Allah'ın Rasulü olduğuma şehadet eder misin? dedi. Bedevi:

-Evet, şehadet ederim, dedi.

Peygamber (s.a.v.) onu çağırdı. Hurma salkımı ağaçtan inmeğe başladı ve sonunda yere düştü. Sonra da zıplamağa başladı ve Peygam-ber'in (s.a.v.) yanına geldi. Rasûlullah (s.a.v.) ona:

- "Dön" dedi ve yerine döndü. Bedevi:

- Senin Allah'ın Rasulü olduğuna şehadet ediyorum, diyerek iman etti. [58]

420) Ebu Ubeyde İbn AbdiUah şunu anlattı:

Mesruk bana şunu söyledi: Baban bana, bir ağacın Peygamber'i (s.a.v.) cinlerden sakındırdığını söyledi.

Dinsizler, bu bir büyüdür, derlerse, biz de sihir, hayal ve göz bağcılıktır, gerçek değildir, deriz.

Yüce Allah şöyle buyurmuştur: "Bir de baktı ki büyüleri sayesinde ipleri ve sopaları gerçekten koşuyor gibi görünüyor." [59]

îbn Akü şöyle demiştir: Eğer sihir, eşyanın aynım değiştirseydi i'caza denk olurdu ve bizim onu Peygamber'in mucizelerinden ayırdet-memiz mümkün olmazdı. Çünkü Allah bizler için mucizenin Peygamber'in peygamberliğini ispata dair bir yol bırakmamıştır. Eğer biz sihirbazın -tıpkı peygamber'in mucizesinde olduğu gibi- eşyanın hakikatini değiştirdiğini kabul edersek o zaman geriye Peygamber'i sihirbazdan ayırdedecek bir özellik kalmaz ve meseleyi tahkik etme yolu kapanmış olur.

Birisi şöyle dese: Yüce Allah, öldürülenin başkası olduğunu bildirmişken, Allah'ın "Onu ne öldürdüler ne de astılar, fakat (öldürdükleri) onlara Isa gibi gösterildi" [60] ayetinde bizim için akıllara ne derece güvenilir?

Cevap şudur: Kadir olan (Allah) o sırada en uygun olana göre, hikmeti, onun korunmasını ve kafirleri niyet ettiklerinden aciz bırakmalarını gerektirdiği için çekip almıştır. Akıllara güvenilmeseydi balın tatlı olduğuna güvenmemek caiz olurdu. Çünkü yiyeceklerin ve mizaçların durumuna göre başka bir durumda onun acı olduğu anlaşılır.

Birisi: Mucizeyle aynı cinsten olan sihir, kehanet ve başka şeylerin vaki olmasının yararı nedir? derse, şöyle cevap verilir: Maksat mucizeyi gözbağcılığından ayırma mükellefiyeti getirmektir. Bunları birbirinden ayırdeden içtihat sevabına nail olur. Peygamberler birbirlerini desteklerlerken büyücüler ise daima birbirlerini tenkit ederler. [61]

[52] İmam Ahmed, Musned, 4/173; Beyhakî, Delaılu'n-Nubuvve (daha uzun olarak) 6/23,24, Ebu Nuaym, Delaılu'n-Mubuvve, 139; İbn Kesir, el-Bıdaye ve'n-Nihaye, 6/158; Te-brızı, Mİşkatu'l-Mesabıh, 5922; Zebİdî, İthafu's-Sadetı'l-Muttekîn, 7/193; Heysemî, Mec-mau'z-Zevasd, 619

[53] Ebu Nuaym, Tarihu Curcan, 526; Heysemî, Mecmau'z-Zevaid, 9/5 (daha uzun olarak) Heysemî: "Bunu Ahmed iki ısnadia, Taberanı de benzerini rivayet etmişlerdir. Ah-med'in ıkı isnadından biri, kendi ravilerı ve Sahıh'ın ravılerıdır" ı niştir.

[54] Müslim, Sahih, kitabu'z-zuhd, 74; Beyhakî, Sünenu'l-Kubra, 1/94; Delailu'n-Nubuvve, 6/8; Ebu Nuaym, Delailu'n-Nubuvve, 139; Tefsiru'l-Kurtubi, 8/143; İbn Kesir,, eI-Bidaye ve'n-Nihaye, 6/110, 141, Zebîdî, İthaf, 7/182; Kadı lyad, eş-Şifa, 1/575; Tebrizi, Mişkatu'l-Mesabİh, 5885

[55] Ebu Davud, Sünen, 1/1; İbn Mace, Sünen, 1/121; Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, (daha uzun olarak) 6/18, 19; Heysemî, Mecmau'z-Zevaid, 9/7, 8 (Bazı lafız farklılıklarıyla)

[56] Ebu Nuaym, Delailu'n-Nubuvve, 138; Bezzar, Musned, (Bureyde'den), 2409 (Keşfu'l-Estar), Bezzar şöyle dedi: "Bunu Salih'ten Hibban'dan başkasının rivayet ettiğini bilmiyoruz. Başı öpme konusunda sadece bunun rivayet ettiğini biliyoruz."

[57] Ibn Hıbban, Sahih, 2110 (Mevarİdu'z-Zam'an); Taberam, Mu'cemu'l-Kebir, 12/ 432; Beyhakî, Delailu'n-Nubuvve, 6/14,15; Tefsiru İbn Kesir, 1/431; Tefsiru'l-Kurtubi, 19/5; Ibn Kesir, el-Bidaye ve'n-Nihaye, 6/311.

[58] Hakim, Mustedrek, 2/620 (Hakim: Bu, Müslim'in şartına göre sahih bir hadistir. Ancak Buhari'yle Müslim bu hadisi rivayet etmemişlerdir demiştir); Beyhaki, Delailu'n-Nubuvve, 6/15; İbn Kesir, (Musannef'ten)el-Bidayeve'n-Nİhaye, 6/125

[59] Taha Suresi, 66.

[60] Nisa Suresi, 157.

[61] Abdurrahman İbnü’l-Cevzi, Ashâbın Dilinden Peygamberimizin Hayatı, Uysal Kitabevi: 260-263.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın