İnsanı iyiliğe ve kötülüğe çeken kuvvet

İNSANI İYİLİĞE VE KÖTÜLÜĞE ÇEKEN İKİ KARŞIT KUVVET

Allah-u Zül-Celal Hazretleri insanoğlunu karşılıklı iki kuvvetin basıncı altında bırakmıştır. Birine, ruh diğerine, nefs denir. Nefs; insanı sürekli kötüye, batıla (boş ve yanlışa) utanmazlığa çeken bir kuvvettir. Ruh ise sürekli iyiye ve ahlaka, insanlığa çeken bir kuvvettir. Biri kuvvettini şeytandan diğerini ise Rahmandan alır. Nefsi körükleyen şeytandır, Nefis ile şeytan , bizi Allah (c.c) Hazretleri’nin yolundan uzaklaştırmaya çalışır. Ruh ile nefissürekli mücadele ve savaş halindedir. Bu savaşı, şayet ruh kazanırsa “kamil insan” derecesine yükseliriz. Nefs kazanırsa Resulullah (s.a.v) Efendimiz’in buyurdukları gibi cehennemin yolunu tutarız. Bir örnek verelim: Ezan-ı Muhammedi okunuyor. Biz Allah-u Zül-Celal Hz.lerinin emrini hatırlatıyor ve namaza çağırıyor. O zaman ruh diyor ki:
–Çabuk abdest al. namazını kıl
Nefs ileri atılıyor:
–Dur bakalım, elindeki iş bitsin
Ruh tekrar uyarıyor:
–bu eşref saati geçirme, bırak elindeki işi
Nefs tekrar ileri atılıyor:
–Acelen ne? Bundan sonra ki vaktin girmesine daha çok var, hele bi işini bitir
Ruh son çağrıyı yapıyor.
–İşinin bitmesini beklersen namazın kazaya kalabilir. Bile bile namazı kazaya bırakmak ise çok günahtır, kalk yerinden diyor.
Nefs tekrar öne geçiyor.
–Ne olacak canım, senelerdenberi namaz kılıyorsun, bir gün de kılmayıversen ne çıkar. Yaptığın iş daha önemli, devam et diyor. İşte bu ruh ile nefsin çatışması ve savaşıdır. Bu çatışmada ruh üstün gelirse, (ki, elinden işini bırakıp namaza kalkmasından anlaşılır) o insan da şeytanın yolundadır. İnsa, ruhsal ve fiziksel olmak üzere iki yaşama sahiptir. Kimisi ruhunun gerektirdiği şekilde yaşar ki, beden ruhun binek hayvanı durumunda kalır. Kimisi de bedeninin gerektirdiği şekilde hayat sürer ki buna hayvani yaşayış denir. Ruh, nefs ve de beden arzularının emri altına girmiştir. Bu ikinci yaşama sahip olan insanlar için, Allah (c.c) Hz.leri A’raf Suresi 179. ayetinde şöyle buyuruyor: “Yemin olsun ki, cin ve insanlardan bir çoğunu Cehennem için yarattık. Onların kalbleri vardır, bu kalblerle gerçeği anlamazlar. Gözleri vardır, onlarla görmezler, ibret almazlar. Kulakları vardır nasihat dinlemezler. işte bunalar hayvanlar gibidir. Doğrusu hayvandan daha aşağıdırlar, sapık ve şaşkındırlar, gafil olanlar da işte bunlardır.” Bir hayvan kırda otlarken rastladığı çeşitli otların içinden hangisinin kendine yararlı hangisinin de zararlı olduğunu anlar ve onu yemez. Ancak bazı insanlar, kendilerine hangi şeyin yararlı hangisinin zararlı olduğunu seçmekten aciz bulundukları için bunlara, “Hayvan gibidirler,hatta hayvandan da aşağıdırlar.” buyurdular. Bizim bu hayvanlık basamağından kurtulabilmemiz için yaratılmamızda ki gayeyi, yüklenmiş olduğumuz sorumluluğu düşünmemiz ve bu alemden görevimizi yaparak mı yapmadan mı gitmekte olduğumuzu araştırmalıyız ona görede davranışlarımıza yön vermemiz gerekir. hayvanlıktan kurtulmamız için, Yunus Emre’nin şu mısraları bizlere en güzel nasihattır:

Bana bu ten gerekmez, can gerekir
O baki Cennet’e iman gerektir
Eğer Muhammed’e ümmet olursan
Dilinde zikrile Kur’an gerektir.

Allah (c.c) hazretleri, bu evreni O’nun için yarattığını, tüm günahlardan uzak tuttuğunu ve koruduğunu bildirdiği Habibi’ne bile şu emirleri veriyor:
“Rabbinin kitabından sana ne vahy olunduysa onu oku, O’nun sözlerini değiştirilebilecek bir kuvvet yoktur, sende O’ndan başka kesinlikle bir sığınacak yer bulamazsın.”
“Sabah ve akşam Allah’ın rızasını dileyerek Rabbine dua eden kimselerle beraber nefsini sabırlı tut, dünya hayatının süsünü arzu edip de, gözlerini o Rabbine dua edenlerden başaksına dünya ehline çevirme. Bizi anmak hususunda kalbine gaflet verdiğimiz, kimseye itaat etme.”
“Ey resulüm kafirlerden bir kısmına, dünya yaşamının süsü olarak verdiğimiz ve onları bunda fitneye düşürmek için, kendilerine yarar sağladığımız mal ve saltanata sakın beğenerek,isteyerek bakma, Rabbinin ahirette ki rızkı, daha hayırlı ve daha süreklidir.

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın