İslam'ın doğuşundan bugüne kadar gerek Yahudilerin, gerekse Hristiyanların İslam'la hiç bir zaman barışık olmadıkla­rı herkesçe malûm olan bir vakıadır. Bununla birlikte, Allah'a, kitaplara, peygamberlere, meleklere, cennet ve cehennem gibi mefhumlara olan inançları sebebiyle İslam, mensuplarından ehl-i kitaba karşı hoşgörü ve müsamaha ile muamele etmelerini istemiş fakat onlarla yardımlaşma, ittifak yapma ve velayetleri­ni kabul etme manasına gelecek dostluk kurmalarını nehyetmiştir. Zira müslümanm Ehl-i Kitapla yolunu birleştir­mesi hiç bir halde mümkün değildir. Çünkü aradaki sevgi ve müsamaha ne kadar ileri giderse gitsin, müslümanlar kendi nizamlarını gerçekleştirmeye çalıştıkları zaman ne Yahudiler, ne de Hristiyanlar, onlardan asla razı olmayacaklardır. Gerek tarihte, gerekse günümüzde bunun örneklerini her zaman gör­memiz mümkündür. Müslümanlara karşı savaşmak, onlara tu­zaklar hazırlamak hususunda, ehl-i kitap birbiriyle olan dost­luktan asla sarf-ı nazar etmemişler ve hiç bir zaman da etmeye­ceklerdir.

Nitekim Kur'ân, bu gerçeğin altını çizerek, “Müslümanlara karşı savaşmak hususunda onlar birbirinin dostudurlar.” Bu, onların her devirde sabit ve hiç bir zaman sona ermeyecek olan adetleridir. “Sen onların dinlerine uyuncaya kadar ne Yahudiler, ne de Hristiyanlar, Senden asla razı olmayacaklardır.” âyetinin hükmü gereğince müslüman, dînini terkedip dinlerine tabî olmadıkça asla ondan memnun olmaya­caklardır. [206]

Bu sebeple kâfirler ve dinsizler karşısında dîni ayakta tutmak için ehl-i kitapla aynı yolda olduğumuz zannı büyük bir yanılgıdır. Onlar tarih boyunca müslümanlarla savaşmak husu­sunda daima kâfirlerden ve dinsizlerden yana olmuşlardır.

Gerçi Resûlullah devrinde Yahudilerle Hristiyanların İs­lam'a karşı tutumları birbirinden çok farklı idi. Kur'ân-ı Kerim de bu farklılığa şöyle işaret edilmektedir: “Andolsun ki yahûdîlerle müşrikleri, mü'minlere düşmanlık bakımından in­sanların en şiddetlisi bulacaksın. Sevgi bakımından mü'minlere en yakın olanlarını da “Biz Hristiyanız” diyenleri bulacaksın.”[207]

Tarih sonradan meydana çıkarmıştır ki yer yüzünün bü­yük bir kısmında yaşayan Hristiyanların İslama ve müslümanlara olan düşmanlığı Yahudilerin düşmanlığından hiç de az değildir. Arap ve Mısır Hristiyanlarının İslama karşı olan güzel tutumlarını bir istisna olarak kabul edersek, batı alemin­deki Hristiyanların bütün tarihleri boyunca İslama karşı kin ve adavet kustuklarını, baskınlar ve tuzaklarla ona saldırdıklarını görürüz. Bunlar, Yahudilerin tuzaklarından ve saldırılarından hiç de farklı değildir. Hatta bir zamanlar ülkesine hicret eden müslümanlara hüsnü kabul gösteren ve İslama karşı güzel ta­vırlar takınan Habeş İmparatorluğundaki zihniyet bugün değiş­miş İslam'a ve müslüman fertlere karşı şiddetli bir harb şekline dönüşmüştür. O kadar ki bu hususta yaptıklarını ancak Yahu­diler yapabilirdi.           

İşte bu gerçeğe binaen diğer din mensuplarına nisbetle kendilerine karşı daha hoşgörülü davranılmasını isteyen Allah Teâlâ, kendileri ile yardımlaşacak, ittifak yapacak ve velayetle­rini kabul edecek şekilde Yahudi ve Hristiyanları dost edin­mekten menederek şöyle buyurmuştur: “Ey iman edenler! Ya-hûdî ve Hıristiyanlar! velî edinmeyiniz. Onlar birbirlerinin velîsidir. Sizden kim onları velî edinirse, bilsin ki o da onlardandır. Allah zalimleri doğru yola eriştirmez.”[208]

Elmalılı M. Hamdi Yazır, âyetin tefsiri sadedinde şöyle der: “Yahudi ve Hristiyanları dostlar edinmeyinden maksat, onlara veli olmayınız değil, onları veli tutmayınız, itimad edip de yâr tanımayınız, yardaklık etmeyiniz. Velayetlerine, hü­kümlerine, yardımlarına müracaat etmek, mühim işlerin başına getirmek şöyle dursun onlara gerçek bir dost gibi, tam bir sa­mimiyetle itimat edip de kendinizi kaptırmayınız. Özetle onları dost olur sanıp da yakın dostlarınız gibi sıkı fıkı beraberliklere dalmayınız, tuzaklarına düşmeyiniz, isteklerine iştirak etmeyiniz.”

Görülüyor ki”  Yahûdî ve Hristiyanlara velîler/dostlar olmayınız” buyurulmayıp, bilakis Yahudi ve Hristiyanları velî/dost edinmeyiniz.” buyurulmuştur. Çünkü “Allah sizi din hakkında sizinle savaşmayan ve sizi yurtlarınız­dan çıkarmayan kimselere iyilik etmekten, onlara adaletli dav­ranmaktan menetmez.” [209] buyurulmuştur. Şu halde Mü'minler Yahûdî ve Hristiyanlara iyilik etmekten, dostluk yapmaktan, onlara amir olmaktan yasaklanmış ve menedilmiş değil, onları dost edinmekten, yardaklık etmekten yasaklanmışlardır. Çünkü onlar müzminlere yâr olamazlar. Onlar birbirlerinin dostlarıdır­lar. Ne Yahudiler kendilerinden olmayana dost olur, ne de Hristiyanlar. Bunların dostlukları kendilerine mahsustur. Bu da hepsi arasında değil, bazısı arasındadır. “Ve siz mü'minlerden her kim onları dost tanır, velî edinirse, şüphe yok ki o da onlar­dandır.”[210] Onlara benzemiş, onların huyunu kapmıştır. O artık Hakka değil, onlara ve isteklerine hizmet eder. Netice itibariyle onlardan sayılır. Ahirette onlarla beraber haşrolunur. Çünkü, “Allah zâlimler güruhunu herhâlükârda doğru yola iletmez.” [211] “Şu halde Yahudileri ve Hristiyanları dost edinenler de onlardan olur, başlarını kurtaramazlar.”[212]

[206] Krş: Kutup, Seyyid, Fî Zilâli'l-Kurân, XV. Baskı. Beyrut, 1988, 11/910. Vd.

[207] Maide: 5/82.

[208] Maide: 5/51.

[209] Mümtehine: 60/8.

[210] Maide: 5/51.

[211] Maide:5/51.

[212] Yazır, Elmalılı M. Hamdi, a.g.e. III/1711-1712. Sadeleştirilerek alınmıştır. Mikdat Öccü, Kur’an’da Veli Ve Velayet, Suffe Yayınları, İstanbul, Ocak 1997: 97-100.

Esselamu aleyküm.Tek gerçek ve bozulmamış din islamdır.Ve yahudiler de hristiyanlar da islamın çatısı altında toplanıp müslümanların izin de gitmek zorundadırlar.Kur anı kerim bunu emir etmiştir.Rabbim razı olsun bilgilerden ....

Ve aleykümüsselam Rabbim bizleri veli olmayanları veli edinenlerden eylemesin

Ve aleykümüsselam Yahudi ve Hıristiyanlar asla Müminlerin dostu olmamışlar onlar herzaman dinimize düşmanlık etmişlerdir