Komşuluk ilişkileri

f- Komşuluk İlişkileri

Müslümanla zimmî (İslâm hakimiyetini kabul etmiş ehli kitap vatandaş) arasında zorunlu olan her türlü muameleyi yapmak caizdir. [1107]

Müslüman, onların ömürlerinin uzun, işlerinin iyi olmasına vb. dua edemez. Onların bağışlanmalarına da dua edemez. Çünkü Allah (cc) müşrikleri asla bağışlamayacağını bildirmiştir. [1108] Buna rağmen bağışlanmalarını istemek, Allah'ı yanlış hüküm vermekle suçlamak olur kî, buna "küfür" diyenler bile vardır. [1109] Ancak onların hidayetine dua edilebilir. [1110]

Yahudi ve hıristiyan bir hastayı ziyaret edebilir. Mecuside ihtilaf vardır. Rasulüllah'ın ziyaret ettiği vakidir. Amcasını da ziyaretetmişlerdir. [1111]

Kâfiri bir ihtiyaç ya da yolculuk durumunda misafir etmesinde beis yoktur. [1112]

Bir kâfirden müslümanın hediye alması, eğer dini salabetini kıracak ve onu ona medyun hale getirecekse caiz olmaz. Böyle bir durum yoksa caiz olur. [1113] Zira:

"Allah'ım, bana bir facirin nimetini nasib etme ki, kalbim onu sevmesin" [1114], buyurulmuştur. Kâfir ise facirden daha şediddir.

Bir hıristiyanın bir müslümanı evindeki ziyafete çağırması durumunda; birbirlerinden ticaret yapmaları dışında aralarında bir dostluk ve beraberlik bulunmuyorsa, bazılarına göre bu ziyafete gitmek helâldir. Çünkü bu bir nevî iyiliktir. Mahzurlu olmadığı gibi menduptur. Bazılar da:

Müslümanı bir Mecusî ya da Hıristiyanın yemeğe çağırması halinde, eti çarşıdan (İslâm ülkesinde) almış olduklarını söylemiş olsalar bile, müslümanın o yemekten yemesi mekruhtur, demişlerdir. Çünkü mecusî boğularak ve dövülerek ölen hayvanın etini de yer. Nasraninin ise özel bir boğazlama şeklî yoktur. Ya boğarak, ya da müslümanın kestiğini yer. Ama çağıran Yahudi olursa, müslümanın onun yemeğinden yemesinde beis yoktur. Çünkü Yahudi, ancak Yahudinin ya da Müslümanın boğazladığını yer. [1115] Ne varki, kâfirin yemeğini sürekli yemek mekruhtur. Mecburiyet halinde bir-iki defa yemede mahzur olmayabilir. [1116]

[1107] Hindiye, V/348 (Sirâciye'den).

[1108] K. Münafikûn: 63/6.

[1109] bk, Kurall, el-Furûk, lV/259 vd

[1110] Bezzaziye, VI/355; Hindiye, V/348

[1111] agk; Aynca bk., Hindiye, V/347.

[1112] Hindiye, V/347.

[1113] Bezzâziye, VI/347.

[1114] Benzer hadis için bk. el-Hindî, age., 1121 I (Deylemi’den).

[1115] Kâdıhân, 111/401.

[1116] Hindiye, V/347. Doç. Dr. Faruk Beşer, Fetvalarla Çağdaş Hayat, Nün Yayıncılık, İstanbul 1997: 413-415.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın