906. Âişe'nin  (ra)  şöyle  dediği  rivayet  edilmiştir:  aMu-hammed'in (sav) vefatından sonra doyasıya yemedim. Eğer, ağla­mak isteseydim, ağlardım. Muhammed (sav) vefat edinceye kadar onun ehli doymamıştır."

 

907. Ebû'd-Derdâ'dan rivayet edildiğine göre, o Hz. Âişe'yi işi­ten birinin kendisine şöyle haber verdiğini rivayet etmiştir: "Allah bize lütfetti de iliklere işleyen azabtan bizi korudu [49]   âyetini (oku­yunca Aişe:) MYa Rabbi! Bana iyilikte bulun ve beni ciğerime işle­yecek bir azabtan muhafaza buyur" demiş.

 

908. Hz. Âişe'nin şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Kim, Al­lah'ın rızâsını kazanmak uğruna, insanların kızgınlığına duçar olursa, insanlara karşı Allah ona yeter. Ama, kim de, Allah'ın ga­zabına rağmen, insanları hoşnud etmeye uğraşıyorsa, Allah onu insanlara havale eder."

 

909. Hz. Âişe'nin Allah-Teâlâ'nm:  'Evlerinde otursunlar[50] âyetini okuyunca, eşarbı ıslamncaya kadar ağladığı rivayet edil­miştir.

 

910. Hişâm babasından naklen, Âişe'nin (ra): "Unutulup git­meyi ne kadar da istedim" dediğini haber vermiştir.

 

911. Yine Hz. Âişe'nin: "Budanan bir ağaç olmayı yahut ta hiç yaratılmamış olmayı ne kadar isterdim" dediği kendisinden rivayet edilmiştir.

 

912. Hz. Âişe'nin: "Sizin yaptığınız en faziletli ibadet, tevazu-dur" dediği kendisinden rivayet edilmiştir.

 

913. Âişe'nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Günahları­nızı azaltın. Zira Allah Teâlâ'ya günahlarınızın azlığından daha iyi bir şeyle mülâki olamazsınız."[51]

 

914. Urve'den rivayet edildiğine göre o: "Âişe'yi elbisesini ya­marken, yetmiş bin defa kasem ederken gördüm" demiştir.

 

915. Amir (eş-Şa 'bî)'nin şöyle dediği rivayet edilmiştir: KHz. Âişe, Muâviye (ra)'ye bir mektup yazmış ve: 'Bir kul Allah'a isyan ile meşgul olursa, insanlardan onu Övenler yermeye başlarlar' de­miştir."[52]

 

916. Âişe'den (ra) rivayet edildiğine göre, o bir ağacın yanın­dan geçerken: "Ah ne vardı? Keşke ben de şu ağacın yaprakların­dan biri olsaydım" demiştir.[53]

 

917. Âişe'den (ra) rivayet edildiğine göre ona Cemel'e iştiraki sorulmuş. O da: "Allah'ın bir kaderiydi" cevabını vermiştir.


[49] Tûr sûresi 52/27.

[50] Ahzâb sûresi 33/33.

[51] İbnü'l-Mübârek, ez-Zühd'de s. 22. Bu isnadla rivayet etmiştir. Rivayeti şöyle­dir: "Kimi sürekliibadeteyönelip çalışan kimseleri geçmek   sevindirirse, kendi­ni günahlardan alıkoysun. Zira siz Allah'a günahlarınızın azlığından daha ha­yırlı bir şeyle mülaki olmazsınız" A'zamî, bu   hadisi Ebû yahya'nın da rivayet et­tiğini söylemiştir. Heysemî isnadmdaki Yusuf b. Meymûn'un cumhur tarafın­dan zayıf, Ibn Hıbbân tarafından ise sika görüldüğünü söylemiştir. Diğer râvîleri ise sahih hadis râvîleridir.

[52] İbnü'l-Mübârek ez-Zühd'de Anbese b. Sa'îd'in Abbâs b. Zerîh'ten yaptığı rivayet tarikiyle zikretmiştir. A'zamî, Humeydf nin bunu Müsned 'inde Zekeriya b. Ebû Zâide'den rivayet ettiğini söylemiştir. Muâviye, Aişe'ye bir mektup yazarak: "Rasûlullah'dan (sav) duyduğun tirşeyi   bana yaz ve gönder" demiş. O da: "Resûlullahm (sav) şöyle dediğini duydum..." diyerek rivayeti zikretmiştir. 1/129.

[53] Îbnû'i-Mübârek ez-Zühd s.81

Esselamü aleyküm Rabbim paylaşım için razı olsun

Aleyküm Selam. Bu bilgileri bizlerle paylaşan kardeşlerimizden Allah razı olsun

Esselamu aleyküm.rabbim bizleri Hz.aise annemizin yolunda onun gibi hayırlı bir kadın olarak İslami yaşayıp kurtuluşa erişenlerden eylesin inşallah...