Muhammed B. Şîrîn´in Zühdü

Muhammed B. Şîrîn´in Zühdü İle İlgili Haberler

1771. Hişâm, Muhammed b. Şîrîn´in: "Bir koyun sağımlığı kadar da olsa muhakkak gece namazına kalkmak lâzımdır" dediğini nakleder.

1772. Hafsa binti Şîrîn der ki: "Muhammed, annesinin yanına girdiği zaman onun huzurunda konuşmazdı. Her konuda saygılı davranırdı."

1773. Hubeyb, İbn Sîrîn´in şöyle dediğini haber verir; "Allah bir kulunun hayır murad ettiği zaman kalbinde ona iyiliği emreden ve kötülükten sakındıran bir vaiz yaratır,"

1774. İbn Avn der ki: "Muhammed b. Şîrîn, annesinin huzurunda iken yanına bir adam girer. Onun garip bir halde suskun olduğunu görünce etrafındakilere: ´İbn Sîrîn´e ne olmuş, bir hastalığı mı var?´ diye sorar. Onlar da: ´Hayır, annesinin yanında iken hep böyle olur´ derler."

1775. Hişâm´ın bildirdiğine göre, Hind binti Muhelleb, Hasan Basrî ve İbn Şîrîn´i yemeğe davet eder; Hasan icabet ederken İbn Şîrîn icabet etmezmiş."

1776. Eyyûb [es-Sahtiyânî], Muhammed b. Sîrîn´in "Kardeşine hoşlanmadığı birşeyi ikram etme" dediğini nakleder.

1777. İbn Avn Muhammed´in şöyle dediğini haber verir: "Arkadaşına zor gelecek birşeyi ikram etme!"

1778. İbn Uyeyne´nin azadhsı Vâsıl der ki: "İbn Şîrîn bana, ´Hangi ticâretle uğraşıyorsun?´ diye sordu. Ben de, ´Yiyecek şeyler satıyorum" dedim. Bana: ´Tozu çok olur´ dedi." Ebû Ca´fer der ki: "Mahled´e sordum: Yâni günah mı demek istemiş?´ ´Evet´ dedi."

1779. Ebû Yahya´nın haberine göre İbn Şîrîn kırkbin dirhem para bırakmıştır. Süleyman et-Teymî der ki: "Öyle bir şey için vasiyet etmişti ki hiç bir âlim o konuda ihtilaf etmemiştir."

1780. Abdullah b. Avn´ın bildirdiğine göre İbn Sîrîn´e dost olan ve araları bozulan iki adamın durumu sorulmuş. O da: "İşte bu şerrin ta kendisidir" demiştir.

1781. Hişâm, îbn Sîrîn´in Ramazanın tüm gecelerini ihya ettiğini haber verir.

1782. Recâ b. Ebî Seleme der ki: "Yunus b. Ubeyd´in Hasan Basrî ve İbn Şîrîn´i şöyle tavsif ettiğini işittim: ´Ben Hasan Basrî gibi sözü, davranışıyla uyuşan bir adam görmedim. İbn Şîrîn ise dini konusunda kendisine iki yol gösterilince en güvenilir ve şüpheden uzak olanı seçerdi.´"

1783. Abdullah b. Avn´ın rivayetine göre İbn Şîrîn vefat edeceği zaman oğluna: "Yavrum, borçlarımı öde ki sözümü yerine getirmiş olayım" der. Oğlu: "Senin için bir köle azad edeyim mi?" der. İbn Şîrîn: "Allah bana ecir vermeye kadirdir. Hayır işleyeceksen kendine yap" der.

1784. Mûsâ b. Mugîre der ki: "İbn Şîrîn´in günün ortasında Allah´ı tekbir ve teşbih ederek pazara girdiğini gördüm. Bir adam kendisine ´Kıyamet ne zaman?´ diye sordu. O da: ´İnsanın gaflet ânı kıyametidir´ cevabını verdi."

1785. İbn Şevzeb´in haberine göre İbn Şîrîn bir gün oruç tutar; bir günde yermiş. Fakat oruçlu olmadığı günde sabah yemeğini yer, akşamı yemez; sahura kalkar ve oruç tutarmış.

1786. İbn Avn, îbn Şîrîn´in şöyle dediğini haber verir: "Uyanık olduğun zaman Allah´tan kork, rüyada gördüklerine de aldırma."

1787. Hişâm b. Hassân´ın hanımı Ümmü Abbâd der ki: "Biz İbn Şîrîn´lerle komşu idik. Gündüz gülmesini, gece ağlamasını duyardık."

1788. İbn Avn rivayet eder, der ki: "Biz bir cemaatte bulunuyorduk. Namaz vakti geldi. İbn Şîrîn: ´Kur´ân´m tamamını ezberleyenler öne geçsin. Zira burada çok hafız vardır´ dedi. Namazdan sonra kendisine: ´Bize neden imam olmadın´ dediğimizde: ´İnsanların İbn Şîrîn bize imam oldu diye ayrılmalarından korktuğum için´ diye cevap verdi."

1789. Sabit el-Bünânî şöyle bir kıssa anlatır: "Bir delikanlı vardı. Baliğ olduğunda annesi ona nasihat ederek: ´Yavrum, bir gün [ölüm günü] var ki onu hiç unutma!´ der. Allah´ın emri gelip çatar ve delikanlı ölüm döşeğinde yatarken annesi üzerine sarılarak: ´Yavrum, işte sana bu günü hatırlatıyordum ve bu günden sakındırıyordum´ der. Genç ise annesine şöyle der: ´Anneciğim, benim iyilik sever bir Rabbim var. Bu iyiliğini bugünden sonra da benden esirgemeyeceğini ve beni affedeceğini ümid ediyorum.´ Rabbi konusunda beslediği hüsn-ü zan ile gider ve o iyiliği de görür."

1790. Hişâm b. Hassân´in haber verdiğine göre İbn Şîrîn bir ziyafete davet edildiği zaman davet edildiği eve girdiğinde: "Bana bir içimlik çorba getirin´ derdi. Kendisine: "Sen düğün ziyafetinde sadece çorba mı içeceksin?" dediklerinde, "Ben açlığımı başkalarının yemekleriyle kıramam" derdi.

1791. İbn Zuheyr´in bildirdiğine göre İbn Şîrîn, ölümü hatırladığı zaman bütün organları ölü kesilirdi.

1792. Gâlib el-Kattân, Bekr b. Abdullah el-Muzenî'nin şöyle dediğini nakleder: "Her kim yetiştiğimiz en âlim kimseyi görmek istiyorsa Hasan Basrf ye baksın. Zira biz ondan daha âlim kimseye rastlamadık. Her kim yetiştiğimiz en muttaki insanı görmek istiyorsa İbn Şîrîn´e baksın, zira o şüphelendiği bazı halleri de terkederdi. Her kim yetiştiğimiz en âbid kimseyi görmek isterse Sabit el-Bünânî´ye baksın. Zira biz ondan daha âbid kimse görmedik. Sıcak ve uzun günlerde sürekli oruç tutardı. Her kim de yetiştiğimiz en hafız kimseyi ve işittiği hadisleri en güzel şekilde nakleden kimseyi görmek isterse Katâde´ye baksın."

1793. Hişâm´ın naklettiğine göre Enes b. Mâlik, Ömer´den önce İbn Sîrîn´in kendisini yıkamasını vasiyet etmiş. Öldüğünde kendisine gidilmiş ve bu vasiyet haber verilmiş. Ancak o: "Hapiste olduğum için gelemem" demiştir. "Biz emirden izin aldık, o da verdi" dediklerinde: "Beni hapseden emir değil üzerimde hakkı bulunan kimsedir" der. Kendisinde hakkı olan kimse gelir, izin verir, o da gelip Enes b. Mâlik´i yıkar ve birisi sarığı olmak üzere beş parça elbiseyi baştan ayağa miske batırarak onu kefenler.

1794. İbn Avn, îbn Şîrîn´in şöyle dediğini nakleder: "Allah birine hayır murad ettiği zaman ona mârufu emreden ve kötülükten sakındıran [bir duygu] verir."

1795. Mehdî, İbn Şîrîn´den naklen şöyle der : "Bir kız kardeşimizin oğlu evleniyordu. Bir ziyafet verdi ve bizi de çağırdı. İbn Şîrîn bu yemekte şöyle dedi: ´Resûlullah´ın (sav) ashabı bazen günlerce yemek bulamazlardı. Bir deri parçası gördüklerinde onunla iktifa ederlerdi. Onu da bulamadıklarında karınlarına taş bağlarlardı."´

1796. el-Cerîrî der ki: "Biz İbn Şîrîn´in yanına giderdik. Kalkmak istediğimiz zaman ´Bir dua et de kalkalım´ derdik. O da şöyle dua ederdi: "Allahım, amellerimizi en güzel bir şekilde kabul et. Bizi cennet ehlinden eyle ve onlara va´dedileni bize de ver.´"

1797. Hişâm der ki: "İbn Şîrîn yolda yürüdüğü zaman arkasına dönüp bakmazdı. Bir bayram günü çıkmasını bekledim yolda ve camide ne yaptığını görmek istiyordum. Sanki durumu anladı ve yavaş yavaş hareket etmeye başladı. Ben de ağır davrandım ki çıksın. Sonra benim daha yavaş davrandığımı görünce çıktı. Ben de tâkib etmeye başladım. Arkasına döndü ve beni gördü. ´Hırsız olsaydın kötü biri olurdun´ dedi ve ´Bunun benim ve senin için hayırlı olduğunu bilseydim, aldırmazdım´ diye çıkıştı."

1798. Sehl b. Eşlem el-Adevî der ki: "Babam öldüğünde Avf el-A´râbî taziyeye gelmişti. Bana şöyle dedi: ´Bil ki, bu ayrılıktan sonra tekrar bir araya geleceksiniz. Babanla karşılaşmaktan utanmazsan karşılaşırsın. Öyleyse, eğer bir vasiyeti varsa yerine getir, eğer bir emaneti varsa yerine ulaştır, eğer bir borcu varsa öde. Onun akrabasını gözet. Yine bil ki, bir araya geldikten sonra tekrar ayrılık olacaktır. Sonra ya ayrılık olmayacak şekilde biraraya gelinir ya buluşmamak üzere ayrılırsınız."´

1799. Saîd b. Âmir´in rivayetine göre Avf el-A´râbî yanında oturanlara: "Allah´a andolsun ki bilmediğiniz birşeyi size öğretecek değilim. Fakat bildiğiniz bir şeyi hatırlatmak isterim. Belki size faydası olur" derdi.

1800. Salih el-Murrî der ki: "Annem vefat etmişti. Abdullah b. Hasan taziyeye gelmişti. Bana şöyle dedi: ´Eğer bu musibet sana bir ibret olarak meydana gelmişse senin için nimettir. Yoksa bil ki, nefsindeki musibet daha büyüktür.´"

1801. Kays b. Abes babasından Hz Âişe´nin şöyle dediğini nakleder: "Dünyada buğz ettiğim bütün insanlardan âhirette de uzak kalacağım."

1802. Ubeydullah b. Abd´m bildirdiğine göre Hz. Âişe´nin vefatından sonra bir adam gelmiş ve Ubeyd b. Umeyr ona: "insanlar onun ölümünü nasıl karşıladılar?" diye sormuş. O da : "Fazla hü-zünlendüer; ama herkes değil" deyince, Ubeyd: "Âişe´nin ölümüne kimin annesi ise o hüzünlenir" demiş.

1803. Fadl b. Atiyye der ki: "Salim b. Abdullah´ın yanında oturdum ve elbiselerine ve ayakkabılarına on üç veya on beş dirhem değer biçtim."

1804. Ömer b. Abdülaziz babasından şöyle bir rivayette bulunmuştur: "Resûlullah´a (sav): ´Hangi din daha efdaldir?´ diye soruldu. O da: ´Müsamahakar tevhid dini´ diye karşılık v...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın