Efendimizin elçileri

Efendimiz'in Elçileri

Bir taraftan da Fahr-i Kainat Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellern), insanlara dini öğretmek, onları İslam'a davet etmek, irşad ve tebliğ vazifesini yerine getirmek ve İslam'a ait güzellikleri oralarda da temsil etmeleri için ashabından belli başlı isimleri seçip etrafa göndermeye devam ediyordu. Zira cahiliye dönemine ait hastalıkların toplumdan sökülüp atılması, kalplerin temizlenerek yüce hakikatleri kavrayacak seviyeye gelmesi ve sosyal hayatta İslam adına bir mayanın tutabilmesi için buna ihtiyaç vardı!

Onuncu yılın Rebiiilahir ayında Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), bu maksatla Halid İbn Velid' i Haris İbn Ka'b'a gönderecek ve eline de bir mektup verip ilk önce onları İslam'a davet etmesini, bunu kabul etmedikleri takdirde ise cizye mükellefiyetieri olduğunu tebliğ etmesini isteyecekti; zira savaş, başvurulması gereken en son çareydi ve önlerine konulan alternatifleri bütünüyle reddeden insanlar için düşünülmesi gereken son çareydi!

Hedef gösterilen yere kadar gelen Hz. Halid, Efendimiz'in bu emrini yerine getirmek için hemen arkadaşlarını organize edecek ve aralarından seçtiği isimleri farklı bölgelere göndererek onları İslam'a davet edecekti. Çok geçmeden bu gayretlerinin neticelerini de almaya başlayacaklar ve Hz. Halid, Harisoğullan beldesinde yaşanan bu gelişmeleri Efendimiz' e bir mektupla bildirecekti.

Aradan altı ay geçmişti ve Efendiler Efendisi (sallallahu aleyhi ve sellern), Halid İbn Velid' i Medine'ye çağırıyordu; o da, yanına aldığı bir grupla birlikte Allah Resülü'nün yanına gelecek ve Harisoğulları hey'etinin başına bu sefer de Kays İbn Husayn emir tayin edilecekti.374

Geniş bir alana yayılan bu coğrafyada, din adına insanları bilgilendirmek, İslami konularda derinlemesine bilgi sahibi kılmak ve farzlarla haramları onlara öğretmek için ashabdan Amr İbn Hazm tayin edilecek ve daha sonra da Hernedan geneline Hz. Ali gönderi-

374 Efendimiz'in bu taraflara bir mektup daha gönderdiği ve böylelikle yöre halkını İslam'a davet edip başlanna da emir olarak Malik İbn Nernat'ı görevlendirip, işlerini onun vereceği hükümlere göre tanzim etmelerini istediği de gelen bilgiler arasındadır. Bkz. İbn Kayyim, Zadu'l-Mead, 3/539; Salihi, Sübülü'l-Hüda ve'rReşad, 6/427lerek, o cihette İslam adına büyük bir fütuhat yaşanması hedeflenecekti.375

Hemedan'a gelip de Efendimiz'in mektubunu onlara okuyan Hz. Ali'yi Hemedan halkı yürekten kucaklamıştı! Zaten çok geçmeden de, Müslüman olacaklardı! Hz. Ali, bulunduğu yerden müjdeli haber bekleyen Efendimiz'e hemen bir mektup yazacak ve bu rnektubunda, Hemedan halkının da gelip Müslüman olduğunu haber verecekti. Efendimiz'in o gün sevincine diyecek yoktu; zira O (sallallahu aleyhi ve sellern), Yemen taraflarında da İslam'ın hüsn-ü kabul görmesini arzuluyor, böylelikle güney cihetinin de bu nurla aydın kılınmasını istiyordu. Onun içindir ki, huzurunda okunan Hz. Ali'nin mektubunun hemen akabinde şükür seedesine kapanacak ve başını kaldırınca da:

- Selam ve esenlik, Hemedan halkının üzerine olsun! Selam ve esenlik, Hemedan halkının üzerine olsun, diye Medine'den onlara mukabelede bulunacaktı.

Yine o günlerde Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellern), ashabından Malik İbn Mürre'ye de bir mektup vererek onu Yemen hükümdarlarına göndermişti; onları Müslüman olmaya davet ediyor, şirk kokan her türlü hareketten kaçınmalarını talep ediyor, bunu yaptıkları zaman elde edecekleri diinyevi ve uhrevi miikôfatlardan bahsediyor ve aksi durumda karşılaşabilecekleri zorluklardan haber veriyordu! Ancak onlar, Müslüman olmak yerine, Efendimiz'in şartlarını kabullenerek cizye vermeyi tercih edeceklerdi.

Aldığı cevaplarla yetinmeyen ve halklarının gönlünü kazanıp onların da Müslüman olmalarını arzulayan Efendiler Efendisi, ashabından Muô» İbn Cebel ve Ebfı Musa el-Eş'art'yı, Yemen'in farklı bölgelerine göndermiş ve onlara:

- Kolaylaştırıcı olun ve asla zorluk çıkarmayın; insanlara müjde ile yaklaşın ve onları nefret ettirmeyin ve karşılaştığınız problemlerde çözüm tarafını tutup ihtilaf çıkarma eğilimi göstermeyin, diye tavsiyede bulunuyordu. Zira artık Yemen'de de maya tutmuştu ve İslam adına çığ gibi büyüyen bir talep vardı. Bütün bunlar, risalet vazife-

37.5 Hz. Ali'nin, Halid İbn Velid'in yerine gönderildiği de ifade edilmektedir. Bkz. Taberi, Tarih, 2/197; Beyhaki, Sünen, 2/369 (3747)sinin kemale doğru hızla ilerlediğini gösteriyordu. Hira' da başlayan nurlanma şimdi, kimsenin hayal bile edemediği hızda dünyaya yayılıyor ve gittiği her yerde de kalıcı hale geliyordu.

Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern), barış elçilerini uğurlarkeri bir miktar onlarla birlikte yürüyecek ve gittikleri yerlerde dikkat etmeleri gereken hususları onlara fısıldayacaktı, Hz. Muaz ve Hz. Ebu Musa el- Eş'ari devesi üzerinde ilerlerken Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellem) yaya olarak onları uğurluyordu. Bu sırada Hz. Muaz'a dönmüş şunları söylüyordu:

- Şüphesiz ki sen, ehl-i kitap bir topluluğa gidiyorsun; oraya ulaştığında önce onları, Allah'tan başka ilah olmadığına şehadet etmeye ve Muhammed'in de Resülullah olduğuna imana davet et! Şayet bunu kabullenip sana itaat ederlerse, Allah'ın kendilerine günde beş vakit namazı farz kıldığının haberini ver! Şayet bu konuda da sana itaat ederlerse, o zaman da, zenginlerinden alınarak fakirlerine verilmek üzere Allah'ın onlara zekatı farz kıldığını beyan et! Şayet bu konuda da sana itaat ederlerse, insanların malları arasında en kaliteli olanları seçip almaktan kaçın ve asla mazlumun bedduasını alacak bir adım atma; çünkü onunla Allah arasında perde yoktur!

Allah rızası için yola çıkan her bir mü' min için, her zaman geçerli olacak kriterlerdi bunlar; daha o günden Allah Resülü de (sallallahu aleyhi ve sellem) bunlara dikkatleri çekiyor ve yolunda yol alanlara, gittikleri yerlerde nasıl davranmaları gerektiğini söylüyordu. Bu arada yine ona dönecek ve aralarında şu tarihi konuşma geçecekti:

- Ne ile hükmedeceksin?

- Allah'ın kitabında bulduklarımla hükmedeceğim!

- Allah'ın kitabında bir dayanak bulamadığında?

- Resülii'niin sünnetiyle!

- Resülü'nün sünnetinde de bir dayanak bulamazsan?

- Kendi re'yime göre ictihad ederim!

Elçi olarak seçtiği adamının kıvamı tamdı ve işin burasında Allah Resülü, büyük bir ihtimamla Rabbine yönelip:

- Resülii'nün elçisini muvaffak kılan Allah'a hamd olsun, diye niyazda bulunacaktı. Bir taraftan da Hz. Muaz'ı süzüyordu; sanki ayrılmak istemiyormuşçasına bir nazarı vardı. Sanki o gün, Kur'an'avuküfiyeti ve alıkama hakimiyetini nazara vererek ashabının müracaat etmelerini istediği dört kişiden biri olan Hz. Muaz ile Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) vedalaşıyordu. Yanına yaklaştı ve:

- Ey Muaz, diye seslendi. Bu yıldan sonra sen, bir daha belki burada Benimle buluşamazsın; artık mescidimi ve kabrimi ziyaret edersin!

Sanki vedalaşan Hz. Muaz değil de Allah Resülü'ydül Gerçi onun yüreğine de bir kor düşmüştü. Bir tarafta Allah ve Resülü adına hizmet için yola çıkmanın hazzı olsa da, beri tarafta kalbi, Allah Resülü'nden ayrılacak olmanın firak ateşiyle yanıyordu! Şimdi bir de, bundan sonra dünya gözüyle O'nu (sallallahu aleyhi ve sellem) hiç görememe ihtimali vardı ortada! Hele bunu Resı1lullah söylüyorsa, mutlaka bir bildiği vardı ve düşünmek bile istemediği böyle bir durum karşısında Hz. Muaz'ın gözleri çoktan iki çeşme olmuş, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu! Efendimiz'in şefkat ve muhabbet dolu bakışları arasında atını Yemen istikametine mahmuzlarken, yüreğini Medine'de bırakmış, gözü arkada gidiyordul-?"
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın