Hadice
Sat 20 November 2010, 12:55 am GMT +0200
Yalnızlık Adına..
Yalnızlık güzeldir, tadabilirsen saflığından.
Masumdur, günahsız, katıksızdır, sen neysen, yüreğin, dilin neyse odur.
...Tek başınadır, hiç kimsenin hükmünde değildir, bir başına hükümrandır.
Ne kimsenin seline kapılır, ne de her rüzgarın önüne katılır.
Yöneten ve yönlendiren aklındır, yani sensin.
İstersen kalabalıklara salar coşturursun, istersen gönül köşende oturtur, dinlendirirsin, çünkü ondan zarar görmezsin.
Yalnızlık kötüdür, ruhunu kaptırırsan.
Hibe edersin birilerine, yalnızlığın bir birliktelik doğurur.
O birlikteliğe varis olursun, bir ucu sende, diğeri başka yerde.
Aslında o birlikteliği var eden sensin ama yine de yek sahibi değilsin.
Sevinçlerin ortak, acıların ortak olacaktır.
Kendinden verdiğin paylara karşılık alamadığında yine yalnızlığın koynuna düşersin.
Kalbini derin bir girdaba bırakmış olursun kimi zaman, battıkça batarsın.
An olur nefes bile almakta zorlanırsın, an gelir gecenin karanlığına sığınırsın.
Kendinden bile gizleyeceğin gözyaşlarını yanaklarında dudaklarına aşağı bırakırsın.
Ve bazen öyle bir gün gelir ki, birlikteliğe verdiğin yalnızlığın bir Ayrılık doğurmuş olur.
İşte o ayrılığa pek de kolay katlanmazsın, yüreğini cebir fırınlarında pişirirsin.
Yalnızlığın Koskoca bir yara olur bedeninde boyuna eş, yağmur yağdıkça kan akarsın, güneş vurdukça kabuk bağlar, rüzgar değdikçe kin kusarsın.
Velhasıl, yalnızlığını Kalbine bedavaya satmayacaksın.
Hakimiyetini ve hükmünü bendinde bırakacaksın.
Yalnızlığını Ruhuna eş tutacaksın ki, ne ezilsin, ne de ezdirsin.
(İhsan Cankurt)