'Bir kitap da ben alayım' demeli ve kitaplar âlemine girmeli insan

'Bir kitap da ben alayım' demeli ve kitaplar âlemine girmeli insan...

Hekimoğlu İsmail

Geçen hafta İstanbul'da açılan Uluslararası Tüyap Kitap Fuarı'nı gezdim.

Yüzlerce yayınevi, her fikirde her görüşte binlerce kitap... Çok memnun oldum. Her kitap okuyucusuna göre değer alır. Stantları dolaşırken, bunlar ne zaman yazıldı, kimler nasıl yazdı diye düşünürken zannettim ki gökten kitap yağmış. Ben de poşetimi kitaplarla doldurdum. Şimdi hepsi başucumda okunmayı bekliyor...

Fuarda gezip o kitapları seyretmek bile ruhuma iyi geldi. Bir bahçeye girsek, oradaki çiçekler bitkiler bizi rahatlatır. Aynı şekilde fuara girince de ruhum bayram etti. Artık şunu anlamalıyız ki, evimizde mutfak varken, çeşit çeşit yemekler yerken, neden evimizde bir kütüphane yok? Midemizi doyurup beynimizi aç bırakmak uygun mu? "Hiç değilse bir kitap da ben alayım" demeli ve kitaplar âlemine girmeli insan... Gayemiz, yeryüzünü mektep yapmaktır.

Benim için kütüphanem, dostlarımla toplandığım bir meclistir. Kitap okumakla, o dostlarımı dinlerim sanki. En büyük zevkim işte budur. Rafları dolduran kitaplarla sohbet etmek...

Köye gittiğimde düşündüm... Belki dört senedir köydeki kitaplarımı görmemiştim. Bir kat yukarıya yani kütüphanemin olduğu odaya çıkmaya gücüm yetmediği ve merdivenleri çıkmak benim için tehlikeli olduğu halde, eşimin yardımıyla o odaya çıktım. Öksüz kalan kitaplarımı görmeye gittim. Birbirlerine sarılmış, beni bekliyorlardı. Onlara baktım... Doyamadım. Sandalyeyi kitapların karşısına koydum, oturdum onları seyrettim. Ulaşabildiğim kadar ulaştım. Sayfa sayfa açtım, okuyamasam da baktım... Fazla oturmaya sağlığım el vermediği için tekrar odaya dönüp yattım. Fakat aklım kitaplarımda kaldı. Onlar, benim evladım gibi.

İstanbul kocaman bir şehir. Gezmekle bitmez. Sağlıklı olduğum yıllarda, sık sık Beyazıt'taki Sahaflar Çarşısı'na giderdim. Her taraf kitap dolu... Evvela vitrinlerdeki kitapları seyrederdim. Kitap sevenlerle buluşur, Çınaraltı kahvesine oturur, hem çaylarımızı içer hem de sohbet ederdik. O kitapçılar aynı zamanda ayaklı kütüphaneydi. Onları dinlemekten çok hoşlanırdım.

Sahafların kendine has manevi bir havası, manevi bir kokusu vardır... İnsanı rahatlatır...

Tabii şimdi hastayım, gidemiyorum...

Fuar alanı İstanbul'un merkezine uzak görünüyor fakat tıklım tıklım insan doluydu! Kitaba duyulan alaka dikkatimi çekti. Kitap sevgisi yolun uzunluğunu mağlup etmişti. Bu kitap fuarında milletimle iftihar ettim...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın