Akıllı-uslu çocuk terbiyeli çocuk mudur

Akıllı-uslu çocuk, terbiyeli çocuk mudur?

Aralık 2007 27.SAYI

Nisa G. / Ankara: Değerli Adem bey, 38 yaşında üç çocuk annesi bir bayanım. Çocuklarımı yetiştirme konusunda eşim ve ben çok hassas davranmaya çalıştık ama 16 yaşındaki büyük kızımın bana söylediği bir söz vicdanımı sızlatıyor. Kızım bana “Sizin yüzünüzden ben hiç çocukluğumu yaşamadım” deyince şok oldum. Halbuki kızım çok sakin bir çocukluk geçirmişti. Ne beni ne babasını üzecek bir şey yaptı bu yaşa kadar. Kızımın yıllar sonra, mutlu geçen çocukluğu için böyle söylemesine anlam veremiyorum… Ben nerede hata yaptım?

Değerli Kardeşim, size bir sır vereyim… Ve lütfen bu sırrımı herkesle paylaşın. Çünkü anne babalar bu sırrı bilmedikleri için çocuk terbiyesinde ciddi yanlışlara düşüyorlar. Ancak yanlış yaptıkları konu yıllar sonra çocukları tarafından anne babanın yüzüne vuruluncaya kadar bu fark edilmiyor. Tıpkı sizde olduğu gibi. Nisa hanım, lütfen oturup kalktığınız ve tanıdığınız tüm annelere söyleyin ki; akıllı-uslu çocuk zannettiğimiz çocukların aslında yanlış terbiye edilmiş çocuklar olma ihtimali çok yüksektir. Neden? Çünkü akıllı uslu çocuk yoktur. Çocuk delidir, ne kural bilir ne kaide. Henüz dünyaya gelmiş bir çocuktan hangi kural ve kaideye uymasını bekleyeceksiniz ki? Çocuk bu, koşacak, coşacak, düşecek; bazen cam kıracak, bazen kalp. Eğer bir çocuk bunları yapmıyor ve sanki büyük bir adam gibi, evin bir köşesinde akıllı-uslu oturuyorsa, muhtemel ki o çocuk ya velidir, ya da çocuğun üzerinde yoğun bir “duygusal” veya “psikolojik” baskı vardır. Tıpkı sizin sorduğunuz sorunun satır arasında fark ettiğim gibi. “Kızım bu güne kadar ne beni, ne de babasını üzecek bir şey yaptı” diyorsunuz. Acaba kızınız neden sizi üzecek bir şey yapmadı/yapamadı?

Sakın kızınız sevginizi kaybetmekten korktuğu ve sizi üzmemek için, çocukluğunun deli dolu yanlarını yaşamaktan vazgeçmiş olmasın? Siz farkına varmadan kızınıza “Eğer yanış yaparsan üzülürüm” duygusal baskısını hissettirmiş olmayasınız. Kızınız da sizin sevginizi kaybetmemek için “Akıllı uslu olmalıyım” sahte kimliğine bürünmüş olmasın? Ne yazık ki, birçok anne baba akıllı uslu çocuk hayali kurarken, onların üzerinde yoğun bir duygusal baskı kurarlar da farkına bile varmazlar. Halbuki anne babanın asli görevi çocuklarına baskı yaparak karakter değişikliğine zorlamak değil. Aksine daha bebeklikten itibaren çocuklarını iyice tanıyarak, onların kabiliyetlerini ve zaaf yanlarını keşfederek ve keşfettiği kabiliyet ve zaaf yanlarını hesaba katarak, onun hem ahlaki hem de zihinsel gelişiminin önünü açmak olmalıdır. Eğer bu söylediklerim size birazcık tanıdık geliyorsa, işte hata yaptığınız yer orasıdır.
Peki bu saatten sonra ne yapabilirsiniz? Aslında yapacağınız çokça da bir şey yok. Zaman geriye dönmüyor. Size tavsiyem, kızınızla oturup çok açık yüreklilikle konuşun ve “Kızım seni öyle seviyorduk, öyle seviyorduk ki, bir şeyler yanlış gidecek diye senin çocukluğunu yaşamana bile fırsat vermedik. Belki de çocuk yetiştirmekte çok bilinçli değildik. Keşke bize hakkını helal etsen” deyin. Çekinmeyin konuşun. Göreceksiniz bu sözünüz kızınızın içindeki kördüğümü çözen sihirli söz olacaktır. Ve bu samimi itirafınız sayesinde onun gözünde büyük değer kazanacaksınız. İyi haberlerinizi bekliyorum.

Adem GÜNEŞ
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın