5. Mevsim

5. MEVSİM

Temmuz 2010 58.SAYI

Beşinci mevsime uyanırsın bir sabah.
İçindeki şiirlerle, söylenmemiş türkülerle,
İçinde yaşayan ama uzak ama gidemediğin şehirlerle,
Beşinci mevsime uyanırsın bir sabah.
Ayları Recep, Şaban, Ramazan olan
mevsimdir o.
Zamanın, gecesi gündüzü; yazı kışı, baharlarıyla beklediği,
Saati, dakikası, anlarıyla beklediği mevsimdir.
İnsanın beklediği.
Baharda gelir o kimi zaman, kimi zaman sonbaharda.
Kışlarda gelir iner kimi zaman da iner kar taneleriyle usul usul.
Serpiştirir üzerimize.
Her şeyin üstünü bembeyaz örttüğünde
bir kendimizle kalırız,
Gönlümüzle,
İnsanlığımızla.
Beyazdan başka renk kalmamıştır.
Arınmışızdır.
Kimi zaman da yazlarda gelir ipil ipil güneş huzmeleriyle.
Dolar en tenhalarımıza.
Kuşatır, sarar.
Isıtır nice kışlardan çıkmış yüreğimizi.
Kalk der.
Kalk ve düşün!
Kalk ve hatırla!
Kalk ve uyar!
Kalk ve dirilt,
İnsanlığını,
Dualarla dirilt, secdelerle dirilt, selamlarla dirilt!
Sonra insanlara karış insanlığınla.
Hayata karış insanlığınla.
İnsanlığını kuşan da karış.
Seherleri kuşan da karış.
Gecelerin tenhalarını kuşan da karış.
Tenhaları bilmeyen kalabalıklarda yapamaz.
Tek olmayı bilmeyen cemaat olamaz.
Önce bir sen kal bir de seni Yaradan.
Sonra örtüleri kaldır da karış yollara.
Yoksa
gösteremezsin dağı.
Soramazsın;
“Şu dağın ardından bir ordu geliyor desem bana inanır mısınız?”
Sessizliği bilmeyen sesi duyamaz.
Sözsüz kalmamış insan sözü bilemez.
Anlayamaz.
Bir gece tüm tenhalarda dolaştıktan, secdelerde yalvardıktan, zikri sözsüz ve sessiz iliklerine kadar yazdıktan sonra
Karış sabahında hayata.
Söze ve hayata.

* * *

İstasyondasın.
Oturup dururken, uyuklarken, bir şeyler aranırken nice trenler geldi gitti.
Kaçırdın gittiler.
Yeşillere götürecekti,
Morlara,
Mavilere,
Renklere,
İçindeki renklere.
Kaçtı tümü trenlerin.
Giden trenlerin ardında bıraktıkları renksiz ve soğuk dumanları, gittikçe uzaklaşan sesleri arasında kaldın.
Sesler ve renkler uzaklaşıp gittiler.
Kalakaldın istasyonda.
Sonra bir haber aldın
Bir tren gelecek dediler,
Ona yetiş.
Alıp götürecek seni uzaklara,
İçindeki uzaklara,
Ona yetiş.
O seni yetiştirecek kaçırdığın tüm trenlere.
Onda bereketlenecek çünkü zaman.
Yetiş ve kaçırdığın tüm zamanları yakala.
Sonra o zamandan nice zamanlara çık.
Onun hızıyla, onun bereketiyle çık.
Silkinmen için gelecek o,
Uyanman için,
Kendi içine bir bakman sonra dünyaya oradan bakman için gelecek.

* * *
Beklemek
boşuna değildir,
Neyi beklediğini bilene,
Nasıl beklemesi gerektiğini bilene.
Tövbelerde bekleyen mağfirete erecek şimdi.
Tekkelerde bekleyen çorbayı içecek.
Senin onu bulman değildir bulmak.
Onun seni bulmasıdır.
Sadece bekleyeceksin.
Bulmak için değil
O seni bulsun diye.
Yürüyeceksin menzile varmak için değil menzil sana varsın diye.
O ayı bekleyeceksin,
Kur’an ayını, tövbelerle ve hizmetlerle.
Hani tüm yaratılmışlardan özel olmuştun.
Zira Rabbin seni bulmuştu ve sana seslenmişti. Bana seslenmişti.
“Oku” demişti. “…
Kalk ve uyar” demişti.
Şimdi o ay gelecek. Rabbin sana seslenecek “oku” diyecek. Seni muhatap alacak.
O gün olduğu gibi.
Peygamberimiz’in (s.a.v) duasını sözünle birlikte haline de yazarak bekleyeceksin.
“Allahım Recep ve Şaban’ı hakkımızda bereketli kıl ve bizi Ramazan’a ulaştır.”
Sonra hasada çıkacaksın Ramazan’da.
Öyle hasat ki topladıkların bir sene yetecek.
Çünkü artık hangi mevsimde olursan ol o bereket bulacak.
Tövbelerde yüreğin cız edecek.
Secdelerde alnın gerçekten yere değecek
Ve toprak kokusuyla kalkacaksın secdelerden.
Kıyama kalktığında başın göğe erecek.
Çünkü toprağın hikayesini bilen oturur gök sofralarına.
Göklerde kurulan sofralara onun nasibi yazılır.

* * *
Beşinci mevsime uyanacaksın bir sabah.
Beşinci mevsime uyanacağım.
Ayları Recep, Şaban, Ramazan olan bu mevsimdir o.
Tüm zamanların ötesindeki
bu mevsimdir.

Zehra KORKMAZ
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın