Müşriklerin Anlaşma Çabalan

Müşriklerin Anlaşma Çabalan

Vallahi O'ndan öyle sözler işittim ki, bu sözlerin benzerini şimdiye kadar hiç işitmedim. Vallahi bunlar ne sihirdir, ne kehânet, ne de şiir. Ey Kureyş topluluğu! Gelin beni dinleyin. Siz bu işi bana bırakın ve benimle birlikte hareket edin. Bu adamı serbest bırakalım. O'na ilişmeyelim. O'ndan uzakla-şalım. Vallahi ondan duyduğum sözler öyle bir mesaj taşıyor ki, şayet Ö'nu Arap toplumu reddedip öldürürse, biz elimizi vurmadan bu işten kurtulmuş oluruz. Yok eğer O'nun söylediklerini Arap toplumu alır ve kabul ederse, onlarla bütün insanların hakkından geliriz. Bütün insanlara hükümdar oluruz. Çünkü onun kudret ve şerefi, bizim kudret ve şerefimiz olur. Böylelikle insanların en mesudu oluruz. Gelin bu söylediklerimi kabul edin. Eğer dediklerim olmazsa sonunda bana isyan edin.

Alaylar, aşağılamalar, hakaretler, tehditler ve işkencelerle geçen yılları takiben, önce Hamza b. Abdülmuttalib gibi güçlü kuvvetli ve Mekke'nin saygın bir şahsiyetinin, onu takiben Ömer b. Hattab gibi Mekke'nin en önemli adamlarından birisinin islâm davetini kabul etmesi, Mekke eşrafım telaşlandırdı. Şaşkınlık içerisinde kalakaldılar; korktular. Yıllardır yok etmeye veya durdurmaya çalıştıkları İslâm davetinin, gün geçtikçe daha da güçlenip yaygınlık kazandığını hayretler içerisinde izliyorlardı. Baskı, tehdit ve işkencelerin hiçbir işe yaramamasına bir türlü anlam veremiyorlardı. Bütün çabalarına rağmen gelişmelerin hiçbir şekilde kendilerinden yana gerçekleşmemesini, buna karşılık her yeni günün müminler açısından yeni umutların habercisi olmasını akıllarına sığdıramıyorlar di. iki önemli adamlarının İslâm'a girmesiyle korku ve telaşları iyice arttı. Bir şeyler, fakat kendileri açısından çözüm getirici bir şeyler yapılması gerektiğinin telaş ve heyecanı içinde Dâru'n Nedve'de toplandılar. Birbirlerine karşı 'Muhammed'in işi büyüyor, bizim işimiz ise karışıyor' diyerek, durumlarını iyileştirecek, sistemlerini koruyacak çözüm arayışına girdiler,

Mekke eşrafı, gelinen bu son aşamada şunu anlamıştı: Zorbalık, baskı, tehdit ve işkenceler kendilerine bir fayda sağlamadığı gibi, üstelik kendi aleyhlerine yeni ve önemli gelişmelere neden oluyordu. O halde problemi 'hoşgörü' ve 'barış' ortamında görüşüp, konuşarak; gerekirse anlaşarak halletmeliydiler. Aslında gaye-eri 'hoşgörü' ve 'barış', yahut konuşup anlaşmak değil, bunlar aracılığıyla üstünlüğü, kontrolü tekrar ele geçirmekti. Bu nedenle meclisteki görüşmede, yıllardır

inanmadıkları halde sırf İslâm davetine engel olabilmek için davetin lideri Resu-lüllah'ı sihirbaz, kâhin, toplumda karışıklıklara neden olan birisi... suçlamalarının işe yaramadığını belirtip; kendisiyle 'dostça' görüşmeye karar verdiler. Bu konuda kendilerine temsilci olarak Utbe b. Rabia'yı seçtiler.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın