Tesbitler

Tesbitler

Severken yanılıyoruz. Sevmeye hazırız ama sempati duyduğumuz kişide kusur olsun, istemiyoruz. Zihnimizde oluşturduğumuz ideal, mükemmel bir portreyi, kendisinde o portreden çizgiler taşıyan birisine hem eninden monte ediyor ve seviyoruz. Sırça saray sevgisi hayalî sevgiden başka ne denir buna?

Yanılma, içimizdeki dünyayı dış dünyada teşekkül etmiş olarak görme arzusu ve iştiyakımızın aklın kontrolünden geçmeyişinden ileri geliyor. Aradığımız dünyanın enfüsi hayatımızda gerçekleşip gerçekleşmemesine bakmıyoruz bile... Dalma kadife bir iklim bekliyoruz.

Ya akıl, yanılmaz mı? Hem de nasıl yanılır. Hislerin aklı aldatması, egonun, bir metal üstüne birkaç mikron altın cila çekip, hepsini som altın olarak yutturmaya kalkışması yok mu? Dıştan gelen, gerçekçi olmayan özendirici tahriklerle hislerin kabartılması aklı aşmaz mı? İşte bu durumda hads ve basiret, dinde firaset olarak ifadesini bulan duygularımız ortaya çıkar ve fonksiyonlarını icrâ ederler.

Yemek yerken, hiç acıkmamacasına yer, bitmeyecek sandığımız lezzetin ağzımızdan midemize doğru yola çıktığı anda bitişini hissederiz. Bir lokma daha, bir dilim, bir tane.. fakat yine bitiş, yine bitiş...

Şeytan bir propagandacı! Melek tanıtıcı reklam yapar, şeytan aldatan reklam. İblis ve avanesi, egoyu ve duyguları, aklı aldatmaya, baştan çıkarmaya, ifsâd etmeye uğraşır. Bu yanıltıcı reklamlarını bıkmadan, usanmadan tekrârlar. Mes'ele o kanalı kapatmakta, Kalb ve tahayyül ekranımıza akseden görüntülere sırt çevirebilmekte.. İşte İblisi çıldırtan jest budur.

Her taraf yemyeşil yahut tozpembe olsun isteriz. Serapları hakikât sanmakdan vazgeçemeyiz sanki. Rehavet, uyku, ütopya, zan ve bir çeşit romantizm atmosferinde yaşamak isteriz hep. Ama bu realiteleri gören, onların üstüne basa basa yürüyen idealistlerin işi değildir. Onlar kolay yanılmaya yanaşmazlar. Nice imbiklerden süzülmüşlerdir. Zafer isterler ama çileye de talipdirler.

Ne kadar çok yanılıyoruz... Severken, düşünürken, uzakdan bakarken, tasavvur ve tahayyül ederken, dost seçerken, gaye edinirken, inanırken, mukayese yaparken, tahmin yürütürken, hamle yaparken teşebbüsde bulunurken ve de yol seçerken...

Bu yanılmalarımızın her birinin de iç içe nice çeşitleri, renkleri, sebeb ve neticeleri vardır. Hepsinin de temelinde bilgi eksikliği yatar. Yanlış ve yetersiz bilgi ve metodlarla yola çıktığımızdan yanılmalarımızı azaltamıyoruz.

Aldatmayana bağlanmak.. Kırmayan ve kırılmayana yapışmak.. Elemsiz bir sevinç, kedersiz bir zevk vereni bulmak.. Hakiki zevke, izafi değil, mutlak zevke ulaşmak.. Arayışımızı bitirmek, noktalamak ve artık yanılmamak.. Saadet Okyanusunda bütünleşmek.. Bu özlemdir bizi yakıp kavuran.

İnsanlığı yanıltmayanlar, doğru yola kılavuzlayanlar Peygamberlerdir. Onların getirdikleri temel umdelerde ayniyet vardır. Ve onları gönderenin irâdesi, insanları fâsid dairelere kapılmaktan, yanlış yol seçmekten, insanlık makâmından düşmekden korumak, yanılma ve yanıltmalardan âzâde kılmakdır.

Taha TAHSİN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın