Ah! içimin okyanusu

Ah! İçimin okyanusu

Ah! İçimin okyanusu
Mavilerim kalmadı
Yüreğim yelkensiz
Bir fırtına çıkacak olsa,
İlk alabora olacak gemi benim

Sevgili
Sen bilmedin beni,senin bilmeyişin benim acılanmam oldu ve acılanmam yorgunluğumla kanadı
Sen bilmedin; ben çekindim, sen bilemedin; ben çekildim, istedim çektim ve gittim

Sevgili
Sana en çocuksu tavrımla sesleniyorum Olgunluğum başımın belası oldu Ben senden önce değil, sen benden önce gelmeliydin
Belki o zaman daha az kanardım ve suskun kelimelerde bu denli boğulmazdım

Sevgili
Ben her gece uykularımı kovalayıp uykusuzluğa yakalanırken, sen hangi şehrin ışıklarına dalıyorsun ve gecenin hangi saatinde uykuya yenik düşüyorsun?
Ah! Sabahları kavuran güneş hep aynı tepeden atar kızıllığın ve hep aynı pencere, hep aynı ağacı ezberleyerek ve düşlerimde ona yer vererek sana ulaşır bakışlarım

Sevgili
Ben her nefeste varlığının farkındayım
Bölüyorum seni, zamanı küçültmek için yapraksız bir takvime
Yıllar sen oluyor, aylar sen, haftalar sen, günler sen
Çarpıyorum seni zamana, unutmak için her şeyini
Saniyeler sen oluyor, dakikalar sen, saatler sen

Sevgili
Bu kaçıncı gemi limana ulaşamadan kaybolan?
Yoruldum; uçsuz bucaksız okyanuslara benzeyen düşüncelerimden
Usandım, hep susuzluğa mahkum bir sahrayı andıran benliğimden
İsmin ruhuma bir diken gibi batar Varlığın bir acı, varlığının gölgesinde yokluğun bin sancı!
Sevgili desem, duyacak kadar yakınsın
Ruhumun konuğu ol desem, erişilemeyecek kadar uzaksın

Sevgili
Sen durgun suya olan korkaklığım; bir, iki ve üçüncü kulaçtan sonra umutsuzluğum ve batışım

Sevgili
Eylül bitti; şimdi güz gecelerinin hangi yıldızı gülümsetebiliyor seni?
Bulunduğun şehrin hangi caddesi, kaç no’lu evi huzurun olabiliyor senin?
Ben seninle bu denli doluyken, sen şimdi kimleri biriktiriyorsun içinde?

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın