Kızım arkadaş edinemiyor

KIZIM ARKADAŞ EDİNEMİYOR

Mayıs 2011 68.SAYI

Perihan Hanım, benim biri 6 yaşında diğeri de 11 aylık iki kızım var. 6 yaşındaki kızım Sümeyye’den biraz bahsedeceğim. Öncelikli olarak girdiği arkadaş veya akran ortamına, oyuna hemen katılamıyor, kenarda seyrediyor onları. Hatta çok da sakinleşiyor. “Hadi kızım sen de oyna arkadaşlarınla” dediğimde oynamak istemediğini, canının sıkıldığını söylüyor. Bu sene ana sınıfına gidiyor ve orada da biz daha sormadan, kendisi arkadaşlarının olmadığını, onlarla oynamadığını anlattı. Kızım Sümeyye’nin bu hali hem beni hem de annesini çok endişelendiriyor. Tabi bazı başka sıkıntılarımız da var; bizi dinlememesi ve hatta dinlememekte inat etmesi gibi... O durumunu kıskançlık yapmasına veriyoruz. Hanımefendi bize bu hususta yardımcı olabilir misiniz? Selam ve dua ile...”
Ahmet K…

Öncelikle 6 yaşındaki kızınızın sıkıntısıyla ilgilenen bir baba olduğunuz için sizi tebrik ederim. Sümeyye’yi oyuna katılmayan, arkadaşları arasında çekingen tavırlar sergileyen bir çocuk olarak tanımlamışsınız.

Çocukların kiminin girişken, kiminin sessiz olması doğal bir durumdur. Ancak bir çocuk girdiği her yeni ortamda, karşılaştığı her yeni durumda aşırı çekingenlik gösteriyor, birkaç ay geçmesine rağmen sınıf arkadaşlarına katılamıyorsa, bu durum anne babayı ilgilendirmelidir. Çünkü bu çekingenlik aşılmadığı takdirde çocuklar ileriki okul hayatında oyuna, derse katılamamak, tuvalete gitmek için öğretmeninden izin isteyemeyip altına kaçırmak gibi kendisi için ciddi olan sorunlar yaşayabilirler. Çekingenliğin temelinde güven eksikliği vardır. Çekingen çocuklar kendilerine veya ebeveynlerine karşı yeterince güven duymamaktadırlar. Bu durum her yaşta görülebilir, ancak temeli genellikle ilk çocukluk yıllarında atılır.

Anne babalar farkında olmadan, bazen aşırı koruyarak; hoplama, zıplama; düşersin gibi, bazen yaşına uygun sorumluluk vermeyerek; 5-6 yaşındaki çocuğu ebeveynin yedirmesi, giydirmesi, yanında yatırması gibi bazen de eleştirerek; “Olmadı, yapamadın, bırak ben yapayım” gibi ya da “Böyle yaptığın için seni sevmiyorum, annen olmayacağım” gibi beğenmeme ifadeleri kullanarak çocuklarını güvensizliğe iterler. Anne babası tarafından yeterince onaylanmayan çocuk başkalarına karşı kendini güvende hissedemez. Bu sebeple, ebeveynlerin bu konularla ilgili kendi özeleştirilerini yapmalarında fayda vardır. Çocuklar taklit yoluyla öğrendikleri için bazen çekingen ebeveynlerin çocuklarının da çekingen tavırlar sergiledikleri görülür.

Kızınızı eleştirmeyin, sürekli önerilerde de bulunmayın, sadece dinleyin. Duygularını anladığınızı hissettirin. Gruba katılmak istemediğinde “Hadi kızım sen de oyna” demek yerine, “Canın bugün oynamak istemiyor sanırım, istediğin zaman katılabilirsin” deyin. Öğretmeniyle görüşüp, sınıfta en çok tercih edilen çocuklardan biriyle grup çalışması yapmasını önerin. Popülerliği olan çocuk Sümeyye’yi kabul edip, arkadaşlık geliştirdiğinde sınıftaki diğer çocukların da onu kabul etmesi daha kolay olacaktır.

Yine öğretmeninden sıklıkla ezbere bildiği şiir, şarkı, tekerleme tarzı şeyleri bir oyun dahilinde arkadaşlarının karşısında söyletmesini isteyebilirsiniz. Ufacık da olsa yaptığı olumlu şeyleri fark edip ona ifade edin. Hoşunuza gitmeyenleri daha sonra ve onun şahsiyetini rencide etmeden söylemeyi deneyin. Kardeşiyle kıyaslamayın, onunla birebir ve özel zamanlar geçirmeye gayret edin. Sabır ve dua ile…

Perihan GÜL
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın