EŞİMLE BABAM ARASINDA KALIYORUM
Aralık 2011 75.SAYI
Ben 21 yaşındayım ve 1,5 yıldır evliyim. Benim sorunum, babam ve eşimdir. Onlar anlaşamadıklarından dolayı hep ben arada kalıyorum. Eşim, babam hakkında hep yorum yapıyor ve babama söylememi istiyor. Babam da aynısını yapıyor ve arada kalan ben oluyorum. Eşim babamın hayatımıza, hesabımıza çok karıştığını düşünüyor. Gerçekten de bazen çok karışıyor. Eşim özgür olmak istediğini söylüyor. Eşim her zaman hatalardan çıkaracağımız derslerin olduğunu söylüyor. “Bırak çamura batalım ve kendimiz geri çıkalım” diyor. Ama ben büyüklere danışmaktan yanayım ki bu kişi de genelde babam oluyor. Bu durum ona olan güvenimden kaynaklanıyor. Aslında babam kötülüğümüzü istemiyor. Ayrıca ben babamı her gün aramak zorundayım; çünkü aramazsam küsüyor ve bu beni rahatsız ediyor. Ben babamın yuvamıza karışmasını istemiyorum ama yüzüne diyemiyorum. “Eşimle benim aramıza karışma” diyemiyorum ki bu saygısızlık olur. Eşimi de çok seviyorum ama bazen abarttığını düşünüyorum. Acaba bunlar birbirlerini kıskanıyorlar mı? Babam zaten bu evliliği istemiyordu çünkü eşim hem dayımın oğlu hem de Türkiye’den olduğu için. Babamla geçinmek çok zordur. Aslında babamın kendisi de üzülüyor. Ablacım çaresizim lütfen bana öyle bir yol göster ki ne babamı ne de eşimi üzeyim.
21 yaşındasınız ve 1,5 yıllık evlisiniz. Allah evliliğinizi huzur içerisinde daim etsin. Sorununuz babanız ve eşiniz. Bu ifadeden bile sanki iki taraftan birine yandaş olmanız gerekiyor gibi bir anlam çıkarıyorum. Eşiniz babanız hakkında istediği yorumu yapabilir saygısızlık hariç. Fakat sizden bunu babanıza aktarmanızı istemesi çok da doğru bir davranış değil. Zira evli ve (belirtmemişsiniz ama) belirli bir yaşta olduğu için babanıza söylemek istediği her şeyi kendisi ifade etmeli. Çünkü bunu o istiyor. Yetişkin insanlar kimsenin arkasına saklanmadan söylemek istedikleri cümleleri uygun bir ifade tarzıyla karşısına iletebilmelidir. Zira büyümek bazen yapmak istemediğimiz bir şeyi yapmak zorunda kalışımızı da içine alır.
Eşiniz “Yanlışlarımızı yapalım onlardan ders alırız, yeter ki bu durumdan çıkmasını bilelim” diyorsa bu ifade gayet yerinde. Bununla birlikte siz artık evlisiniz. Bir takım kararları eşinizle almak zorundasınız. Babanıza danışabilir, deneyimlerinden faydalanabilirsiniz. Babanız fikirlerini ifade eder, o fikirleri uygulayıp uygulamama yine sizin tercihinize kalmış bir durumdur. Lakin kararlarınızı eşinizle almalısınız. Zira yepyeni bir yuva sınırları çizilmiştir. O sınırı iki tarafın da anne ve babası aşmamalı. İnsanlar tecrübelerini eğer talep görüyorsa ortaya koymalı. Yoksa “Ben biliyorum, benim çocuklarımdır” anlayışıyla başkalarının yuvalarına müdahale etmek son derece yanlış.
Sizin en başta yapmanız gereken şey; babanıza artık bu tarz soruları sormayı bırakmanız. Sizin şuan daha önde olan kimliğiniz ve sıfatınız evli bir kadın olmanız. Hala babanızın evladı olabilirsiniz fakat öncelik kocanıza ait. Babaya yapılacak davranış saygı ve hürmet, ihtiyaçlarını yerine getirmek fakat yeni bir hayat eşinizle süreceği için kararlarınızı birlikte alıp birlikte büyümenizdir. Belli ki ikisi de artık safınızı belirlemenizi bekliyor sizden. Babanızı kırıp incitmeden açıklamalar yapmanız yerinde olacaktır.
Hiçbir tarafı incitmeyeceğim kırmayacağım diye bir şey yoktur. Bazen hayatımızı doğrularla yaşamak isterken çevremizin arzularını yerine getirmediğimizde onlar zaten kırılacaklardır. Önemli olan doğru olanı yapmanızdır doğru olan da eşinizle her türlü fikrinizi müzakere edip kararlarınızı hayata geçirmenizdir.
Yasemin UÇAL ABDULLAH[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
