Okuyucu mektupları

OKUYUCU MEKTUPLARI

Ocak 2011 64.SAYI

DERGİLERİMİZ EN DEĞERLİ MÜCEVHERLERDEN BİLE KIYMETLİ

Günümüzde bazı erkekler ibadet, ilim ve hizmet uğruna veya sırf zevk ve eğlence için aile ve çocuklarını ihmal etmektedir. Bu davranış dinimizce yanlıştır, haksızlıktır. Şeytan sadece kötü işleri değil, hayırlı işleri de kullanıp, onları usulsüz ve ölçüsüz yaptırarak evin huzurunu kaçırabilir. Aynı şekilde bazı kadınlar da hizmet adına, ailede huzuru bozacak davranışlara girmektedir. Hanımlar zaman zaman özel toplantı, sohbet ve muhabbet partilerine takılıp evinin zaruri işlerini ve kocanın hakkı olan hizmetlerini yüzüstü bırakmaktadır. Bu gibi yanlış davranışlar insanı mutlu etmez, aksine mesul eder.

Demek bir peygamber bile nafile ibadet için hanımını ihmal etmiyor. Erkek için dışarıdaki farz ibadetler ve zaruri işler bitip eve dönünce, evde ailesinin hakkı başlar. İbadet için de olsa hanımı ihmal etmek, görmezlikten gelmek doğru değildir. Asıl iş, hakları koruyarak ibadet yapmaktır. Her hak sahibine hakkını vermek de bir ibadettir. İbadetler nefsin keyfine göre değil, dinimizce öğretilen edebe göre yapılmalıdır ki Allah için yaşanmış olsun.

Nafile ibadet için böyle izin gerekli iken, hanımını tamamen keyfi bir biçimde ihmal edenlerin büyük kusur işlediği kesindir. Nefsimize arka çıkıp kibirlenmenin bir faydası ve fazileti yoktur. Hepimiz bir damla sudan yaratılmışız. Tevazu gösterelim. Kusur işlediğimizde karşımızdaki çocuk da olsa özür dileyelim. Çocuklarımıza da bu ahlakı gösterelim ki, onlar da İslam’ın güzelliğini evlerinde görsünler, yüce dinimizi sevsinler, bizi örnek alıp güzel ahlak edinsinler ve bu ahlak mirasını gelecek nesillere aktarsınlar. Allah hepimizi Hz. Peygamber ve onun yolundan gidenlerin ahlakıyla ahlaklandırsın. (Semerkand Aile, Mart 2007)”

Selamunaleyküm; dergilerimiz gerçekten bizlere hitap etmektedir. Bunun kıymetini bilmeliyiz. Bunlar şu dünyanın en değerli mücevherinden dahi daha kıymetlidir. Büyüklerimiz bunlarla bizlerin kendimizi düzeltmemize yardımcı oluyorlar. Her ay farklı konularla ihtiyacımız olan bilgileri bizlere sunmaktadırlar. Allah bu hizmette emeği geçen herkesten razı olsun.
KENAN GÜLER / KOCAELİ

DERGİMİZDE SÖYLEŞİLER GÖRMEK İSTİYORUZ

Semerkand Aile’nin eski ama eskimeyen sayılarında röportajlar vardı. Leyla İpekçi’den Sami Savni Özer’e herkesin tanıdığı insanları dergimizde görmek hoş oluyordu. Bu tür söyleşilere yine yer verilmesini istiyoruz. “Az ve Öz” sayfası çok güzel. Ayşenur Uslu’nun yazıları her zamaki gibi süper Allah’a emanet olun. Selamlar…
AYŞE KEÇE / KAHRAMANMARAŞ

SİZİ ZEMZEM İÇMEYE BURDUR’A DAVET EDİYORUZ

Değerli Semerkand Aile dergisinin başarılı çalışanları; Allah sizden razı olsun. Bizleri bilgilendirdiğiniz için, bizlere hayatın güzelliklerini anlattığınız için, yaşamı, ömrü, hayatı, sevinci, üzüntüyü, kederi, acı ve tatlının yani her şeyin bizim için olduğunu, bunların hayatın içinden olduğunu bizlere öğrettiğiniz için Allah size iki cihanda da iyilik ve mutluluk versin. Allah bu güzel çalışmadan ayırmasın sizleri. Ben, annem ve babam bu sene Ramazan Umresi’ne gittik. Sizleri evimize zemzem içmeye davet ediyoruz. Buyurun gelin Burdur’a, bekleriz. Allah’a emanet olun…
AZİME BAKIR / BURDUR

YÖRESEL TÜRKÜLERİMİZİ SİZİN İÇİN UYARLADIM

Semerkand Aile Dergisi’ne gönül vererek bu eseri her ay bizim beğenimize sunan herkese teşekkürü bir borç bilirim. Hepinizin eline, gönlüne, emeğine sağlık... Başarılarınızın devamını dilerim. Allah yar ve yardımcınız olsun, Rabbim’e emanet olun… Dilim döndüğünce yöresel atma türkülerimizi size sunuyorum.

Kuri eleti yuki
Dama çıkayı dama
Mektup yazdım yolladım
İstanbul Semerkand’a

Yağmurumuz bol olur
Hamsimuz güzel olur
Semerkand sevdalisi
Buralarda çok olur

Uçtum havada uçtum
Kanat kırıldı düştum
Hiçbir dala konmadum
Güzel bir köye duştum

Yazı yazdum yaz idi
Kelemum beyaz idi
Daha da yazacaktum
Mürekkebum az idi
ZEYNEP SELİMOĞLU / RİZE

AMATÖR KALEMELER

BİR EKMEĞİN PİŞİMİ

Yoğrulduğumu hissediyorum, bir hamur gibi yoğrulduğumu. Rabbim ilk nutfeden yarattı beni, ailemse beni yaşama hazırlayacak ve mutlu, huzurlu bir insan olmamı sağlayacak erdemler öğretti bana.
Lezzetli bir ekmeğin, nelerden oluştuğunu, hangi aşamalardan geçtiğini ve sonucunda nasıl lezzetli bir ekmek olduğunu öğretti bana ailem.
Ama yaşamayı öğretmedi…
Bütün sırları verdi aslında. Buğdayın ekiminden tut. Hamurun kıvamından tut. Hepsinin sırlarını anlattı bana ailem.
Şimdi nerde miyim?
Aslında ben de tam bilmiyorum.
Sonuç lezzetli bir ekmek olmaksa, uğraşıyorum ailemin verdiği öğretilere göre.
Gerçekten bir ekmeğin pişimi kadar insan ömrü
Merhale merhale ama çabuk biten bir süreç
Buğday ilk çıkarken nasılda yükseklerdedir gözü, hep gökyüzüne bakar. Çok uzun bir ömrü olacağını sanır, aynı insan gibi.
Sonra devasa biçer makinesini görür ve yıkılır tüm dünyası, bakar ki onunla birlikte bütün arkadaşları da aynı yerdedir.
Bitmemiştir hayat, devam etmektedir.
Sonra ezile ezile bir un haline gelir.
Tıpkı insanın, günahlardan, fitnelerden, hayatın gösterdiği bütün cilvelerden ezilerek geçtiği gibi
Büyük makine dişlilerinin soğuk demirine rağmen ezile ezile öğrenir un olmayı.
Artık arkadaşlarıyla özdeşleşmiş. Tek bir buğday değil un olmuştur.
Zamanla içine, hayatına ve özüne su katmaya başlarlar, tuz katmaya başlarlar. Eğer becerebilirsen özünü kaybetmemeyi güzel bir ekmek olursun. Beceremezsen belki de kendini çöpte bulursun. İşte yavaş yavaş ailenin öğrettikleri gelir aklına. Özünü kaybetmemeyi yaşayarak öğrenirsin.
…
Yoğururlar seni yavaş yavaş.
Sabredersin…
Hiç durmadan, ara vermeden yoğururlar seni.
Yoruldun mu diye hiç sormadan.
Çok uzun bir süreç gibi gelir sana. Ama eninde sonunda biter bir gün yoğrulma.
Yorgun hissedersin kendini ama.
Unutma.
Özün duruyorsa.
Sen sensindir aslında.
Bilemezsin neler getirecek hayat sana. Yeter artık derken, fırının önünde bulursun kendini. Her şey bitmeli, tükenmeli artık derken... En sancılı en zor zaman şimdi başlar aslında.
Yavaş yavaş girersin ateşin tam ortasına.
Hiç kimse acımaz sana.
Sevdiklerin daha çok odun atarlar koruna.
Göre göre katlanırsın.
Çare gelmez feryadına.
Pişersin pişersin.
Yana yakıla pişersin.
Halini bilen olmaz.
Yanar için.
İçine, yüreğine bakan olmaz.
Ama aklına gelir yine ailen ve öğrettikleri.
Yoğruldun, düşün ve yan şimdi,
Yanmak güzeldir gerçekten yoğrulduysan,
Yanmak güzeldir gerçekten Rabbine aşıksan.
Fikirsizce, kuru kuruya oradaysan eğer. Eyvah ne yoğrulduğun işe yarar ne yandığın öze siner… Ucuz bir sepette satılırsın öylesine.
Eğer aşksa amacın, yanmak da güzeldir, yoğrulmak da.
Özün gibi kokun da mistir.
Soyun güzeldir.
Tadın asaletten gelir.
Bunu bilir her kişi…
Uzaktan tanır, bu ekmek tam ben işi.
Verir bir akçe ise bin akçe.
Aşk işte budur.
Eninde sonunda ne yerdedir ne çöpte.
Aşk başlar üstünde, Sevgiliye verilen sıcacık bir ekmekte.

Ben Saliha Seçer. 21 yaşında kendince duygularını yazıya dökmeye çalışan bir acizim… Duygularımı sizinle ve Semerkand Aile okuyan kardeşlerimle paylaşmak istedim. Acizane yazımı yayınlarsanız bu garibi çok mutlu edersiniz. Eğer yazımı yayınlama büyüklüğünde bulursanız bu acizin ismini unutmamanızı temenni ederim. Her zaman dualarımdasınız. Sadatın himmeti üzerinizden eksik olmasın. Allah’a emanet olun.

SALİHA SEÇER / ESKİŞEHİR
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın