HZ. MUHAMMED’İN PEYGAMBERLİĞİ         

Hz. Muhammed’in Peygamberliğine İman
Hz. Muhammed'in peygamber olduğuna inanmak Müslüman olmanın şartlarındandır; yani farzdır.
Hz. Muhammed’in Allah’ın kulu ve resulü olduğuna inanmayanların ise “Her kim Allah’a ve Resulüne inanmazsa, bilsin ki Biz kâfirler için çılgın bir ateş hazırlamışsızdır.” (48/13) ayetinde görüldüğü üzere kafir olarak isimlendirilmiştir. “Muhammed siz erkeklerden hiçbirinin babası değil, lakin Allah’ın Resulü ve nebilerin sonuncusudur-hateme’n-nebiyyîn” (33/40) Ayette geçen “hatem” kelimesi iki şekilde okunuşu vardır. Birisi “hatem” şeklindedir ki hatem, “yüzük üstüne kazılıp işlenmiş mühür” demektir. Mühür ise bir şeyin belgelendirilmesi ve tasdik edilip onaylamayı ifade etmek için bir şeyin sonuna basıldığından hem son manasını hem de sona erdiğinin tasdik edilmesi manasını ifade eder Kur'ân-ı 
bildirilmiştir.
Kur’an’da “Ben cinler ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım.” (51/67) buyurulması; “Cin suresi” adında müstakil bir surenin bulunması, bazı ayetlerde cinlerin
yaratılışından, özelliklerinden ve onların mükellef olduklarında bahsedilmesi de Hz. Muhammed’in evrenselliğini gösterir.

 Muhammed’in Peygamberliğinin İspatı
1. Aklî Mucizesi (Kur’an-ı Kerim)
Hz. Muhammed’in hak peygamber olduğunu açıklayan en büyük delili, aklî-manevî daimi bir mucize olan Kur’an mucizesidir.
Kur’an şu gibi açılardan en büyük mucizedir: her türlü tahrip ve tahriften korunmuş
olması; Ümmî bir peygamber’in elinden çıktığı halde son derece beliğ, veciz hakikatler içermesi; Kur’an’ın tamamının, on suresinin hatta bir suresinin bile benzerinin yapılamaması; ihtiva ettiği hakikatlerin hiç birinin yanlışlığının ortaya konulamaması; binlerce hafız tarafından aynen ezberlenebilmesi hususlardır.

2. Önceki İlahî Kitaplarda Zikredilmesi
Geçmiş ilâhî kitaplarda (Tevrat ve İncil) yer alan bazı isim, sıfat ve nitelendirmeler Hz.
Muhammed’in peygamberliğine delildir. Çünkü Tevrat ve İncil’de Hz. Muhammed'in
adı, vasıfları ve getireceği mesajları, buna ilaveten ashabına ait özellikleri yer almakta,
O’nun nübüvvetini müjdeleyen ve onun peygamber olarak insanlara gönderileceğini
haber veren ifadeler bulunmaktadır.
Yine Kitab’ı-Mukaddes’te “Rab, Sina’dan geldi ve onlara Sâir’den doğdu; Paran
dağlarında parladı ve mukaddeslerin on binlerin içinden geldi. Onlar için sağında ateşli
ferman vardı.” ifadeleri geçmektedir. (Tesniye, Bab: 33, âyet: 2) Buradaki “Sina’dan
gelme”, Hz. Mûsa’ya; “Sâir’den doğma”, Hz. İsa’ya; “Paran dağlarında parlama” ise,
Hazreti Muhammed’in Mekke’de çıkacağını ifade eder. Paran, Arapça okunuşuylaFaran, Mekke’nin eski isimlerinden biridir; Kitab-ı Mukaddes’in Tekvin Bölümünde de
Hz. İsmail’in Paran çölünde oturduğu anlatılmaktadır. (Bâb: 21, âyet: 21). Yuhanna
İncil’inde “Rab, size başka bir Faraklit verecektir; ta ki daima sizinle beraber olsun.”
(Yuhanna, Bâb: 14, âyet: 15) ve “ ben gitmezsem, Faraklit gelmez... ve O geldiği zaman
günah, salâh ve hüküm için dünyayı ilzâm edecektir.” (Yuhanna, Bâb: 15, âyet: 7-8) ifadeleri yer almaktadır. Buradaki âyetlerde Faraklit olarak geçen kelimenin aslı Yunanca’da ‘Piriklitos’ olup, Arapça ‘Ahmed’ kelimesinin karşılığıdır. ‘Ahmed’ Peygamber Efendimiz’in ismi olduğu gibi, Kur’ân-ı Kerim’de de O’nun İncil’de ‘Ahmed’ olarak geçtiği açıkça ifade edilir.
Buna göre eski devirlerden itibaren hemen tüm dünlerde"bir kurtarıcının geleceği müjdesi" verilmiştir. Mesela Zerdüştlüğün kutsal kitabi Zend- Avesta'da "âlemlere rahmet anlamına gelen" Saoşyant adında birinin insanlara rehber olarak gönderileceği ve putları kıracağı belirtilmiştir. Hint kutsal kitaplarından Vedalar ve Puranalar'da "Övülmüş-Muhammed” adlı bir bilgenin çıkacağı; arabasının göklere ulaşacağı (Mi'rac); büyük zaferlerinden birini 300 (Bedir Savaşı), birini ise 10.000 kişiyle (Mekke'nin fethi) kazanacağı; babasının "Allah’ın kulu-Abdullah”, annesinin de"güvenilir-Âmine” adını taşıyacağı zikredilmiştir.
 
Budizm'in kurucusu Buda da “merhamet, rahmet ve sevgi” anlamına gelen Maitreya adında birinin çıkacağını ve kendisinin başlattığı işi tamamlayacağını bildirmiştir. (Aydın, DİA, “Beşâirü’nnübüvve” md.) Bütün bunlar Hz. Peygamber'in geçmiş kutsal kitaplarda müjdelendiğini ve dolayısıyla onun gerçek bir peygamber olduğunu ispat eden çok önemli delillerdendir.
 
Kur’an’da da işaret edildiği üzere (2/146; 6/20; 17/107-108) bazı Ehl-i kitabın âlimlerinin oğullarını tanıdıkları gibi onu tanıyıp derhal iman etmiş olmaları, o zamanki Ehl-i Kitab’ın elinde mevcut olan Tevrat ve İncil’de Hz. Muhammed’e hakkında doğru bilgilerin olduğunu göstermektedir.
 
3. Hz. Muhammed’in Üstün Örnek Ahlaka Sahip Olması
Hazreti Muhammed’in, dost-düşman herkesin itiraf ettiği ömür boyunca üstün ahlaka
sahip olması, O’nun peygamberliğinin en büyük delillerindendir ve ahlakî mucizesidir.
Hazreti Resul’ün güzel ahlakı şu üç yönden onun hak peygamber olduğunu ortaya
koymaktadır: (a) O’nun en yüksek ve en güzel ahlâkı temsîl etmesi; (b) her türlü güzel
ahlâkın zirvesinde bulunması; (c) yüksek ahlâkın bütününe, hiç birbirini nakzetmeden
ve zıddının sahasına girmeden sahip olması.

4. Nübüvvetten Önceki Hayatının Nezihliği
Zira çocukluk devresinde yakınlarının müşahedeleri ve gençliğinde ferâset sahiplerinin kendisinde sezdikleri manalar, O’nun gelecekte önemli bir şahsiyet olacağına işaret etmekteydi. Peygamberliğine kadar olan devrede daima zulme ve haksızlığa karşı çıkmış ve “Hılfü’l-Füdûl” gibi haksızlığa uğrayanları koruma cemiyetine bizzat üye olup fiilen mazlumların, mağdurların yanında yerini almıştır.
 
5. Ümmiliğinin Peygamberliğine Delil Olması
Hz. Muhammedîn risaletten önce okuma-yazma bilmediği, yani ümmî olduğu hem naslarla hem de tarihî realite olarak sabittir. Tüm hayatında eğitim-öğretim adına kimseden bir şey öğrenmediği çok iyi bilinmektedir
 
 
 
6. Hz. Muhammed’in Simasının Peygamberliğine Delaleti
Nitekim O’nun bu aydınlık çehresini gören yahudi âlimlerinden Abdullah b. Selâm (v. 43/633) daha ilk görüşünde “Bu sîmâda yalan yoktur” diyerek îmân etmiştir.
 
7. Haberî Mucizelerinin Peygamberliğine Delaleti
Her nebî, kendi zamanında en bilinen ve meşhur meselelerle alâkalı mucize göstermiştir. Resulullah’ın en büyük eşsiz mucizesi Kur’an-ı Kerim olmakla birlikte her peygamber gibi O’na da peygamberliğini kanıtlayıcı diğer bazı mucizeler de verilmiştir. Nitekim Kur’an’da
zikredilen İsra-miraç mucizesi, attığı bir avuç kumun Bedir’deki düşmanların gözlerine
girmesi gibi hissî-maddî mucizler ve hadis kaynaklarında nakledilen bazı hissî
mucizeler vardır.
 
Peygamber Efendimiz’in gelecekle alâkalı haberleri de nübüvvetinin delillerindendir.
Çünkü bir insanın bırakın gelecekle ilgili hâdiseleri, içinde yaşadığı hadiseleri bile en
ince noktalarına kadar anlatması öyle kolay değildir.
Kur’an’da zikredilen geleceğe ait haberî mucizelere örnek olarak şu iki husus gösterilebilir: Rumlar’ın mağlûp oldukları, fakat dokuz yıl içinde galip gelecekleri ve bunun îmân edenleri sevindireceği bildirilmiştir.
 
Hudeybiye Antlaşmasının hemen ardından Mekke’nin fethedileceği, Müslümanlar’ın emniyet içinde Mescîd-i Haram’a girecekleri ve İslâm’ın bütün dinlere üstün geleceği tam bir katiyetle müjdelenmiştir
 
8. Hissi-Maddî Mucizelerinin Peygamberliğine Delaleti
Onun hissî mucizelerinin bir özelliği mucizelerinin tamamının her yerde, herkesin gözü önünde cereyan etmemesi, umumî olmaması, daha ziyade sınırlı sayıdaki insanlar önünde cereyan etmiş olmasıdır.
 
Bu sebeple, meselâ ayın ikiye ayrılması gibi büyük bir mucize, gecenin belli vaktinde, kısa bir zaman içinde, az sayıda müşahidin gözleri önünde meydana gelmiştir.
 
İkincisi O’nun hissî mucizelerinin çoğunu, yalan üzerinde birleşmesi mümkün olmayan topluluk tarafından nakletdilmiş; bazıları ise bu seviyede bir cemaat tarafından nakledilmese de, diğer sahabelerin buna itiraz etmemeleri, onları da âdeta aynı manevî tevatür gibi bir
rivâyet kuvveti kazandırmıştır.
 
Üçüncüsü bir yerde gösterilen herhangi bir hissî mucizenin daha başka yerlerde benzerleri veya aynıları gösterildiğinden hiç bir mucizesini inkâra yol yoktur. Böyle olmakla birlikte Hz. Peygamber'in hissî mucizeleri tevatür ile değil, haber-i vâhid ile sabit oldukları için kesin bilgi vermezler. Bu sebeple de O’nun hadislerde zikredilen hissî mucizelerini inkâr etmek küfür olarak nitelendirilmemiştir.
 
Hazreti Peygamberimiz’in hissî mucizelerinden biri Kur’an-ı Kerîm’de yer alan İsra mucizesidir.
Ayın ikiye aynlması (inşikâk-ı kamer) mucizesi Kur'ân'da geçmektedir. Nitekim “Saat
yaklaştı ve ay yarıldı. Fakat hala bir ayet görseler yüz çevirip ‘bu güçlü bir sihirdir.” derler.” (54/1) ayeti buna

MUCİZELER (PEYGAMBERLİĞİN SÜBUTU)

Mucizenin Tanımı ve Şartları
Mucize deyimi, Kur'ân-ı Kerîm'de ve hadislerde geçmemektedir. Kur’an’da bu kelime
yerine bu manayı ifade için "âyet, bürhan, beyine, sultan” kelimeleri kullanılmıştır;
hadisçiler de "delil" ve "alâmet" tabirlerini kullanmışlardır. Fakat kelamcılar bunlar yerinemucize kelimesini tercih edip kullanmışlardır. Bu itibarla mucize terimi, Kur’anî ve nebevî bir tabir değil, kelamî bir tabirdirdir.
Kelime olarak Mucize, "âciz ve çaresiz bırakan şey" demektir.
Mucizenin İmkanı
Ehl-i sünnet kelamcılarına göre mucizelerin varlığı aklen mümkün, dinen ve tarihen sabittir.
Mutezile de Ehli Sünnetle aynı görüştedir ve onlar da mucizelerin aklen mümkün olduğunu ve Allah’ın izniyle peygamberlerin elinde gerçekleşen Allah’ın fiili olduğunu kabul etmişlerdir
 
İslam Filozofları...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın