hafız_32
Thu 16 September 2010, 02:14 pm GMT +0200
Yusuf Suresinden Ayetler
Meali
“Hem göklerde, hem yer yüzünde ne kadar ibretler vardırki, yanı başından, baslarını Öte tarafa çevirirler de öyle geçerler!” [107]
Tefsiri
Âyeti kerîme sûresi Yusuf´un son sahifasındadır. Biz müslümanlar Cenabı Hakkın varlığını, birliğini, ezeliyetini, ebediyetim, kesin bir iman ile tanımak için; yerleri gökleri, enfüsi, afaki dolduran âyati ilâhiyeyi nazan ibretle temaşa etmeliyiz; onların her birinde tecelli eden azameti başkalarının gözüyle değil, kendi gözümüzle görmeliyiz.
(Göklerde ve yerde neler var bakınız; Göklerde ve yerde neler bulunduğuna, Allanın neler yarattığına bakmıyorlar mı ?.. Âyetlerimizden biri de ölü olan toprağı diriltmektir; gökleri ve yeri yaratmak Allahın ayetlerindendir) gibi nazarımızda âlemi hilltati, insanlığın yaradılışını namütenahi bir ibret silsilesi gösterecek âyeti kerîme o kadar çoktur ki, birer birer irada kalkışacak olsak, Kitabullh’ın hemen hemen yarıya yakın miktarını nakl etmemiz lâzımgelir.
Bir zamandanberi, biz müsîümanlar, Cenabı Hakkın âfakı azametiyle olanca mehabetiyle, olanca vüzuhiyle. parlayan âyati bülen-dini pek lakayt, pek sersem bir nazarla görmeğe alıştığımız gibi; Kitabullah’ın yukarıda bir kısmına işaret ettiğimin o müthiş, o ibret verici harikalarını da ayni basiretsizlikle, ayni tedbirsizlikle geçivermek itiyadı tehlikesine pek korkunç bir surette çarpıldık!
Âlemi islâm, asırlardan beridir, göklerin, yerlerin dilinden bir şey anlamaz oldu! Halbuki, her zerrenin kalbinde bir manzumei şemsiye mündemiç olduğunu gören; cemadların bile bir devrei tekâmül geçirdiğini cemadatın lisanından duyan urefası, uleması vardı. Desti kudretin kitabı kâinata yazdığı sahifaları artık okuyamadıktan başka; gece gündüz okuduğumuz kitabı münzel de neredeyse hiç bize sö´ylemiyecek bir hale gelecek.
Garbin büyüklerinden biri:
(Müslümanlık iki asır içinde âlemi insaniyete sayısız hey´etşinas yetiştirmiş iken, kilisenin hakim olduğu on iki asır zarfında biz bir hey´etşinas bile çıkaramadık!) diyor.
Nasıl oldu da o şanlı, o irfanlı mazi bize veda edip gitti? Ya biz bu inhitatın Önüne düşüp sonuna kadar gidecek miyiz? Çocuğumuzun sermayei hafızası olan şu âyeti kerîmeden olsun ibret alarak gözümüzü açmıyacak mıyız? Halbuki Allahın bu ayetleri bizi ilmin her vadisinde, her şubesinde en ileri adımları atmağa sevk edecek kuvvet ve kudrettedir ve bize gerekleşen de bu şerefli mevkie bir an evvel yükselmektir... [108]