sumeyye
Wed 20 January 2010, 10:13 pm GMT +0200
İsrail Oğullarının Yahya Ve Zekeriyyâ Aleyhisselâmları Şehid Etmeleri:
İsrail oğulları; Bâbil esaretinden, Beytülmakdis´e döndükten sonra, [58] Beytül-makdis´i, imar ettiler. [59]
İşlerini, düzelttiler. [60]
Oldukça da, çoğaldılar. [61]
Fakat, bir takım kötülükler ihdas etmekten de, geri durmadılar.
Bununla beraber, Yüce Allah, onlara[62], onların üzerlerine, fazlu rahmetini[63], tekrarlıyor, Peygamberler gönderiyordu.
İsrail oğulları ise, gönderilen Peygamberlerden bir kısmını, yalanlıyor, bir kıs mını da, öldürüyorlardı.
İsrail oğullarına, en son gönderilen Peygamberler de, Dâvûd Aleyhisselâm Hanedanından Zekeriyyâ, Yahya ve İsâ Aleyhisselâmlardı. [64]
İsrail oğulları, en sonunda, Yahya ve Zekeriyyâ Aleyhisselâmları da şehid ettiler. [65]
Rivayete göre: Yahya Aleyhisselâm Şehid edilişi, İsâ Aleyhisselâmın otuz üç yaşında semâya kaldırılışından[66] bir buçuk bir yıl önce olduğuna[67], o zaman, İsâ Aleyhisselâm, otuz bir bucuk yaşında olup Yahya Aleyhisselâm da, ondan, altı ay büyük olduğuna göre [68] otuz iki yaşında şehid edilmişti.
Ona ve gönderilen bütün peygamberlere selâm olsun!
İsrail oğulları, Zekeriyyâ Aleyhisselâm hakkında da:
"Onu (Hz.Meryem´i), Zekeriyyâ´dan başka, kimse hâmile bırakmış olamaz!
Onun yanına, hep o, girer[69], onun yanından da, o, çıkar dururdu!" dediler.
Zekeriyyâ Aleyhisselâmı öldürmek için [70], aramağa başladılar.
Zekeriyyâ Aleyhisselâm, onlardan kaçtı, [71] ise de, sonunda, kendisini yaka ladılar [72] ve şehid ettiler. [73]
Gerek Yahya Aleyhisselâmın, dînen yasak olan bir evliliğe ve ilişkiye rıza göstermemesi [74];
Gerek Yahya Aleyhisselâmın doğumuyla müjdelenen ve ihtiyarlığın son had dine varmış bulunan ve:
"Benim nasıl bir oğlum olabilir?" diye hayretini ve aczini dile getiren ve kendisi nin, böyle olduğu, Allah tarafından da, doğrulanıp kendisine bir Mucize olarak ih san edileceği açıklanan [75] Zekeriyyâ Aleyhisselâma zina isnad edilmesi, kendi lerinin şehid edilmeleri için, birer bahane idi. [76]
[58] Taberî-Tarih c.2,s.16, Sâlebî-Arais s.370, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.3O3.
[59] Taberî-Tarih C.2.S.16, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.3O3.
[60] Şâlebî-Arais s.370.
[61] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.3O3.
[62] Taberî-Tarih c.2,s.16, Sâlebî-Arais s.370, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.3O3.
[63] Sâlebî-Arais s.370.
[64] Taberî-Tarih c.2,s.16, Şâlebî-Arais s.370, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.303.
[65] Taberî-Tarih c.2,s.16, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.303-304.
[66] Yâkubî-Tarih c.1,s.79, Sâlebî-Arais s.403, Ebülferec İbn.Cevzî-Tabsıra c.1,s,356, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.2,s.95.
[67] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.3O7.
[68] Taberî-Tarih c.2,s.16, Sâlebî-Arais s.375, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.30O.
[69] Taberî-Tarih c.2,s.22, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.311.
[70] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.311.
[71] Taberî-Tarih c.2,s.22, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.311.
[72] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.311.
[73] Dineverî-El´ahbar s.41, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.311.
[74] Taberî-Tarih c.2,s.13-14, Sâlebî-Arais s.378-380, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.301-302.
[75] Meryem: 8-9.
[76] M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 2/298-299.