Sizden Gelenler

Sizden Gelenler

Haziran 2008 33.SAYI

…Ve sonra kara kara düşünüyoruz: “Acep sultan niye gelmiyor? diye…

Öyle içimizi titretti ki bu yazı, söylenecek söz bırakmadı. Okuduk, okuduk, okuduk… Defalarca kez… Her okuyuşumuz bir uyanış oldu. Kalbimize ihanetimizin çarpıcı gerçeğinin farkına vardık. Ve gerçekten çok kıymetli kalp evimize hiç acımadığımızı fark ettik. Gerçekten “İnsan düşmanına bile böyle bir kötülüğü yapamaz.” Düşmanına bile!.. Ve biz bu kötülüğü kalbimize yaptık her seferinde. Acımasızca, umarsızca… Bakmasak söyledik, söylemesek duyduk, duymasak düşündük. Öyle bir düşünmüşüz ki –ne yazık- kalbimize işlemiş. Allah’ın nazar ettiği o özel mahale işlemiş haram bakışlar, duyuşlar, söyleyişler.

Ve artık ne yapacağımızı şaşırdık. Gittikçe batıyoruz çamurlara; yavaş yavaş akıtıyoruz kalbimize çamurları, dediğiniz gibi. Ve tek sebep gözlerimizi gerçek olana ve doğruya kapatmamız. Gözlerimizi açalım diyoruz, olmuyor. Akıtılan çamurlar geçit vermiyor bizlere ve tekrar kapanıyor gözlerimiz doğruya, gerçeğe. Sonra siz geliyorsunuz her ay evimize. Her gelişiniz bir uyanış oluyor bizler için. Sizlerin vesilesiyle açıyoruz gözlerimizi. Öyle bir geliyorsunuz ki; tam yüreğimize dokunuyorsunuz… Tam yüreğimize!..

Çağla Yıldırım / KARABÜK

Her konuda en büyük örneğimiz Efendimiz (s.a.v) ve Saadat’tır

Peygamber Efendimiz’den (s.a.v) sevdiğimiz insana sevgimizi belirtmemizin muhabbeti arttıracağını öğrendik. Ve biz de diyoruz ki Semerkand Aile çalışanlarını her ne kadar zahiri olarak tanımasak da çok seviyoruz. M. Saki Erol’un “Eşler Birbirinin Örtüsüdür” yazısı çok hoşumuza gitti. Çevremize baktığımız zaman şunu görüyoruz. İnsanların evliliklerini sadece dünyevi istek ve ihtiyaçlarını gidermek için yapıyorlar. Ve bu ihtiyaçlarını bir nebze tatmin ettikleri zaman sıkılıyor ve maalesef boşanmaya gidiyor. Anlıyoruz ki her konuda olduğu gibi bu konuda da en büyük örneğimiz başta Efendimiz (s.a.v) ve Sadattır.

Rabia Öztürk / Çorum

Aile ortamıma gerçekten huzur ve mutluluk geldi

Selam ben ilk defa bir arkadaşın tavsiyesi üzerine bu yıl Semerkand Aile Dergisi’ne abone oldum ve abone olduğumdan bu yana aile ortamıma gerçekten huzur ve mutluluk geldi. Bütün kardeşlerime de Semerkand Aile Dergisi’ne abone olmayı tavsiye ederim.

Şeyhmus / DİYARBAKIR

“İş, İmaj, Zikir” yazısı için teşekkürler

21 yaşındayım derginizi ilk çıktığı andan beri alıyorum. Bir ara taşındım bu yüzden bir kaç sayım eksik. Ama şimdi yine abone oldum eksiksiz geliyor dergilerim. Sizlere çok teşekkür ediyorum çünkü her sayısında bana hitap ediyor desem abartmış olmam. Kısaca hayat konusunda bana her sayıda ders veriyorsunuz. Bu yüzden kaçırdığım sayıları da bulmaya çalıştım ama olmadı. Neyse kısmet; Rabbim sizleri eksik etmesin inşallah. Bu arda Sizden Gelenler bölümünde “İş, İmaj, Zikir” başlıklı bir yazı yazmış bir okuyucunuz. Çok beğendim, çok hoş anlatmış ve inanır mısınız ondan bile kendime ders çıkardım. Sizin aracılığınızla kendisini tebrik ederim.

Özlem Yavuz / İSTANBUL

“Amatör Kalemler” bizim gibi yazı yazmayı sevenler için kaçırılmaz fırsat

Dergimizin bu denli dopdolu olması bizleri gerçekten fazlasıyla gururlandırıyor. Hele de birilerini abone yapabilmek için tanıtım yaptığımız zaman sayıp da bitiremediğimiz güzel konu ve bölümleriniz; karşı tarafın bu güzel ve bilgi dolu içeriğe hayran kalarak hemen abone olmasına vesile oluyor. Yeni yılımızla beraber başlatmış olduğunuz “Amatör Kalemler” adlı bölüm ise bizim gibi yazı yazmayı çok sevenler için kaçırılmaz bir fırsat oldu. Buna binaen biz de acizane yazmış olduğumuz bir şiiri inşallah yayınlarsınız niyetiyle size gönderdik. Rabbim başarılarınızı rahmetiyle ziyadeleştirsin inşallah.

Fatma Nur Demir / ŞANLIURFA

Amatör kalemler

Üniversiteli olmak…

Ailelerin farklı bir heyecan ile dolup taştığı, evlatlarını iyi bir fakültenin iyi bir bölümünde görme arzusu içinde olduğu şu günler yine gelip çattı. Yıllardır çalışan öğrencilerin bir an önce atlatmak istedikleri; ailelerine, eş ve dostlarına, “Şu üniversitenin bu bölümünde okuyorum” diyebilecek olmanın rüyasıyla uyandıkları şu günler… Üniversite zorlu bir maraton ve bu maraton kimi zaman bütün dikkatinizi tek noktaya toplamanızı gerektiriyor. Herhalde bundan olsa gerek çoğu zaman “Yıllarca hayali ile yaşadığım üniversite arzulanmaya ne kadar layık?” sorusunu sormayı hiçbirimiz akıl edemiyoruz.

Üniversite kişiye sunulan bir “sefer tası” aslında. Ya onu bir ömürlük erzağınla doldurur yoluna devam eder, aç kalmazsın. Ya da alır sefer tasını, sağına, soluna, içine, dışına bakarsın ama içine iki lokma ekmek koymayı düşünmezsin. İşte o zaman boş bir sefer tasından ileri gidemez üniversite. Kişi kendini geliştirmek istediği sürece gelişir bu yerde, zamanını eğlenceye, zevke ve sefaya harcamak hayata atılan ilk adım olan bu mekanı boşa çıkarmaktan, o günleri boşa geçirmekten ileri gidemez. Kimse gelip de size nerede olduğunuzu ve ne yapmanız gerektiğini anlatmaz. Tabi Hak’kı anlatanlar müstesna! (Allah hepsinden binlerce kez razı olsun.)

Önceden erkekler askere gitti mi olgunlaşırmış, karakterleri o zaman otururmuş, ev geçindirmeyi cebi dengelemeyi orda öğrenir, sıkı dostluklarını da orada kurarlarmış. Bugün hem erkek hem de kız evlatların askerliği üniversite. Üniversite bir şekilde boyar insanı, hiç kimse diyemez ki; beni asla ne farklı bir şehir, ne farklı insanlar ne de farklı bir arkadaş grubu etkileyemez. O üniversiteden birinci yıl girişinizle ikinci yıl ki girişiniz asla aynı olmaz. İlla ki bir boya sürünür insan. Beyaz boyalar sürünmek, griye hiç bulaşmamak siyahtan ise kati suretle uzaklaşmak gerek…

Üniversiteli olmak karakterin ve hayata bakış açısının büyük bölümünü, büyük ölçüde kişinin geleceğini ve o ölçüde da ahiretini belirlemektir. Beyaz boyalara süründüğümüz, iki dünyada da bize hayır hasenat edecek dostluklar kurduğumuz, güzel erzaklarla ayrılacağımız bir üniversite hayatı dileği ile….

Merve Ay
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın