Kızım Çok Utangaç

Kızım Çok Utangaç

Haziran 2008 33.SAYI

Değerli Adem Bey, Kızım 3 yaşında ve çok çekingen. Evimize bir misafir gelse, neredeyse koltukların arkasına saklanıyor. Kolundan tutup zorla çıkartıyoruz ama bu sefer de arkamıza saklanıyor. Gerçi bir süre sonra yavaşça aramıza karışıyor ama başlangıçta böyle “asosyal” davranması bizi üzüyor. Bir arkadaşımız; kızımı kreşe yazdırmamızı tavsiye etti. “Kreşte diğer çocukların yanında sosyalleşir, oynamayı ve duygularını ifade etmeyi öğrenir” dedi. Bu tavsiye bir yandan aklıma yatıyor, diğer yandan da ben bütün gün evde olduğum için içime pek sinmiyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Ne yapmamı tavsiye edersiniz ki, kızımdaki bu utangaçlık ortadan kalsın?
Hatice... / Konya

Kreş mi, kardeş mi?

Değerli Hatice Hanım,

Mesajınızı okuyunca içimden bir “oooffff” çekmek geldi, sormayın. Neden “oooffff” çekmeyeyim ki… Kız çocuklarına en çok yakışan “utanma” hissi sizin kızınızda –daha bu yaşta– kendini göstermiş, siz ise bana “Kızımdaki bu duyguyu kaldırmak için ne yapmalıyım?” diye soruyorsunuz. Siz olsanız, siz de kendinize bir “oooffff” çekmez miydiniz? Eğer utanma hissi, evinizin içindeki baskı ortamından ve anormal davranışlardan kaynaklanmıyorsa, aman ha, kızınızdaki bu hissi yok etmeye çalışmayın. Bırakın 18 yaşına da gelse, biri ile konuşurken yanakları kırmızı kırmızı olsun… Herkes böylesi bir çocuğa “asosyal” dese de, bizim literatürümüzde böylesi bir kıza “haya” sahibi diyoruz.

Öte yandan, kızınızı kreşe vermenizi tavsiye ediyorlarmış ki kızınız “sosyalleşsin(!)”. İzin verin de bir “oooffff”” da buna çekeyim. Neden kızınızı kreşte, başka çocukların yanına göndererek, “sosyalleşmesini(!)” isteyeceksiniz ki? Kızınızın birkaç kardeşi olsa ve onlarla oturup kalkarken, kavga edip barışırken, şarkılar söyleyip dans ederken hayata hazırlansa kötü mü olur? Kızınızın kolunu kanadını çekerek ortalığa çıkartmayı bırakın, ona çokça kardeşler düşünün…

Selamlar...

Adem GÜNEŞ
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın