Peygamberimiz as ın Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin e Olan Sevgisi

Peygamberimiz Aleyhisselamın Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin´e Olan Sevgisi

Peygamberimiz Aleyhisselam, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin hakkında:

"Bunlar, benim oğullarım ve kızımın oğullarıdır.[73]

Allah´ım! Ben onları seviyorum! Onları sen de sev![74] Onları seveni de sev!" dedi[75] ve bunu üç kere tekrarl a di.[76]

Ebu Eyyub el-Ensârî der ki:

"Bir gün, Resûlullah Aleyhisselamın huzuruna girmiştim. Hasan ile Hüseyin, önünde oynuyorlardı.

´Yâ Rasûlallah! Sen bunları çok mu seviyorsun?´ diye sordum.

Resûlullah Aleyhisselam:

´Nasıl sevmem?[77] Onlar benim dünyada öpüp kokladığım iki reyhanım dır?´ buyurdu. "[78]

Peygamberimiz Aleyhisselamın amcası Hz. Abbas, Peygamberimiz Aleyhisselam hastalandığı sırasında, ziyaretine gelmişti.

Ondan sonra, Hz. Ali de, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin´le birlikte içeri girdi.

Hz. Abbas:

"Yâ Rasûlallah! Bunlar, senin oğullarındır!" dedi.

"Evet, amca! Onlar senin de oğullarındır!" buyurdu.

Hz. Abbas:

"Ben onları seviyorum!" dedi.

Peygamberimiz Al eyhisselam:

"Senin onları sevdiğin gibi, Allah da seni sevsin!" buyurdu.[79]

Peygamberimiz Aleyhisselam şöyle buyurmuştur:

"Hasan ve Hüseyin´i seven beni sevmiş, onlara kin besleyen de bana kin beslemiş olur!"[80]

"Hasan ve Hüseyin, Cennet halkı gençlerinin iki seyyidi, efendisidir!"[81]

[73] Tirmizi, Sünen, c. 5, s. 656-657, İbn Asâkfr, Târîh, c. 4, s. 319, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 3, s. 167-168.

[74] Ahmed b. Hanbel, c. 5, s. 369, Tirmizî, c. 5, s. 657, İbn Asâkfr, c. 4, s. 319, Zehebî, c. 3, s. 168, Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 9, s. 179.

[75] Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 331 , Tirmizî, c. 5, s. 657, İbn Abdilberr, İstiâb.c.1 , s.191 .Zehebî, c. 3, s. 168, Heysemî, c. 9, s. 180.

[76] Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 331, İbn Asâkfr, c. 4, s. 205.

[77] İbn Asâkir, Târîh, c. 4, s. 317, Zehebî, Siyeru a´l âm i´ n-nü belâ, c. 3, s. 189.

[78] Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 85, Buhârî, Sahîh,c.4, s. 217, Tirmizî, c. 5, s. 657, İbn Abdilberr, c. 1, s. 391, İbn Asâkfr, c. 4, s. 317, İbnEsîr, Usdu´l-gâbe, c. 2, s. 20.

[79] Taberâri, Mu´cemu´s-sağfr, c. 1, s. 90, İbn Asâkfr, Târîh, c. 4, s. 206.

[80] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 2, s. 288, İbn Mâce, Sünen, c. 1, s. 51, Hâkim, Müstedrek, c. 3, s. 1 71, İbn Asâkir, Târîh, c. 4, s. 205, 207, 217, 311, Heysemî, Meonau´z-zevâid, c. 9, s. 179.

[81] Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 3, 62, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 656, İbn Asâkfr, c. 4, s. 209, Zehebî, Siyeru a´lâmi´n-nübelâ, c. 3, s. 168, Heysemî, Meonau´z-zevâid, c. 9, s. 184.

M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 4/325-326.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın