Kitap ve sünnet

Kitap ve Sünnet

Peygamberimiz Aleyhisselamın Ümmetine Bıraktığı Birinci Büyük Emanet: Kitab

Peygamberimiz Aleyhisselam, Veda Haccıncia irad buyurduğu hutbesinde:

"Ben size öyle birşey bıraktım ki, ona sımsıkı sarılırsanız, hiçbir zaman dalâlete düşmez, sapmazsınız.

O, Allah´ın Kitabıdır.[1] ve Resûlullahın sünnetidir" buyurmuştur. [2]

Kur´ân-ı Kerîm´e göre de; Kitab ve sünnet, Müslümanlar için başvurulması gereken iki hidayet kay-nağıdır. [3]

Peygamberimiz Aleyhisselam, birhadis-i şeriflerinde:

"Peygamberlerden hiçbir peygamber yoktur ki, ona insanların iman etmek zorunda kaldığı mucizelerin bir benzeri verilmemiş olsun.

Bana verilen mucize ise Allah´ın bana vahyettiğidir, Kur´ân´dır.

Bunun için, Kıyamet günü peygamberlerin en çok ümmetlisi ben olacağımı umarım!" buyurmustur. [4]

Her peygamberin zamanına göre peygamberlik davasını isbatlayan bazı harikuladeleri, mucizeleri vardır: asanın yılana çevrilmesi gibi.

Musa Aleyhisselamın zamanında sihir yaygındı.

Bunun için, Musa Aleyhisselam Allah´ın izniyle sihirden daha üstün ve baskın olarak bir mucize getirip sihirbaz muhataplarını iman etmek zorunda bıraktı.

İsa Aleyhisselam zamanında tıp yaygındı.

Bunun için, İsa Aleyhisselam tıptan daha üstün ve baskın olan bir mucize getirdi: Allah´ın izniyle ölüyü diriltti.

Resûlullah Aleyhisselamın zamanında ise, fesahat ve belagat yaygındı.

Bunun için, Resûlullah Aleyhisselam bir fesahat ve belagat mucizesi olan Kur´ân-ı Kerîm´i Allah´tan telakkî edip getirdi. [5]

Peygamberimiz Aleyhisselamdan önceki peygamberlerin mucizeleri kendilerinin vefatlarıyla sona ermiş, onları o zaman hazır bulunanlardan başkaları da görmemişlerdir.

Peygamberimiz Aleyhisselamın mucizesi olan Kur´ân-ı Kerîm ise Kıyamet gününe kadar devam edecektir. [6]

Diğer peygamberlere verilen mucizelerin benzerleri ya suretçe ya da hakikatça, kendilerinden öncekilere de verilmiş bulunuyordu.

Kur´ârvı Kerîm mucizesinin benzeri ise daha önce hiçbir peygambere verilmemişti. [7]

Ebu Ubeyd´in bildirdiğine göre; bir çöl Arabi, bir zât:

"Artık sen emrolunduğun şeyi açığa vur!" (Hicr. 94) âyetini okurken işitip hemen secdeye kapanır ve:

"Ben onun fesahatinden dolayı secde ettim" der. Başka birisi de:

Vaktâ ki ondan umutlarını kestiler, fısıldaşarak bir yere çekildiler..." (Yusuf: 80) âyetini bir adamdan işitince:

"Ben şehadet ederim ki; bu sözün benzerini bir yaratık söylemeye güç yetiremez" demiştir.

Bir cariyeden dinlediği kelâmın fesahatine şaşarak:

"Allah için, sen ne kadar da fesâhatlisin!" demekten kendisini alamayan Asmâî´ye, cariye:

"Musa´nın anasına: ´Onu emzir! Onun hakkında sana bir tehlike gelince, kendisini denize bırak! Korkma, tasalanma! Çünkü Biz onu sana geri döndüreceğiz. Hem onu peygamberlerden biri de yapacağız´ diye vahiy ve ilham ettik´ kavlinden sonra, şu benimki bir fesahat mi sayılır?" demiştir.

Gerçekten de, bu bir tek âyette iki emir, iki nehiy, iki haber ve iki müjde birieştirilmiştir. [8]

Peygamberimiz Aleyhisselamın mucizesi sadece Kur´ân-ı Kerîm´den ibaret olmadığı ve daha birçok mucizeleri bulunduğu halde, Peygamberimiz Aleyhisselamın mucizelerinden yalnız Kur´ân´ı anmakla yetinmeleri onun mucizelerinin en büyük ve en yararlısı oluşundan, dine daveti, delil ve hücceti içinde taşımakta bulunuşundan, Kıyamet gününe kadar hâzır ve gâib herkesin ondan yararlanışındandır. [9]

Kur´ârvı Kerîm´e Kur´ân isminin verilişi, ilâhî kitablar arasında, kitabların, belki bütün ilimlerin semerelerini kendisinde toplamış olduğu içindir.

Nitekim, Yüce Allah, buna:

"Herşeyin tafsilidir" (Yusuf: 111), "Herşeyin apaçık bir beyanıdır" (Nahl: 89) âyetleriyle işaret buyurmuştur. [10]

Kur´ârvı Kerîm, hakikat ehline göre, bütün hakikatleri toplayan ledün ilminin de icmali, özetidir. [11]

Hz. Ali derki:

"Resûlullah Aleyhisselamdan işittim:

´Haberiniz olsun ki, birtakım fitneler zuhur edecektir!´ buyurdu.

´Yâ Rasûlallah! O fitnelerden çıkış, kurtuluş nedir?´ diye sordum.

´Kitabullahtır! Çünkü sizden öncekilerin haberleri de, sizden sonrakilerin haberleri de, aranızdaki-lerin hükmü de ondadır.

O hak ile bâtılı ayıran kesin bir hükümdür, şaka ve boş şey değildir.

Onu zorbalıkla bırakan kimsenin Allah boynunu kırar.

Hidayeti, doğru yolu ondan başkasında arayanı dalâlete düşürür.

O, Allah´ın en sağlam urganıdır!

O, hikmetle dolu Kur´ân´dır!

O, en doğru yoldur!

0 boş arzuların haktan saptı ram ayacağı, dillerin karıştırıp belirsiz edemeyeceği, ilim adamlarının
duyamayacağı, çok tekrarlanmasından bıkılmayan, akıllan hayrette bırakan meziyetleri bitip tüken
meyen bir kitabdır.

O öyle bir kitabdır ki, cinlerden bir zümre, onu dinledikleri zaman:

´Biz, gerçek, hayranlık veren bir Kur´ân dinledik ki, o hakka ve doğruya götürüyor. Bundan dolayı, biz de ona inandık...1 demişlerdir.

Ona dayanarak konuşan, doğrulanır.

Onunla amel eden, ecre erer.

Onunla hükmeden adalet eder.

Ona davet eden doğruya ve doğru yola davet etmiş olur´ buyurdu." [12]

Peygamberimiz Aleyhisselam, başka bir hadis-i şeriflerinde de:

"Önceki kitablar, tek bâb ve tek harf (lügat) üzerine inmişti.

Kur´ân ise:

1. Emir

2. Nehiy

3. Helâl

4. Haram

5. Muhkem

6. Müteşâbih

7. Misallerden münekkeb olmak üzere, yedi bâb ve yedi harf (lügat) üzerine inmiştir.
Onun helâlini helâl kılınız!

Onun haramını haram kılınız!

Onda emrolunduğunuz şeyleri işleyiniz!

Onda nehyolunduğunuz şeylerden sakınınız!

Onun getirdiği temsillerden ibret alınız!

Onun muhkem I eriyle amel ediniz!

Onun müteşâbihlerine de iman ediniz ve ´Rabbimizin katından bütün gelenlere iman ettik´ deyiniz!" buyurmuştur. [13]

Abdullah b. Mes´ud:

"İlim isteyen, Kur´ân´ı eşelesin

Çünkü, öncekilerin de, sonrakilerin de ilmi onun içindedir! [14]

Ben ne zaman size bir hadis haber versem, onun Kitabullah´ta doğrulayıcı delilini de haber verebilirim!" demiştir.

Abdullah b. Abbas da:

"Eğer benim yanımda bir devenin diz bağları yitecek olsa, muhakkak onu da Yüce Allah´ın Kitabında bulurum!" demiştir.

Saîd b. Cübeyr de:

"Bana Resûlullah Aleyhisselamdan hiçbir hadis erişmemiştir ki, onun doğrulayıcı delilini Kitabullah´ta bulmuş olmayayım!" diyor.

İmam-1 Şafiî de bir kere Mekke´de:

"İstediğinizi bana sorunuz! Kitabullah´tan onun cevabını size haber vereyim!" demişti.

Kendisine:

"An sineğini öldüren ihramlı hakkında ne diyeceksin?" diye sorulunca, İmam-ı Şafiî:

"B ismi İlâhirrahm ânirrahîm

Peygambersize ne verdi ise onu alınız! Size neyi yasakladı ise ondan da sakınınız!" (Haşr. 7) âyetini okumuş;

"Huzeyfe b. Yeman´ın Peygamber Aleyhisselamdan bize rivayet ettiği hadiste:

´Benden sonra Ebu Bekir ve Ömer b. Hattab´a uyunuz!´ buyurulmuş olup, Ömer b. Hattab´ın da ihramlının arı sineğini öldürmesini emrettiği haberi bize Târik b. Şihab´dan rivayet edilmiştir" diye cevap vermişti.

Ebu Bekir b. Mücâhid bir gün:

"Âlemde hiçbir şey yoktur ki, Kitabullah´ta bulunmasın!" deyince, kendisine:

"Öyleyse, Kur´ân´ın içinde nerede hanlardan bahsedilmiştir?" diye soruldu.

O da:

"´Meskûn olmayan ve içerisinde size ait meta bulunan beyitlere girmenizde size bir vebal yoktur´ (Nûr. 29) âyetindeki evlerden maksat, hanlardır" demiştir.

İbn Burhan da:

"Peygamber Aleyhisselam ne buyurdu ise, elbette o Kur´ân´da ya aynen vardır, ya da onun yakın veya uzak aslı vardır.

Bu gerçeği ancak anlayışlı olanlar anlar, gözleri kapalı olanlar göremezler.

Bunun gibi, onun her hükmündeki isabeti ve inceliği de, istekliler ancak görüşleri, çabaları ve anlayışları nisbetinde kavrayabilirler" demiştir.

Daha başkaları da:

"Allah´ın anlayış verdiği bir kimse için, Kur´ân´dan bulup çıkarmayı mümkün kılmadığı birşey yoktur" demişlerdir.

İbn Fadl´a göre:

"Kelâmullah´ın taşıdığı ilimlerin hakikatini ancak onun sahibi olan Yüce Allah ihata eder. Sonra da, Resûlullah Aleyhisselam kavrar.

Cenab-ı Hakk´ın Kendisine tahsis ettiği ilimlerden başkasına ise, Resûlullah Aleyhisselamın dört halifesi ve büyük sahabisi Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali ile İbn Mes´ud ve İbn Abbas gibi sahabileri varis olmuşlardır. [15]

Birgün, İbn Abbas´ınyanında ashabdan Huzeyfe b. Yeman bulunduğu sırada, adamın biri gelip İbn Abbas´a:

"Yüce Allah´ın Şûra süresindeki ´Hâ mîm ayn sîn kâf sözünün tefsirini bana haber ver?" der.

İbn Abbas, adamın bu soruşundan hoşlanmaz, susar; ve sonra da, ondan, yüzünü başka tarafa çevirir.

Adam sorusunu tekrarlar.

İbn Abbas, yine cevap vermez ve yüzünü ondan başka tarafa çevirir.

Adam üçüncü kez sorar.

İbn Abbas yine ona cevap vermez.

Bunun üzerine, Huzeyfe b. Yeman:

"Buna sana ben haber vereyim. Anladım ki, o bunu söylemek istemiyor!" diyerek, bunun:

Ehl-i Beytten Abdulilâh veya Abdullah diye anılan bir zât hakkında nazil olduğunu; kendisinin Şark nehirlerinden bir nehir üzerinde kurulu, nehrin ikiye ayırdığı şehir (Bağdat) üzerinde yerleşeceğini; Yüce Allah´ın onların hakimiyet ve salta...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın