Evliliği saymak

EVLİLİĞİ SAYMAK!

Mart 2012 78.SAYI

Çiftler her ne kadar iyi anlaştıklarından emin olsalar ve hayır dualarla evlilik yoluna çıksalar da kimi zaman tartışmalar, kavgalar, ses yükseltmeler, kırgınlık ve kızgınlıklar baş gösterir evliliklerde. Üstelik de fitili ateşleyen hiç ummadığımız bir söz, bir tavır olabilir. Trafikte sinirlenen eşimize kavga edeceği endişesi ile “Sakin ol canım, ne gerek var şimdi boşuna gerilmeye” deriz mesela. Bir anda sesini yükseltip “Ben haklıyım, sen hala sakin ol diyorsun” diyebilir bize. Yahut “Bugün çocuk hiç durmadı, yorgunluktan bitap düştüm” şeklindeki yakınmamıza “Çocuk bu, elbet yaramaz olacak” yanıtını aldığımızda “Zaten sen beni ne zaman anladın ki?” diye sitem edip kırılabiliriz eşimize. Herkesin kendince haklı sebepleri, eşinden beklentileri vardır muhakkak. İlişkilerdeki sorunlar da çözümler de saymakla bitmeyecek kadar çoktur. Fakat önemli olan eşimizle tartışırken, bir konu hakkında fikir ayrılığı yaşarken saygı çerçevesini gözeterek hareket etmektir yani evliliği saymaktır. Yoksa kalplerimizde kapanmaz yaralar açıp ilişkimizi derinden sarsmamız kaçınılmaz olur.

Birçok evli çift kaybolan eşya yüzünden birbirini kırmıştır en basiti. Sesimizi biraz yükselterek “Neden anlamak istemiyorsun, o evrakları ben kaldırmadım” dedik misal. Karşılığında “Hayır, her seferinde aynı şey oluyor, ben hep bu çekmeceye koyarım. Burada değilse sen kaldırdın demektir” der eşimiz. Bu noktada çiftler kendilerini kaptırıp hararetle kayıp eşya yüzünden tartışırken, konuşmanın ve kaybetmiş olmanın o an için hiçbir önemi olmadığını anlamaz; mühim olanın kaybolan nesne olduğu ve onu ancak konuşmak yerine arayarak bulacaklarını fark etmezler bile. İşte böyle kriz anlarında eşlerden biri son bir gayretle ve biraz da kendine isnat edilen “Sen her şeyi kaybedersin” suçlamasının öfkesi ile söyleniverir karşısındakine. “Saçmalıyorsun. ‘Dalgınım, kafam koyduğum yeri hatırlayacak kadar iyi çalışmıyor’ demek zor geliyor da bu yüzden beni suçluyorsun” diye.

SAYGI DUVARINI YIKMADAN ÖNCE KENDİMİZE “DUR” DEMEYİ BİLMELİYİZ

Birçoğumuzun buruk bir şekilde hatırladığı böylesi bir tartışması vardır ne yazık ki. Uzman psikiyatrist Barış Önen Ünsalver’e göre öngörülü olmak her zaman mümkün olmasa da basit tartışmaların büyük kavgalara dönüşeceğini hissedince kendine “dur” demek oldukça önemli. Ünsalver tartışma esnasında kontrollü olmanın önemini vurgulayarak şunları söylüyor: “Tartışma anında karşımızdakinin sinirleneceğini fark ediyorsak o konuyu orada noktalamak gereklidir. Bir problem olduğunda onu yanlış yollarla çözmeye çalışmak sorunu daha da büyük bir hale getirecektir. Bu sebeple karşımızdakini suçlamak yerine kendi duygularımızı anlatmayı tercih etmeliyiz. Yani ‘Sen hep kaybedersin’ demek yerine ‘Ben bulamıyorum’ demek oldukça önemlidir. Bu tarz bir tutum büyük kavgaları önlediği gibi, muhataplardan herhangi birinin öfke sorunu varsa, bunun eşine vereceği zararın da önüne geçmiş olur.”
Bu noktada eşler kendilerini frenleyemiyorsa empati kurmanın oldukça önemli olduğunu belirten psikolojik danışman Hacer Gül; “Eşler birbirini emanet olarak görmelidir. Karşılıklı tavırlar konusunda sınırı belirlemeyen eşlerden birinin kriz yönetimini üstlenmesi oldukça önemlidir. Tartışmada saygı sınırı ihlal edilecekse eşler mola vermeli ve sakin oldukları bir anda öncelikle kendi hissettiklerini, suçlama yaparak değil soruna odaklı konuşmalıdırlar. Bu noktada karşılıklı empati yapmakta güçlük çekiyorlarsa çok sevdikleri bir insanı ele alarak konuşmak da durumu daha iyi algılamada yardımcı olur. Örneğin ‘Bu sözler benim kızıma yahut oğluma eşi tarafından söylense ne hissederdim? Onların böyle bir hadise yaşaması beni nasıl incitecekse şu an eşime yaptığım muamele de eşimi oldukça üzüyor olmalı’ şeklindeki düşünce o anki tavrın kırıcılığını anlamada yardımcı olabilir” diyerek kavgada kriz yönetiminin ve saygı sınırına dikkat etmenin önemini vurguluyor.

SAYGISIZLIĞINIZDAN RAZI MISINIZ?

Sözün özü iş yine karşılıklı anlayıştan geçiyor. İlişkiler her zaman güllük gülistanlık olamıyor ne yazık ki. Hal böyle olunca da olumsuzluklara isyan edip sorunlara yapıcı yaklaşmamak yine bizi ve ilişkimizi zedeliyor. Hele de sınırları aşıp saygısızlık yapmaya başlayınca; o an için öfkemizi akıtıyor olsak dahi evliliğimizi çıkmaz yollara götürmüş oluyoruz. Bu sebeple eşlere düşen; öncelikle öfkenin şeytandan olduğunu hatırlamaktır. Ayrıca önemli bir nokta da insanın eşini yücelttiği ölçüde yüceldiğini unutmamasıdır. Dünya ve ahiret saadeti için hem eşimizden hem de kendimizden razı olmamız gerekir. Öyle ise hepimiz sormalıyız kendimize: Öfke ile sınırları aşıp saygısızca ifadelerle eşimizi incitirken gerçekten razı mıyız kendimizden?

ÖNEMLİ OLAN SAYGI GÖRMEK VE GÖSTERMEKTİR

Saygı kelimesi sözlükte “Değeri, üstünlüğü, yaşlılığı, yararlılığı, kutsallığı dolayısıyla bir kimseye, bir şeye karşı dikkatli, özenli, ölçülü davranmaya sebep olan sevgi duygusu, hürmet, ihtiram” şeklinde geçiyor. Fakat her insanın hürmet gösterme şekli de sevgi duygusu da saygısının ölçüsü de farklı olabilir. Bu sebeple saygıyı bir kalıba koymak mümkün değildir. Yani “Filancanın eşi saygısından kocasının önünde düğme ilikler, falancanın eşi hürmetinden hanımının gönlünü almadan adım atmaz” gibi ifadeler genel geçer değillerdir. Bu sebeple bu tarz kıyaslamalara girmek evliliğimizi yıpratmaktan başka işe yaramaz. Her ilişki biriciktir. Eşler birbirlerine kültürleri, sevgileri, yaşam tarzları ölçüsünce saygı göstermelidirler. Önemli olan nasıl gösterildiği değil ilişkide saygının varlığı ve saygı temelinde hayatı sürdürme gayreti olmalıdır.

Rümeysa DURAK
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın