|
Konu Başlığı: Sinerji ve İhlâs Risâlesi Gönderen: Sefil üzerinde 06 Eylül 2010, 22:33:37 Sinerji ve İhlâs Risâlesi Hayatta başarı çalışmaya bağlıdır. Bunun için çalışmak emredilmemiş farz bir vazifedir. Farzın lâzımı farz, vacibin lâzımı vaciptir. Harama vesile olanın haram olması gibi. Çünkü emredilen vazifeler bilmecburiye çalışmayı gerektirir. Bunun için çalışmak bilvesîle farz olmuş olur. Yüce Allah’ın kullarından istediği üç şey vardır. Birincisi, iman. İkincisi imanın gereği olan salih amel. Üçüncüsü de amelin makbuliyetinin lâzımı olan ihlâs. İman kalbin ameli ve ibadeti, salih amel bedenin ameli ve ibadeti, ihlâs ise bunların dünyevî bir çıkar gözetmeden sırf Allah için yapılması ve bu hususta samimi olmak ve herhangi bir garaz için bu amellerin terk ve ihmal edilmemesidir. Allah’ın rızası bu üçünün varlığına bağlıdır. Biri eksik olursa Allah’ın rızası kazanılamaz. İhlâs, iman ve amelin Allah rızasına uygun olması demektir. Bir başka garaz amele sebep olursa burada ihlâs ve amelin makbuliyetinin gereği olan samimiyet ortadan kalkmış demektir. İhlâs kulun Allah ile olan kalbî bağıdır. Bunun kopması amelin Allah’a ulaşmasına engeldir. Nasıl iman görünmez ama dil ile ikrar ve imanın gereği ile amel etmekle varlığı bilinirse, ihlâs da görünmez ama varlığını ameldeki gayret, samimiyet ve amelin makbuliyetinin şartlarına riayet ile kendisini hissettirir. İmanlı bir kalp bu samimiyeti ve ihlâsı hissettiği için işleyeni samimi bulur, aksi ise soğuk karşılar ve amel sahibinden hissen rahatsız olur. İhlâs kendisini ameldeki samimiyet ile hissettirir. Ameldeki samimiyet ise gayrete ve akıllı şekilde çalışmaya bağlıdır. Planlama, akıl ve mantığın gerektirdiği şekilde çalışma ve çevre ile samimi bir münasebet kurma gibi unsurların hepsi ihlâsın yansımalarından başka bir şey değildir. İşinde samimi bir insan işine odaklanır. Bunun dışındaki hususları mânâsız ve malayani bulur, değerli zamanını onlar için harcamaz. Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri “İhlâs Risâlesi”nde insanı dünyevî ve uhrevî başarıya götüren amellerdeki ihlâsı bize ders vermektedir. Ferdî gayret ve başarıdan çok grupsal ve kurumsal başarıya götüren örnekler vermektedir. Üç elifin amaçta ve hedefte bir ve beraber hareket etmesinin büyük bir sinerjiyi netice vereceğini anlatır. “Üç elif ittihat etmezse üç kıymeti var. Sırr-ı adediyet ile ittihat etse, yüz on bir kıymet alır” der. “Dört kere dört ayrı ayrı olsa, on altı kıymeti var. Eğer sırr-ı uhuvvet ve ittihad-ı maksat ve ittifak-ı vazife ile tavafuk edip bir çizgi üstünde omuz omuza verseler, o vakit dört bin dört yüz kırk dört kuvvetinde ve kıymetinde olduğu” gerçeğini nazara verir. Bu örnek grupsal ve kurumsal başarının ihlâsa bağlı olduğunu ve ihlâsın böyle kazanılacağını ifade etmektedir. Menfaat düşüncesinin ihlâsı kıran en büyük âmil olduğu gerçeğini nazara veren Bediüzzaman, ihlâsı ve samimiyeti kuvvetlendiren iki misal verir. Birincisi, şirketleşme sûretiyle müşterek sermayeden faydalanma, ikincisi ise sanat ve maharetlerin birleştirilmesi ile “teşrik-i mesai ve taksimü’l-a’mal” prensibidir. Bu iki hususun din ve iman hizmetinde de samimi çalışmaya örnek olmasını ve çalışmaların buna göre yapılması ve planlanması gereğine dikkatimizi çeker. “Zamanın cemaat zamanı olması” sebebiyle başarının ferdî gayret ve başarıdan ziyade kurumsal faaliyet ve başarıya bağlı olduğuna dikkat çeken Bediüzzaman, zamanımızda ihlâslı hizmetin ve faaliyetin kurumsallaşmaktan geçtiğini ifade ediyor ve başarının da buna bağlı olduğunu ifade ediyor. M. Ali KAYA |