Akrep yılanı zehirledi

Akrep yılanı zehirledi

Günahkâr namazsız bir adam kendine göre küçük olan birtakım iyilikler eder, hayırlar işler. Onu görenler alaya alıp, takılırlar:
– Bunca günah ve hataların varken, birkaç ufak iyilikle kurtulacağını mı sanıyorsun? Bu basit iyilikler seni kurtarmaz. Boşuna kendini aldatma!
Günahkâr adam boynunu büker:
– Dedikleriniz doğrudur. Ben bildiğiniz gibi günahkâr bir adamım. Ama belli olmaz, Rabbim, bu iyilikler hürmetine beni de kurtarabilir.
Bir gün Zünnûn-ı Mısrî, Nil kenarında abdest almaya çalışırken bir akrebin yaklaştığını görür, korkuyla çekilir. Ancak akrep kendisine yaklaştığı sırada sudan çıkan bir kurbağanın üstüne atlar. Kurbağa karşıya geçer, akrep de üstünden atlayıp ilerler.
Akrebin az ötede ağaç gölgesinde yatan günahkâr adama doğru gittiğini gören Zünnûn, akrebi öldürmek isterken, bir de bakar ki aslında o, karşıdan gelen bir yılana doğru ilerlemektedir. Günahkâr adamı sokmak üzere gelen yılanın üzerine varan akrep, hemen yılanı orada zehirler. Daha fazla gidemeyen yılan da oracıkta ölüverir.
Durumu hayretle seyreden Zünnûn, uyuyan günahkârı uyandırır, olanları da bütünüyle anlatır:
– Seni ısırmak üzere gelen bir yılana Rabbimiz akrep gönderip ısırttı. Yılan böylece sana erişemeyip işte burada öldü.
Günahkâr adam az ilerde ölü halde yatan yılana bakar, sonra da düşüne düşüne konuşur:
– Benim Rabbim merhametlidir. Ben günahkâr da olsam yine bana acır, beni korur. Ümidim böyleydi, böyle oldu. Belki yaptığım bazı iyilik ve hayırlar da buna sebeb oldu.
Zünnûn teklifini yapar:
– Madem öyledir. O halde ne duruyorsun, bunca günahına rağmen seni yılanın ısırmasından koruyan Rabbine dönme zamanın gelmedi mi?
Düşünen günahkâr, hemen kesin dönüşünü yapar:
– Siz de şahid olun ki artık ben kesin tövbe, istiğfar ediyor, eski boşvermişliğime son veriyorum!..
Bu hâdiseden sonra tam dönüş yapan günahkâr adam, mâneviyatta o kadar ilerler ki, Zünnûn’a arkadaş olacak duruma dahi çıkar.

AHMET ŞAHİN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın