ezelinur
Mon 1 February 2010, 03:23 pm GMT +0200
1. Naam: Ehlî olan deve, sığır ve davar gibi hayvanlardır. Bunların yabanî olanları zekâca tâbi değildir. Yabanîden kasıt, dağda doğanlardır. Şu halde bir miktar yabanî sığır veya geyiğe sâhib olan kişi, elindeki bu hayvanlar için zekât vermekle yükümlü olmaz. Yine bunun gibi bir yabanî ile bir ehlî hayvandan ortak doğanlar da zekâta tâbi olmazlar. Bunların analarının ehlî olup olmaması bu hükmü değiştirmez. Mâlikîlerle Şâfiîler bu hususta ittifak etmişlerdir. Hanbelîlerle Hanefîler bu hükme muhalefet etmişlerdir.
Hanefiler dediler ki: Bir yabanî ve bir ehlî hayvandan doğan hayvan, anası ehlî ise zekâta tâbi olur. Aksi takdirde tâbi olmaz.
Hanbeliler dediler ki: Yabanî hayvanlarla bir yabanî ve bir ehlî hayvandan doğan hayvanlar zekâta tabidirler.
Sığır kelimesi aynı zamanda mandayı da kapsamına almaktadır. Davar kelimesi ise keçiyi de kapsamına almaktadır. Buraya kadar saydıklarımızın dışında kalan hayvanlar, zekâta tâbi değildirler. Sözgelimi at, katır, eşek, pars, eğitilmiş köpek ve benzeri hayvanlarda, ticâret maksadıyla bulundurulmadıkları takdirde zekât yoktur. Bunlar ticaret için bulunduruldukları takdirde, ileride izah edilecek şekilde zekâta tâbi olurlar.
2. Darbhânede damgalanmamış olsalar bile, altın ve gümüş zekâta tâbidir.
3. Ticâret emtiası da zekâta tâbidir.
4. Madenler ve defîneler de zekât kapsamındadırlar.
5. Ekin ve meyveler de zekâta tâbi mal çeşitlerindendir. Bu sayılanlar dışındaki mallardan zekât alınmaz.[209]