Hz. Aişe validemizle izdivaç

Hz. Aişe Validemizle İzdivaç

Hz. Hatice validemizin vefatından sonra bir müddet yalnız yaşayan Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellern), Osman İbn Maz'ün'un hanımı Hz. Havle'nin devreye girmesiyle hicret öncesinde Sevde validemizle evlenmiş; aynı zaman zarfında Aişe validemizle de nişanlanmıştı. Bu nişanlanmada da baş rolü, yine Hz. Havle oynuyordu.599

Bu sıralarda İnsanlığın İftihar Tablosu da, üst üste iki kez rüya görmüş ve her defasında, ipekler içinde huzuruna getirilen Hz. Aişe validemiz için kendisine:

- İşte bu, Senin zevcen olacak, denilmişti. Tam üç yıldır da, bu nişanlılık hali devam ediyordu. Bu arada, Hz. Aişe validemiz de kardeşi Abdullah'la birlikte Medine'ye gelmiş, babası Hz. Ebu Bekir'in evinde ikamet etmeye devam ediyordu.

Hicret sonrasında Efendimiz'in kızlarıyla Sevde validemizi ve Ümmü Eymen ile de Hz. Üsame'yi almak için Mekke'ye

598 Bkz. İbn Hibban, Sikat, 3/212 (707)

599 Hem, Mut'ım İbn Adiyy'in, oğlu Cübeyr için Aişe validemize talip olması hem de Hz. Havle'nin, Efendimizle evlendirmek üzere onun adını zikretmesi, Araplar arasında yaşanan bu geleneği açıkça göstermektedir.

gelen Zeyd İbn Harise ve Ebu Rafi ile birlikte Hz. Ebu Bekir, yol rehberleri Abdullah İbn Uraykıt'ı göndermiş; yanına iki veya üç deve vererek bunlan oğlu Abdullah'a teslim etmesini söylemişti. Bir de mektup vardı Hz. Ebu Bekir'in gönderdiği. Bu mektupta o, oğlu Abdullah'a, annesi ve kardeşleri Aişe ve Hz. Zübeyr'in hanımı Esma'yı da alarak Medine'ye hicret etmesi gerektiğini yazıyordu.

Çok zaman geçmeden de denilenler yapılmış ve üç ailenin geride kalan fertleri yola düşerek hicrete başlamışlardı. Yola çıkıp da Mina'ya geldiklerinde, Talha İbn Ubeydullah ile karşılaştılar; o da hicret ediyordu ve beraberce yola koyuldular.

Bir aralık, Aişe validemizin bindiği deve huysuzluk edip de ekipteri kaçmaya başlamıştı; anne Üm mü Riunôn, büyük bir telaş içine düşmüş ve hüzün içinde bağınyor; kızına olan sevgisini dile getirip, aynı zamanda mürüvvetini göreceğini ümit ederken başına böyle bir şeyin gelmesinden duyduğu hüznü anlatıyordu. Neyse ki, arkasından gidenler deveye yetişmiş ve o da, diğerleriyle birlikte yeniden Medine yoluna girmişti.

Medine'ye geldiklerinde, tabii olarak babası Hz. Ebu Bekir'in evine yerleştiler. Bu arada, Cibril-i Emin de gelmiş, Hz. Aişe validemizi kastederek:

- Onunla evlen; çünkü o senin ehlindir, diyordu. Çok geçmeden huzura Hz. Ebu Bekir de geldi ve:

- Ya Resülallah! Ehlinle aynı çatı altında olmanıza mani olan bir şey mi var, diye sordu.

- Sadakl buyurdu Efendiler Efendisi. Belli ki evlilik gibi önemli bir adımda kadın tarafının elini güçlendirecek olan bedeli düşünüyordu Allah Resülii (sallallahu aleyhi ve sellem). Ebu Bekir için bunun ne önemi vardı! Allah Resülü gibi bir değer, hangi madde ile kıyaslanabilirdi? Onun için Hz. Ebu Bekir, kendi imkanlarını ortaya koyacak ve Efendimiz için bir odacık evin yapılmasında ön ayak olacaktı.

Derken, Hz . .Aişe validemiz için Meseld-i Nebevi'nin hemen bitişiğine bir odacık yapıldı. Aynı zamanda bu, Eba Eyyüb el-Ensari'nin evinde yedi aydır devam eden misafirliğin de sona ermesi anlamına geliyordu. Benzeri bir oda da, Sevde validemiz için yapılacaktı; ancak, çok geçmeden Hz. Sevde, Efendimiz'le birlikte olduğu gün hakkını da Hz . .Aişe validemize verecek ve kendi hakkından feragat edecekti.

Hicretin üzerinden sekiz ay geçmişti. Aylardan Şevval idi.

Halbuki o gün bazı insanlar, iki bayram arasında yaşanan evliliklerde, kan koca arasında imtizaçsızlığın ortaya çıkacağına inanıyor ve bundan dolayı da bu aylarda evliliği hoş karşılamıyorlardı.v'"

Artık saadethanesinde, ümmetin muttali olmadığı zamanlannı da görüp insanlık adına hükümler çıkaracak olan zeki bir fıtrat daha vardı. Böylelikle Allah (ceııe celaluhü), bütün insanlığa rehber olarak gönderdiği Habib-i Ekrem'ini, farklı gözlerle de takibe aldıracak ve ümmet için bilhassa aile hayatıyla ilgili yeni açılımlara kapı aralayacaktı.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın