sumeyye
Wed 28 July 2010, 03:04 pm GMT +0200
Zaman, yok aslında!..
Zaman filan yok aslında!
Bir ben varım bir de sen, sonra da diğerleri...
***
Zaman yok; sevgi var, ışık var, gündüz var, beyaz var; bir de bunların zıddı!
Zaman; işte bunların, içimizden dışımıza çıkabilmesi için bize verilen müddet: İçinde olanı çıkar hadi dışarı!
Konuş ki kuru dağları ormanlar kaplasın, sarı ovalara çiçekler serilsin...
Konuş ki karanlıklar aydınlığa dönsün ve ışıklar dökülsün sağanak gibi...
Konuş ki zemheri ayazları, bebek yanakları gibi pembe pembe ılınsın...
***
Zaman yok aslında; bana verilen süre var ve sana verilen müddet. Öyleyse ne yapmamız gerekir, ilk önce; birbirimizi sevmekten başka?..
***
İnsanlar saydam balıklar gibi şeffaf yaratılsaydı... Cam fanusların içindekiler gibi görülseydi içlerindekiler, ne olurdu?
Mahvolurduk!
İçimizdekini dışımıza çıkarmak; kendi elimize verilmiş. Ama ne çıkardığından mesulsün!
Bu hem ne kadar güzel ve hem de ne kadar tedirgin edici.
Bunun adına “sınanmak” diyorlar, işte imtihan sırrı!
***
Kapalı kutular gibi insanlar; hepsi birbirinin benzeri, etten ve kemikten yaratılmış.
Fark ise şu:
Te-ri-miz!
Hangi yolda terlemişsen o yolun rengi zuhur ediyor teninde!
***
Fakat yolların sonunda aynalar var, bekliyor bizi aynalarımız...
Yolların sonunda bizi bekliyor “eyvah”larımız!
***
Zaman filan yok aslında...
İyi de, zaman yok ise “aman” da olmayacak değil ya...
Aman, dikkat!..
Muammer Erkul