Ateşin yakmadığı peygamber

Ateşin yakmadığı peygamber

İbrahim peygamber Allah dostuydu

O’nun için vardı ve O’nun için yaşıyordu.

Babasına selam demiş, yanından ayrılmıştı.

Ondan sonra halka Allah’ı anlatmaya başlamıştı.

Putların anlamsızlığından bahsetmişti.

Onların tanrı olamayacağını söylemişti.

Halk bu sözler üzerine çok şaşırmış,

İbrahim’e karşı düşmanlık duymaya başlamışlar.

Ey İbrahim, babalarımız bunlara tapıyordu

Bizde onların yolundan gidiyoruz.

Sakın onlara ve tanrılarımıza bir şey söyleme.

İbrahim peygamber onların bu tavrına karşı

Sizler neye tapıyorsunuz söyleyin bana, dedi.

Yalvardığınızda sizi duyuyor mu taptıklarınız

Yahut size ne gibi fayda ve zararları var

Babalarınız gibi sizler de neye tapıyorsunuz

Hiç düşündünüz mü aklınızı kullandınız mı?

İyi bilin ki o putlar benim düşmanımdır

Alemlerin Rabbi ise benim dostumdur

Beni yaratan ve doğru yolu gösteren O’dur

Beni yediren ve beni içiren de O’dur.

Hastalandığım zaman şifa veren de O’dur.

Benim canımı alacak, sonra da

Beni diriltecek olan yine O’dur.

Ve hatalarımı bağışlayacağını umduğum O’dur.

Rabbim bana bilgelik ver

Beni iyilerin arasına katarak ödüllendir.

Beni naim cennetinin varislerinden eyle

Babamı da bağışla çünkü o sapıklardandır.

Tekrar dirilme günü beni mahçup etme.

O gün ne mal ne de evlat fayda verir.

Ancak yüreğin samimiyetinde oluşan

İman nuruyla yapılan davranışlar

Allah karşısında huzur verir.

Siz ey inkar eden insanlar

O gün geriye dönmek istersiniz

Allah’a kulluk etmek için

Ateşi ve azabı görünce yakinen gözlerinizle

Ama heyhat dönüş yoktur geriye

Topraktan bir perde çekilince bedeninize

Artık burası hayal olur sizlere.

Dünyayı verseniz de dönemezsiniz

Kul olmak için yüce Rabbimize

Ateşi görünce ne siz ne de taptıklarınız

Kendisine yardım edemiyecektir.

Aklınızı başınıza alın da

Putları ve yaratılmışları bırakın

Yaratana ve tek hakime kulluk edin.

Ah diyeceğiniz ve dönüşü arzulayacağınız

O şiddetli ve yüzünüzü karartan gün gelmeden

Eşsiz varlığa iman edin ve kulluğa yönelin.

Puta tapanlarda büyük bir şaşkınlık belirdi.

Ne diyorsun İbrahim bize gerçeği mi getirdin,

Yoksa bize şaka mı yapıyorsun, dediler.

İbrahim gayet ciddi ve vakarlı bir şekilde

Gözlerinde korkudan bir eser bulunmadan,

Bütün inananlara örnek bir tavırla;

Hayır şaka yapmıyorum.

Bilakis size doğruyu hem de hiçbir yanlışlığın

Ve de eğriliğin olmadığı doğruyu getirdim.

Sizin gerçek Rabbiniz ancak ve ancak Allah’tır

O göklerin de yerin de Rabbidir.

Ben de buna şahitlik edenlerdenim, dedi.

Sonra içinden onlara bir yun düşündü.

Allah’a yemin ederim ki siz gidince

Putlarınıza bir oyun edeceğim, dedi.

Halk bir bayram günü İbrahim’e

Kendileriyle gelmesini teklif ettiler.

Onu hala kazanacaklarını sanıyorlardı.

Fakat İbrahim yıldızlara baktı ve onlara

Ben hastayım, sizinle gelemem, dedi.

Onlar da İbrahim’i orada bırakarak gittiler.

Bunun üzerine İbrahim, putların yanına girdi.

Putların önündeki yemeği görünce

Yemekleri önlerinden aldı.

Niye engel olmuyorsunuz dedi.

Hadi gelin de beni engelleyin bakalım.

Yerinizden bile kıpırdamıyorsunuz.

Galiba çakılıp kaldınız da gelemiyorsunuz.

Madem siz gelmiyorsunuz o halde ben geleyim.

İbrahim peygamber yemekleri onlara uzatır.

Alın alın da yeyin bakalım.

Sizin için hazırlanmış bu kadar yemek var.

Almaz mısınız size veriyorum, der.

Putların hala sessiz ve çakılı kaldıklarını görünce

Onlara; niye yemiyorsunuz yoksa perhiz misiniz?

Hem de konuşmuyorsunuz dilinizi mi yuttunuz?

Şimdi sizi kim koruyacak bakalım, dedi.

Siz tanrısınız öyle mi?

Bakalım gücünüz ne kadar?

Acaba kendinizi koruyabilecek misiniz?

Gerçek tanrılar iseniz buna izin vermezsiniz.

Ben şimdi sizleri yerle bir edeceğim.

Bu sözlerden sonra tek tek kırmaya başladı.

Putlar birer birer yere devriliyordu.

Tanrılıklarından bir eser görülmüyordu.

Kendilerini kırana karşı bile bir şey yapamıyorlardı.

Bu tanrılar kendilerine inananları nasıl koruyacaktı.

Tabi ki ne kendilerini ne de onlara inananları

Asla koruyamayacaklardı.

Çünkü onlar cansız ve ruhsuzdu.

Hiçbir şeye güçleri yetmeyen taş yığınıydılar.

İbrahim onların içinde en büyüklerini kırmadı.

Elindeki baltayı o büyük putun boynuna astı.

Belki halk bunu düşünür de

Kim yapmış diye ona sorarlar diye.

Halk bayram dönüşü putlarına uğradı.

Gördükleri manzara karşısında

Dehşetle irkildiler, çok şaşırdılar.

Bunu tanrılarımıza kim yapmış olabilir, dediler.

Bazıları hemen İbrahim’i hatırladılar.

İbrahim denen genç yapmıştır

Çünkü o putlarımızı sevmiyor

Onlara karşı saygısızlık yapıyordu, dediler.

Hemen İbrahim’in yanına gittiler.

Ey İbrahim putlarımızı sen mi kırdın?

Bu soru üzerine İbrahim şöyle karşılık verdi;

Belki şu büyükleri yapmıştır ne dersiniz.

Kendisi varken küçüklere tapıyorsunuz diye

Size ve onlara çok kızmıştır.

Öfkelenerek onları kırıvermiştir.

Bakın balta da boynunda asılı duruyor.

İsterseniz ona bir sorun, konuşabiliyorsa, dedi.

Bu soru üzerine halk kısa bir süre düşündüler.

Putların konuşamadığını ve

Kendilerini koruyamadığını

Çok yakından kendi gözleriyle gördüler.

Bundan öncede biliyorlardı bilmesine

Ama gözleri ve vicdanları

İnkarla öylesine kararmıştı ki

Bunu anlamak bile istemiyorlardı.

Sürekli olarak hakka ve hakikate

Kulaklarını ve gözlerini kapatmışlardı.

İşte bu şekilde gözlerini ve yüreklerini

Doğrulara kapatan insanlar

Hangi çağda olursa olsun mahkumdur

İnkarın ve batılın cezbeden büyülü dünyasına

İşte İbrahim’in etkili sözleri üzerine

Vicdanlarıyla baş başa kalarak

Yüreklerinin ve akıllarının sesini dinlediler.

Putların ve putlaştırılmış varlıkların

Asla tanrı olamayacağını anladılar.

Ama kısa bir süre sonra

Menfaat ve çıkarın ortakları

Putların sırtından geçinenler

Onların adına insanları yönetenler

Tanrılarını yalnız ve korumasız bıraktıkları için

Birbirleriyle tartışmaya başladılar

Ve İbrahim’e şöyle karşılık verdiler;

Ey İbrahim biliyorsun ki putlar konuşamaz

Ve kendilerini de savunamazlar.

Sen bu şekilde tanrılarımızla alay ediyorsun

Seni bu konuşmandan men ederiz,dediler.

Bu fırsatı iyi değerlendiren İbrahim;

Ne dediğinizin farkında mısınız söyleyin.

Size fayda ve zarar vermeyen

Kendilerini bile korumaktan aciz

Bu zavallı putlara hala tapacak mısınız?

Hala onları tanrı olarak görecek misiniz?

Yazıklar olsun size de taptıklarınıza da dedi.

Putları tanrı kabul edenler öfkelendiler

İbrahim’in bu sözleri üzerine kızarak

Onu alıp o toplumun liderinin yanına götürdüler.

O zaman oraları Nemrut adında bir kral yönetiyordu.

Nemrut zenginliğine ve gücüne güveniyordu.

Kendisini tanrı gibi görüyordu.

İnsandı ama tanrılaşmak istiyordu.

Onu şımartan ve önünde eğilenler de

Böylece tanrılığını kutsuyorlardı

Nemrut da kendisini gerçek tanrı sanıyordu.

Bunun için de İbrahim peygamberle tartışmıştır.

İbrahim peygamber Allah’ın varlığını

Ve de birliğini ona anlatmış iman etmesini söylemiştir.

Nemrut, İbrahim’e şöyle demiştir;

Senin Rabbin ne yapar, neye gücü yeter

Söyle bakalım ey İbrahim Rabbini anlat

Bunun üzerine İbrahim peygamber ona

Benim Rabbim öldürür ve de diriltir, der.

Nemrut bu söz üzerine gülerek İbrahim’e;

Bunda ne var canım ben de öldürür ve diriltirim.

İşte sana ispatı diyerek muhafızı çağırır.

Zindandan iki esir getirmesini emreder.

Onlardan birini öldürür

Diğerini de serbest bırakır.

İşte gördün İbrahim benim de gücüm yetiyor.

Senin Rabbin gibi öldürüp diriltmeye.

Şimdi bana inandın mı söyle,

Bak demek ki ben de ilahım.

Çok komik olmuştu Nemrut.

Ama bunu kabul etmek istemiyordu.

Zenginliğin her şeye kadir olduğunu sanıyordu.

Öldürmek veya yeniden hayat vermek

Sadece Allah’a ait bir olaydı.

Nemrut’un bu komik cevabı üzerine

Bu küstahça söz üzerine İbrahim;

Ey nemrut madem tanrı olduğunu iddia ediyorsun

O halde hadi bakalım Rabbimin yaptığını

Sen de tersine çevir de görelim.

Benim Rabbim güneşi doğudan getiriyor

Hadi sen de batıda getir de görelim.[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın